Vísir Sunnudagsblað - 09.03.1941, Blaðsíða 6

€
YÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
réttlætti þennan úrskurð. Blöð-
in vildu sem minnst um þetta
segja og reyndu að ])agga það
niður, en Perúmenn liótuðu að
kaila sína menn lieim frá leikj-
unum. Það tókst þó að fá þá til
að liætta við það, en úrskurður-
inn var látinn standa.
Nú er önnur umferð búin og
þessi fjögur lönd eru enn þá ó-
sigruö: Ítalía, Noregur, Pólland
og Austu i-ríki.x Ennþá er byrjað
að spá um úrslitin og nú er
liægara um vik en áður ]>ar
sem að eins 4 lönd eru eftir.
Flestir l)úast við að annaðlivort
verði ítalir eða Austurríkismenn
sigurvegarar, en hvorir þeirra
fái gullmedaliuna er erfitt að
segja fyrir um.
í þriðju umferð lendir ítölum
og Norðmönnum saman. Þetta
er fyrsti leikurinn sem fer fram’
á Stadion og áhorfendur skipta
tugum þúsunda. Spenningur er
afarmikill bæði hjá áhorfend-
um og leikmönnum, því sigur-
vegararnir lenda í úrslitaleikn-
um. Leikurinn er háður af
miklu kappi og nokkurri hörku,
sérstaklega af ítala lnálfu. Leiks-
lok verða þau að jafntefli verð-
ur — 1 á móti 1. Það verður þvi
að framlengja leiknum og þá
ná Italir einu marki í viðbót og
bera sigur af hólmi.
Næst eigast við Austurriki og
Pólland með þeim úrslitum, að
Austurrikismenn sigra með 3
mörkum gegn 1. Austurríki á
þvi að mæta Italíu i úrslita-
leiknum.
En nú eiga Norðmenn og Pól-
verjar eftir að keppa um 3. verð-
laun — bronsemedalíuna. Sú
kappleikur fer þannig, að
frændur vorir halda uppi lieiðri
Norðurlanda og sigra með 3
gegn 2.
Og þá er nú komið að úr-
slitaleiknum, sem eins og gefur
að skilja er aðalviðburður knatt-
spyrnunnar. Leikurinn fer fram
á aðalleikvanginum — Stadion
— laugardaginn 15. ágúst, næst-
síðasta dag leikanna og hefst
kl. 4.
Þrátt fyrir það þótt ekki sé
nema 10 mínútna ferð með
neðanjarðarbrautinúi frá tjald-
búðum okkar og út á Stadion,
þá legg eg af stað klukkan rúm-
lega 3, því eg þekki það af
reynslunni, að ferðin getur orð-
ið tafsöm, þegar mikið er um
að vera. Þegar kemur á braut-
arstöðina verð eg að híða í
nokkurar mínútur þar til lestin
kemur. Á stöðinni er fyrir mik-
ill mannfjöldi og allir ætla á
sama stað. Þegar lestin nemur
staðar rjúka menn upp til handa
og fóta og troðast að vögnun-
um. Eg berst með þvögunni og
reyni að olnboga mig sem hezt
áfram. En áður en varir er lest-
in fariri af stað. Vagnarnir voru
sem sagt troðfullir þegar hún
kojn, en nú eru þeir yfirfullir
og þó komust færri með af
þeim, sem á þessari stöð hiðu.
Það er ekki um annað að gera,
en að híða eftir næstu lest, því
að fara gangandi tekur allt of
langan tíma þar sem maður
verður þá að fara miklu lengri
veg. Næsta lest bruriar inn á
stöðina og eg er ákveðinn í því,
að koma einum íslendingi með.
Mér lekst að ná í hurð eins
vagnsins, rífa hana upp og treð
mér inn þrátt fyrir mótmæli og
lirindingar þeirra, sem fyrir
eru. Vagninn er að visu troð-
fullur, en eg hugsa með mér, að
lengi sé hægt að hæta einum við.
Mér er bölvað og ragnað á þýzku
fvrir frekjuna og eg svara i
sömu mynt á islenzku og þá sjá
samferðamenn minir, að það er
þýðingarlaust að skevta skapi
sínu á þessum náunga, sem
svarar þeim á annarlegum
tungum og þeir láta nú frekari
skammir niður falla.
Eg var að vísu feginn að kom-
ast inn í vagninn, en enn þá
fegnari var eg því, að losna úr
honum aftur. Hitinn ætlaði að
gera útaf við mig og eg gat varla
náð andanum fyrir þrengslum
og svækju.
Eg var seztur í sæti mitt á
Stadion 10 minútum fyrir 4 og
litast um völlinn. Áhorfenda-
svæðið, sem tekur um 110.000
manns er orðið þéttskipað og
látlaust heldur fólksstraumur-
inn áfram. Það er auðséð, að
hvert sæti muni verða skipað
og að færri munu komast inn
en vilja. Rétt fyrir klukkan 4 sé
eg að hakakrossfánarnir 2, sem
eru sitt hvoru megin við Hitl-
ersstúkuna, eru dregnir við hún
og um leið brjótast fagnaðaróp
út frá áhorfendunum, sem flest-
ir standa nú upp og rélta út
hendurnar. Þetta eru hiriar dag-
legu móttökur, sem Hitler fær
þegar liann kemur inn á völlinn.
Um leið og klukkan slær fjög-
ur koma hæði liðin, fyrst Ital-
ir og Austurríkismenn á liæl-
unum á þeim. Þau ganga inn á
nriðjan völlinn og heilsa. Italir
rétta hendurnar fram og upp,
en Austurríkismenn standa í
réttstöðu. Dómarinn, sem er
þýzkur, flautar og kastar upp
peningnum. Italir fá valið og
velja að leika undan söl.
Leikurinn er byrjaður og það
er fljótt auðséð, að mikið lcapp
er í leikmönnum og jafnframt,
að þeir eru harðir í horn að
taka, þegar þeir mætast. Áhorf-
endur gera sitt til að auka á
fjörið. Yfirgnæfandi meiri hluti
lieldur með Austurríkismönn-
um, þar á ineðal svo að segja
liver einasti Þjóðverji.
Það er skemmst af fyrri hálf-
leik að segja, að hann endar án
þess nokkurt mark sé sett. —
Mönnum dylst þó ekki, að liðin
eru ekki jöfn. ítalir eru vafa-
laust sterkari, og þeir hafa vf-
irleitt betri samleik. En Aust-
urríkismenn eru ifeldsnöggir í
upphlaupunum og komast oft
hættulega nálægt ítalska mark-
inu.
Síðari hálfleikur er ennþá
fjörugri en sá fyrri, en jafn-
framt harðari. Sérslaklega sýna
Ilalir harðan leik og dómarinn
hefir nóg að gera. Áhorfendur
ráða sér ekki fyrir æsingi og
flauta og æpa svo geyst á köfl-
um, að tvisvar verður Olympíu-
lcallarinn að grípa inn í og biðja
menn um að láta dómarann
einan um að flauta.
Eftir því sem líður á leikinn
eiga Ieikmenn erfiðara með að
halda skapsmunum sinum. i
skefjum. Hrindingar og allskon-
ar árekstrar fara að verða tíðir
og stundum liggur beinlínis við
áflogum. Dómarinn verður
hvað eftir annað að stöðva leik-
inn og ganga á nrilli. Einu sinni
verða Italirnir svo reiðir, að þeir
vaða að dómaranum með
reidda linefana og hafa í hót-
unum, en hann er hinn róleg-
asti og tekst að lægja mesta ofs-
ann í ])eim.
Loksins, þegar siðari hálfleik-
ur er uin það hil hálfnaður,
tekst ítölunum að skora mark.
Austurríski markmaðurinn
liggur flatur i markinu og
knötturinn Iivín í netinu. Ital-
irnir ráða sér ekki fyrir fögn-
uði. Þeir faðmast og kyssast og
ítalslci kórinn veifar fánum sin-
um og ópunum ætlar aldrei að
linna.
Austurríkismenn kunna þessu
auðsjáanlega illa og þeir hefja
nú ákafa sókn. Og þeim tekst
10 mínútum síðar — eftir skín-
andi fallegt upphlaup — að
kvitta. Nú er eins og hinrinn og
jörð séu að farast. Áhorfendur
standa upp úr sætum sínum og
lýsa yfir velþóknun sinni með
ofsafengnum hrópum, sem
hætta ekki fyr en kallarinn tek-
ur í taumana og lieimtar lcyrrð
og ró á áhorfendapöllunum.
Þær mínútur, sem eftir eru af
Ieiknum, ganga í nokkru þófi,
og þegar dómarinn flaular eru
úrslitin jafn óviss og þegar leik-
urinn liófst.
Leikurinn er nú framlengdur
um 30 minútur — 15 nrinútur
á hvorl mark. —Italirnir liefja
sterka sókn og eftir aðeins 3
mínútur liggur knötturinn í
annað sinn í austurríska mark-
inu. Sömu fagnaðarlætin og við
fyrra markið hefjast á ný. Það,
sem eftir er til leiksloka setja
Italir alll-i vörnina og Auslur-
ríkismönnum tekst ekki að
hrjótast í gegn um hana. Leikn-
um lýkur með sigri Itala —- 2
mörk á móti 1. Þeir eru Olymp-
íumeistarar og fá gullmedalíuna
að launum. Og það verður ekki
annað sagt, en að þeir séu veí
að því komnir, þvi þrátt fyrir
það, þótt þeir sýndu nokkuð
harðan leik í viðureigninni við
Austurríkismenn, þá munu þeir
hafa verið jafnsterkasta liðið,
sem við sáum á Olympíuleikun-
um.
Þessi knattspyrnukeppni, sem
háð var í Berliri 1936, er sú
6. í röðinni síðan knattspyrnan
var tekin á leikskrá Ólympíu-
leikanna. Sú fyrsta fór fram í
London árið 1908 og urðu Eng-
lendingar þá sigurvegarar. Í
Stokkhóhni 1912 urðu ]>eir aft-
ur sigurvegarar. A leikunum í
Antwerpen árið 1920 sigraði
Belgía, en Uruguay á næstu 2
leikum, árin 1924 og 1928.
Kvikmyndastjörnurnar í
Hollywood iðka keiluspil lil
þess að halda þyngd sinni niðri.
Hér sést ein þeirra að leik.