Vísir Sunnudagsblað - 11.05.1941, Blaðsíða 8

, VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
I ti á tiini
VeöriS er hlýtt,
tún oröin græn og
hví skyldi maöur
ekki fleygja sér
niöur í grasið og
lesa Vísi? — Á
myndinni sjáið þiö
Jón Magnússon
skáld niöursokk-
Jnn í lestur er-
lendra frétta Vís-
is, sem eru greini-
legri og áreiöan-
legri en í nokkuru
ööru blaöi ís-
lenzku.
§ÍBM
Hið sigraða Frakklartd verður
að lejTsa mörg vandamál. Eitt-
hvert hið mesta er, að þjóðinni
fækkar stöðugt. í Bretlandi,
Þýzkalandi, ítalíu og Japan eru
fæðingar fleiiú en dauðsföll. En
Fraltkar vilja annaðhvort engin
hörn eða í mesta lagi eitt eða
tvö. Og þetta liefir þegar komið
Frökkum í koll. Árið 1815 var
Frakkland þéttbyggðasta land
álfunnar, 29.500.00 manna
byggðu þá Frakkland. Árið
1870 — rétt fyrir styrjöldina við
Prússland, var íbúatala Frakk-
lands 38.300.000. En jiegar
Hitler skipaði vélahersveitum
sínum að ráðast á hvert landið
á fætur öðru og m. a. á Frakk-
land, var það veikast fyrir allra
stórveldanna, að því er mann-
afla snerti. Frakkar áttu þá
fyrst að verjast 80 milj. Þjóð-
verja og síðar 43.300.000 Ítöl-
um. Japanir eru 71 milj. talsins
og íbúatala Bretlands er
47.290.000. Árið 1937 jókst
íbúatala Bretlands um 126.000,
Þýzkalands um 278.000, Ítalíu
um 376.000 óg Japan um
800.000. En í Frakklandi voru
dauðsföll 12.000 fleiri en fæð-
ingar. — Árið 1937 voru fransk-
ir leiðtogar farnir að hafa mikl-
ar áhyggjur af þessu. Það ár
fæddust 616.000 hörn í Frakk-
landi, 724.000 í Bretlandi,
992.000 í Ítalíu, 1.410.000 í
Þýzkalandi og 1 milj. í Japan.
I sumum héruðum Frakklands
vofir yfir eyðing. Sumstaðar er
íbúatalan að eins 45% af því,
sem áður var. Mest hefir barns-
fæðingum fækkað í París og
héruðunum þar i grennd, Bor-
deaux, Miðjarðarhafsströndum
og í Rónardalnum. í sumum
horgum úti á landi er allt að
komast í kalda kol. Þar er að
eins gamalt og miðaldra
fólk að kalla má. — Fæst hjón
í Frakklandi eiga 2 börn, mörg
eitt eða ekkert. Fyrir einni öld
voru að meðaltali 4 börn i
hverri fjölskyldu í Frakklandi,
um 1890 þrjú. I Frakklandi er
tiltölulega fleira gamalt fólk en
í nokkuru öðru landi. 14% ibú-
anna eru yfir sextugt. — Eftir-
lit með þvi, að óheimilaðar
fóstureyðingar eigi sér ekki stað
í Frakklandi er nauða lélegt. I
öllum borgum er mergð skottu-
lækna, sem vinna óheillaverk
sitt, án þess verðir laga og réttar
hafi nokkur afskipti af að ráði.
Frakkland rís aldrei upp nema
það verði aftur land unga fólks-
ins. (La Petite Gironde, Bor-
deaux).
•
Þegar Cook kapteinn steig á
land i Ástralíu, spurði hann
einn Ástralíunegrann livað þeiv
kölluðu einkénnileg dýr, sem
fóru hoppandi stað úr stað.
Negrinn svaraði „kan-ga-roo“,
sem þýðir, „eg veit það ekki“.
— Cook hélt, að þetta væri nafn-
ið á dýrunum, og síðan hefir
það loðað við þau.
Þegar Spánverjar komu til
landsins „fyrir norðan Niagara"
til þess að leita að gulli og silfri,
en fundu enga dýrmæta málma,
sögðu þeir vonsviknir og af fyr-
irlitningu „Acanada“, þ. e. „Hér
er ekkert“. Frakkar héldu, að
þetta væri nafn héraðsins eða
landsins, og kölluðu það „Can-
ada“.
Sálfræðingurinn frægi, dr.
Jung, segir, að litlum mönnum
sé það hvatning að komast á-
fram að settu marki, er þeir
verða þess vai’ir, að þeir sem
hávaxnir eru „líta niður á þá“,
og það hafi þroskandi og stæl-
andi áhrif á skapgerð þeirra og
metnað. Það eru ótal mörg
dæmi þess, að ýmsir þeirra, sem
lengst hafa komizt, eru litlir
menn, og alkunna er að afköst
og dugnaður fara ekki eftir
stærð manna. Allir einræðis-
herrarnir, Mus$olini, Hiller og
Franco eru litlir vexti. Enginn
seinustu þriggja ríkisforseta
Svisslands hefir verið yfir 5
ensk fet, Júlíus Cæsar var 5 fet
og 2 þml., Napóleon Bonaparte
5 og 1, Alexander mikli 5 og 3,
Lenin að eins 4 og 11, Sun Yat
Sen 5 og Botha hershöfðingi 5
•og 1. (Eitt enskt fet er 30^
cm.) — í Japan, Indlandi og við-
ar eru litlir menn taldir meiri
andans menn og viljasterkari
en stóru mennirnir. — í Holly-
wood eru margar frægustu
stjörnur i 5 feta flokkinum —-
þær hafa verið duglegastar að
koma sér áfram eða eru meiri
hæfileikum gæddar en hinar,
nema hvorttveggja sé. Meðal
„litlu stjarnanna“ eru Merle
Oberon, Yivien Leigh, Anna-
bella, Janet Gaynor, Joan Benn-
ett, Sonja Henie o. m. fl.
•
Tveir nýliðar hófu tal saman.
,Hvaðan ert þú?“
„Frá Skotlandi.“
„Réttu mér höndina. Eg er frá
Skotlaildi lika, — og livaðan frá
Skotlandi ertu?“
„Aherdeen.“
„Réttu mér hina höndina
lika, maður sæll. Seinasti Aber-
deenmaðurinn, sem eg liitti,
stal úrinu mínu.“
•
Það er iðulega talað um Spit-
fire-flugvélarnar brezku — or-
ustuflugvélanrar frægu, sem
hafa reynst svo vel, að hrezkir
flugmenn eru ósmeykir við að
ráðast á þýzkar flugvélar, þótt
við mikinn liðsmun sé að etja.
En það er minna talað um
manninn, sem fann upp Spit-
fire-flugvélina, og vann að því
í 25 ár að fullkomna hana, en
þessi maður lézt þremur árum
áður en Spitfire-flugvélarnar
urðu á allra vörum. Þessi mað-
ur var Reginald Joseph Mitchell
og hann lézt 1932, að eins 42 ára
gamall. Bretland missti þar
sinn hezta mann á þessu sviði
— ef lil vill hinn slyngasta upp-
fundningamann á þessu sviði,
sem uppi hefir verið. Seinustu
árin, sem Mitohell lifði var
hann veikur, en hann vann stöð-
ugt að endurbótum á flugvél
sinni. Hann var maður ákaflega
hlédrægur og var illa við blaða-
skrif og lofsyrði. Hann hætti
skólanámi 16 vetra gamall, en
hélt áfram sjálfsnámi. Gerðist
hann slarfsmaður hei’gagna-
ráðuneytisins, en er Heims-
styrjöldin hrauzt út, vildi liann
gerast hermaður, en ráðuneytið
vildi ekki láta hann fara. Menn
vissu þá þegar livaða hæfileik-
um hann bjó yfir. Þessi ákvörð-
un í’áðuneytisins liafði engin
áhrif að því er snerti styi-jöldina
1914—1918 — en þeim mun
meiri í styrjöld þeiri’i, sem nú
geisar. Spitfireflugvélin er
mesta afrek Mitchells, en það
var einnig afburða lxæfileikum
hans að þakka, að Bretar eigxx-
uðust margar aðrar gex’ðir flug-
véla og flugbáta, sem liafa
reynst framúrskarandi i styrj-
öldinni.
•
Einhvei’sstaðar stendur skrif-
að, að í rússneskum ski’ítlum og
kýnxnisögunx sé eiixs mikill
sannleikur og kýmni. —
Þannig er sagt frá þvi, að brjóst-
góður spoi-vagnsstjóri í Moskva
kallaði til gamallar konu, sem
staulaðist áfram með þunga
byi’ði, unx leið og lxaixn stöðvaði
spoi’vagninn:
„Babuslxka, — viltu sitja í?“
„Nei, þakka þér fyrii’,“ sagði
gamla konan, „eg er að flýta
mér.“
Kristján X. Danakonungur
veitti því athygli fyrir nokkuru,
að hakaki’ossfáninn liafði verið
dreginn við hún á einni stjórn-
arbyggingunni í Kaupnxanna-
höfn. Konungur leiddi athygli
þýzks yfirforingja að því, að
þetta væri óheimilt, samkvæmt
„samkomulagi“ Danmei’kur og
Þýzkalands. Yfirforinginn sagði,
að fáninn hefði verið dreginn
upp samkvæmt skipun frá Ber-
lín.
„Það verður að di-aga fánann
niður fyrir klukkan tólf,“ sagði
konungurinn.
Þegar ldukkuna vantaði 5
mínútur í tólf var fáninn enn
uppi.
Konungur kvaðst nxundu
senda hermann til þess að draga
fánann niðui’.
„Hermaðui’inn vex’ður skot-
inn,“ sagði yfirforinginn.
„Eg er hei’maðurinn,“ sagði
konungur.
Hakakrossfáninn var dreginn
niður.
(Ovei’seas News Agency).