Vísir Sunnudagsblað - 03.08.1941, Síða 3

VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
3
M
í'}
Almenningur fékk ekki að vera viðstaddur, þegar kafbáti þessum var hleypt al’ stokkunum í
New London, Connectieutfylki í Bandaríkjunum. Báturinn lieitir Grayback og er 300 fet á lengd.
hugsun, að hverfa að nýju út
söng, dansaði, glataði sér — var
ein af mörgum.
Þar til eína kvöldstund, að
liún rendi huganum yfir líferni
sitt. Hún hætti í miðjum dansi,
stökk upp á borð, dró marg-
hlevpu upp úr vasa sínum.
Húil varð augnabliki of sein.
Það hóf sig bönd til höggs og
vopnið féll niður á g'ólf áður en
skotið reið af. Hljónisveitin
hætti að Ieika. Kissa var borin
út. Hún fékk grátkrampa og
varð ekki jafngóð aftur fyrr en
á þriðja degi.
Sá, sem bjargaði Kissu, var
Andor Araiiy — maðurinn, sem
var að Ieita hennar og fann
hana loks á þeirri stundu, er
hún ætlaði að fremja sjálfs-
morð. Það mátti ekki seinna
vera.
Á þessu timabili hafði Franz
Bessenýei látizt. Hann dó úr
hugarangri. Slotseignin var
komin í niðurníðslu og móðir
Kissu var allt of stolt til að
geta tekið liana í sátt aftur. Hún
sagði ekkert og gerði ekkert, er
bent gæti til þess, að dóttirin.
fengi að koma þangað á heim-
ilið framar. Það eina, sem And-
or tókst, var að fá hjá henm
peninga til handa dótturinni,
svo hún gæti jafnað sig á liress-
ingarhæli í Sviss.
Kissa kom lil sjálfrar sín að
nýju. Hún varð látlaus og eðli-
leg i allri framgöngu og fékk
yndisþokka sinn aftur. Hún
svaf mikið, réri og veiddi, fór
í gönguferðir og virtist með öllu
hafa gleymt því æviskeiði, sem
að baki hennar Iá. Odetla breytti
sér i Kissu Bessenyei. Hún byrj-
aði að hugsa fyrir framtiðinni,
en henni hryllti við þeirri til-
i hið iðandi líf margmennisins.
A þessu tímabili liitti hún
Austin Dartmore. Hann var
yngri sonur hjóna af gömlum,
skozkum ættum, og hann fór
suður í Alpafjöll til veiða.
Austin var tultugu og fjögra
ára að aldri, snotur piltur,
hraustlegur, glaðlyndur, ófeim-
inn og iþróttasinnaður. Hann
var ágætlega vaxinn og líkam-
inn i góðri þjálfun. Hann var
ekki með neina hugaróra og
hann lifði i þeirri sannfæringu,
að skozku liástéttinni bæri að
lifa á veiðum á daginn, en
skemmta' sér við dansleiki.
lieima í slotunum á kvöldin.
Það er ekki hægt að segja, að
skapgerð hans hafi verið fast-
mótuð, en hinsvegar hafði hann
Idotið hið ágætasta uppeldi.
Foreldrar lians, sem dánir voru
fvrir nokkrum árum, voru
sannfærð um J)að, að auður
hans og mannfélagsleg staða
myndi spara honum marga erf-
iðleika, sem annars verður á
lífsleið flestra almúgamanna.
Á seljahátið, sem lialdin var
uppi í fjöllunum, veitti Kissa
J)ví athvgli, hve alþýðlegur
Austin var i umgengni við kven-
J)jóðina og talaði við bændadæt-
urnjar eins og jafningja sína.
Ilenni féll þetta vel í geð, því
hún var vfirleitt öðru vön af
karlmönnum. Hún dansaði viþ
hann, talaði við hann og fannst
í hvívetna mikið til hans koma.
Upp frá Jæssu urðu þau vinir.
Þau fóru í gönguferðir upp í
fjollin, niður að vötnunum og
veiddu (og syntu saman. Það
hófst nýtt tímabil í æfiskeiði
Kissu — eða með öðrum orð-
um — sakleysi æskuáranna
svall að nýjú í brjósti hennar.
Austin var sannfærður um,
að þessi vaxandi vinátta væi'i
jöfn og eðlileg' þróun á leið til
ástarinnar. Hann var sér J)ess
meðvitandi, að honum þótti
innilega vænt um J)essa yndis-
legu stúlku, og J)ví meir sem
lengur leið. Þar kom, að hann
spurði liana bvorl hún vildi gift-
ast sér.
iKissa bað 11111 sluttan um-
hugsunarfrest. Hún jskrifaði
Andor og hann tókst á hendur
að ræða við móður hennar.
Ekkjan sannfærðist um J)að af
orðum Andors, að á Jænna hátt
varð framtíð stúlkunnar bjarg-
að og að skuggi fortíðarinnar
bvarf hér á braut rólegs, heið-
arlegs lífs og tryggrar framtíð-
ar. Heilar sættir tókust með
mæðgunum og bónorði Austins
var játað.
Það var Ivissu þegar í upphafi
ljóst, að framtið hennar og
komandi velferð var undir þögn
hennar komin. Það gal verið,
að ýmsir aðrir en skozki háað-
allinn hefðh getað fyjrirgefið
fortið hennar og sælt sig við
það, sem á undan var gengið.
En Dartmorsættin gat J)að ekki.
Ivissa fann sig nógu sterka til
að ganga framhjá fortíð sinni
með órjúfan’di þögn, og hún
elskaði hinn unga mann, að svo
miklu leyti sem henni var unnt
að elska.
William Dartmore, eldri
bróðir Austins og jafnframt
ráðamaður fjölskyldunnar, var
i J)ann mund á veiðum einhvers-
staðar langt inni i Ásralíu.
Honum voru send slceyti, strax
og til hans náðist, og skýrt frá
væntanlegum ráðahag l)róðurs-
ins. Hann sendi samþykki sitt
til ráðahagsins þegar um hæl
og grennslaðist ekkert fyrir um
fortíð brúðarinnar. Þau skvldu
heldur ekki fresta brúðkaupinu
sín vegna, því það myndi a. m.
k. Jíða hálft ár eða meir unz
liann kæmist heim — en svo
lengi J)oldu þau Austin og Kissa
ekki að bíða.
Móttakan á Dartmóreslotinu
var í hvívetna vingjarnleg, J)eg-
ar brúðhjónin komu heim á óð-
al Austins. Margaret, systir
hans, gerði sér allt far um, þrátt
fyrir hefðbundið ætlardramb,
að kynna hinni ungversku
stúlku siði og háttu liins skozka
aðals.
Dartmore liggur við rætur
Grampianfjallanna. Það er eitt
hinna fornu slota, sem umvaf-
in eru fjöllum og skógum, J>ar
sem vofur og allskyns kynja-
verur sjást á ferli í skýjarofum
á dimmum óýeðursnóttum. Þær
hinar sömu nætur sjást dular-
full ljós leiftra úti í skógarlund-
unum. En livað sem J)essu líð-
ur, J)á hefir slotið alltaf verið
heimilislegt og salarlcynni gðð.
Veiðimyndir og veiðiminjar
minntu Kissu á fyrri heimkvnni
sín og henni J)ótti vænt um J)að.
Stórir arinar voru í hallarsöl-
unum, J)ar sem kynnt var glóð
á kvöldin. Og þar sem Margaret
lék frábærlega vel á slaghörpu,
komu hljómlistarunnendur oft
og einatt í heimsókn frá Edin-
borg.
Þegar William kom lolcs
heim frá Ástraliu, varð hann
mjög hrifinn af mágkonu sinni.
Hann lýsti vfir velj)óknun sinni
á henni i stutlu ávarpi, sem hann
flutti fyrir minni hennar
skömmu eftir heimkomuna og
})ar sagði hann, að hún hefði
flutt með sér nýtt fjör og bjart-
ara sólskin yfir heimilislífið.
Austin var stoltur af þessumum-
mælum, því Wilham var einn
þeirra manna, sem nær aldrei
var unnt að gera til hæfis. Aust-
in hafði í hjarta sínu óttast dóm
bróður síns.
Þegar veiðilíminn hófst, bauð
ferðalangurin frá Ástralíu
ferðafélögum sínum, ungum
hástéttarmönnum, dýrafræð-
ingum og jarðfræðingum frá
Edinborg, heirn, á slotið til
veiða. Þetta var ekki neinn
stofulýður, heldur frjálsir og
hraustir strákar, víðförulir
ferðalangar, sem lagt höfðu
undir fót lönd og álfur jarðar-
innar. í augum kvenjyjóðarinn-
ar var J>efta nýbreytni í tilbreyt-
ingarleysi eínmanaleikans, J>vi
þárna var leikið á hljóðfæri,
það var Iíka sungið og dansað.