Pressan - 03.03.1994, Qupperneq 4

I
HARALDUR
JÓNSSON
endurann-
ið andlit
Stundum er gripið til þess ráðs við framsetningu hugmyndar að setja
hana undir glært gler rúðu búa til skerm og það sem býr að baki
verður um leið ósnertanlegt langt í burtu en líkamsnálægt í senn
líkt og hér á myndinni sem á ættir sínar að rekja úr borgarmiðjunni og er
útsýnisgluggi inn á við sýndarveruleiki en meira svona fiskabúr sem vant-
ar mikið vatnið í enda eru miðin í aðalhlutverki íiremur en landið á/í þess-
W
Islendingar í útlöndum slá ekki slöku við
María Ellingsen
er að „meika'ða
Helsti vonarpeningur íslendinga í Hollí-
vúdd er án nokkurs vafa María Ellingsen.
Glóðvolga í hillum myndbandaleiga má nú
finna glænýja kvikmynd (framleidd á þessu
ári) sem heitir Curagao og fer María með
allstórt hlutverk í henni.
4B PRESSAN FIMMTUDAGURINN 3. MARS 1994
um glæra ramma sem tilheyrir sjálíri Rammagerðinni og hlýtur þar af
leiðandi að vera einhvers konar innrömmun á íslandi ef við geíúm okkur
að það sé meginatriðið hérna í miðjunni á fletinum með áletrun á alþjóð-
legri ensku og það glampar einhverra hluta vegna á Langjökul og yfir I-ið
í ICELAND en eyjan er síðan að kafna í ull á mörgum tungumálum sem
þrengir sér að strandlengjunni Iopa-
vettlingablaut enda marandi út undan
landgrunninu (en innan 200 míln-
annaj sem er síðan eftir allt saman
gjörsamlega laust við djúpfljótandi
sjóinn þegar maður bregður ' sér
snögglega í rullu gluggagægis og
smeygir sér með augunum undir yfir-
borð rúðunnar og mætir þar brota-
broti af norrænni byggingu ffekar þó
leikfangi úr vistvænni þroskatækja-
verslun sem gæti verið staðsett á
Skandinavíu því furan er með norsk-
um kvistafjölda en illmögulegt er að
sjá hvaða hluti hússins er hér á ferð-
inni innan veggjanna undir áletruð-
um glerskerminum eru ekki saman-
komnir bændur og búalið (víkinga-
dúkka stendur að vísu fyrir utan)
heldur eru þetta fulltrúar jarð- og
loftdýraríkisins flestir sjaldséðir innan
borgarmarkanna auðvitað en sömu-
leiðis fyrir utan þau svartur hrafh
undir súðinni eða ikeahvítur refúrinn
(sem er fyrsta landnámsdýrið) og
rjúpan í köldum felulit (ef hún væri
stödd á snjóbreiðu) sem horfir stjörf-
um augum út undan óteljandi vetrar-
fjöðrunum í kringum sig eins og
raunar allir hinir fuglarnir (enda eru
þeir sjálfinnflutt kjöt og vita ekki
hvort þeir eru löglegir hérna eða í
órétti) andrúmsloftið í búðinni er
þröngt og hlaðið spennu af þeim sök-
um greinilegt út ffá stellingum dýranna hvemig þeir snúa í margar áttir
líkt og í mjög persónulegum látbragðsleik þau hafa kannski heyrt hvala-
hljóð á hátíðni héma inni í þyngdarleysi glerkassans þetta er orðlaust
ástand sem lýsir jafnvel vissri veruleikaflrringu vegna of mikillar athygli
og misnotkunar sem dýrin hafa orðið að þola vegna hreins sölumennsku-
og gróðasjónarmiðs nema að þetta sé ein af birtingarmyndum hins marg-
umtalaða andlits út á við sem þjóðin vill sýna útlendingnum sérstaklega
núna á lýðveldisaffnælinu þegar ímyndin/gríman leikur mikilvægt hlut-
verk þessi gegnsæja gríma sýnir þá innihald öræfanna og andans þjóðar-
sálina margumtöluðu það sem skiptir mestu máli gagnvart umheiminum
sem er stórmerkilegt út ffá þeirri staðreynd að flesta af þessum einstak-
lingum dýraríkisins (sem eru að vísu af fleiri kynþáttum en búa hér í
mannfélaginu) ber jafn sjaldan fyrir sjónir og álfabein hittast heldur aldrei
allir í einu nema þá refúrinn sem skýtur upp kollinum á ólíklegustu stöð-
um en svona á greinilega að ramma ímyndina inn þetta er endurunnið
útlit hennar jarðkringla sem er hol að innan og auðvelt er að sjá í gegnum
(það glittir í víkingaskip innst og efst hægra megin) þetta er ferkantaður
hnöttur og þar sem íslandið kemst einungis fyrir en þýðingar á rolluhár-
um jarma og bergmála á glæru yfirborðinu allt í kring
„eyjan er
síÖan að
kafna í ull á
mörgum
tungumálum
sem þrengir
sér að
strandlengj-
unni lopa-
vettlinga-
blaut“
ó að þessí mynd falli seint í
flokk A-mynda þá má segja
að þetta sé rökrétt skref frá
Santa Barbara og að stjama Maríu
sé hækkandi í heimi kvikmynd-
anna. Líklega hefúr enginn íslend-
ingur náð þetta langt á þessu sviði
síðan Pétur Rögnvaldsson (Peter
Ronson) var í Leyndardómi Snœ-
felbjökuls árið 1959 og Anna Bjom
í MoreAmerican Grajfitiánð 1979.
Það er enginn annar en George C.
Scott sem leikur aðalhlutverkið
ásamt William Petersen. Á hulstr-
inu má lesa þessa lýsingu: „Á eyj-
unni Curapao í karabíska hafinu
em tveir menn sem eiga það sam-
eiginlegt að fortíðin er eitthvað sem
þeir vildu báðir gleyma.“ Peterson
þessi er svona „buff“ í eldri kantin-
um og leikur fyrrverandi CLA-
njósnara en María fer með hlut-
verk lagskonu hans, leikur ríka am-
eríska dmslu sem CLA-hetjan elsk-
ar ekki þrátt fýrir að hann geti ekki
hamið sig líkamlega þegar hún er
annars vegar. María er nokkuð
áberandi fyrstu tuttugu mínútur
myndarinnar en hverfur síðan á
brott og sést ekki meir. Kvik-
myndasérffæðingar PRESSUNN-
AR telja það allsérkennilegt í ljósi
eðlilegrar ffamvindu í handriti, en
því miður liggur ekki fýrir hvað olli
þessu skyndilega brotthvarfi per-
sónunnar. Kannski María hafi ver-
ið kölluð í annað hlutverk? Því
miður fær María ekki tækifæri til
að leika á móti Scott, sem er ffæg-
astur fyrir að hafa leikið Patton en
hefúr ekki verið, svo heitið geti, í
bitastæðum hlutverkum síðan.
Leikstjóri Cura^ao heitir Carl
Schultz en myndin er byggð á bók-
inni „The Prince of Malta“ effir
James David Buchanan, en hann
semur jafnframt kvikmyndahand-
ritið. Nú er bara að gleyma árangri
fslendinga í Lillehammer, veðja á
Hollí, drífa sig út á leigu og sjá
Maríu „okkar“ í sínu stærsta hlut-
verki til þessa.
Jakob Bjarnar Grétarsson