Vísir Sunnudagsblað - 01.03.1942, Blaðsíða 7

vlsm sunnudagsblaö
1
sem andmælir þeim fær það
vanþakkláta hlutverk að útskýra
ósamræmið.
Verwey rekur nú margar sög-
ur og útskýrir einkenni þeirra,
það í hverju frásagnarlist þeirra
sé fólgin, ræðir um sálarfræði
kýmninnar og eðli fyndninnar
og sýnir hvernig sögur Nas-
reddins eru ágæt dæmi til skiln-
ings á þessu öllu.
Það yrði of langt mál að relcja
hér alla greinagerð hans i rit-
gerðinni um Nasreddin, sem er
all-löng. En Nasreddinsögurnar
eru, eins og allar beztu þesslrátt-
ar sögur i heimsbókmennlun-
um, léttar og einfaldar í frásögn
og formi á yfirborðinu, svo að
hvert barn nýtur þeirra, en und-
ir niðri er meira í þeim fólgið,
eins og hollenzki ritskýrandinn
bendir á, sem fullorðnir menn
hafa einnig ánægju- af að kynn-
ast. Svona er þetta t. d. einnig
um æfintýri Andersens og
Grimms. Þessi einkenni njóta
sín vel í þýðingu Þorsteins
Gíslasonar, sem er á einföldu en
vönduðu og smellnu íslenzku
máli.
§KÁK
Tefld í Leningrad 1933.
Hvítt: V. A. Rouzer.
Svart: M. Botvinnik.
Sikileyjar-vörn.
1. e4, c5; 2. Rf3, Rc6; 3. d4,
cxd; 4. Rxd4, Rf6; 5. Rc3 d6;
6. Be7, 6; 7. Be3, Bg7; 8. Rb3,
Be6; 9. f4; 0-0; 10. 0-0, Ra5; 11.
RxR (Bezt er talið 11. f5, Bc4;
12. Bd3) DxR; 12. Bf3, Bc4; 13.
He 1, Hfd8; 14. Dd2, Dc7; 15.
Hacl, e5! 16. b3, d5!!
8
7
6
5
4
3
2
1
ABCDEFGH
17. exd (Ef 17. bxB þá pxp og
vinnur manninn aftur og hefir
ágæla stöðu). Ef 17. Rxp þá
BxR; 18. pxB, e4; 19. Be2, Rxp
með yfirburðastöðu. Ef 17. fxe
þá Rxeý; 18. BxR, dxB; 19. Df2,
Bxe5 og vinnur peðið á h2);
17... e4! 18. bxB, exB; 19. c5,
Da4! (Sterkur leikur, aðalhót-
unin er Rg4); 20. Hedl, Rg4;
21. Bd4, f2+ !; 22. Kfl (Khl er
ómögulegt vegna Hxd5 o. s.
frv.) Da6+; 23. De2, BxB; 24.
HxB (DxD væri manntap vegna
Re3+) Df6; 25. Hcdl, Dh4; 26.
Dd3, He8; (Hótar máti á 2 vegu
bæði með Hel+.og Rxh2); 27.
He4, f5!; 28. He6, Rxh2+; 29.
Ke2, Dxf4! og livitur gaf því
svartur hótar nú að vinna hrók
með því að setja upp drottningu.
Eini leikurinn, sem kemur til
greina er Hfl, en þá vinnur
svartur skiptamun, sterkasti
leikurinn er því að gefa skákina.
Mark Twain, sem hét réttu
nafni Samuel Clemens, hefir sagt
eftirfarandi sögu af sér:
Þeir, sem þykjast hafa vit á,
segja, aS eg reyki verstu vindla i
heimi. En nú skal eg segja frá þvi,
hverju trúin fær áorkaö, meS aö-
stoS þess orSs, sem af manni fer.
Eg ætlaSi einu sinni aS hafa 12
vmi mína til kveldverSar, og var
einn þeirra jafnþekktur fyrir, hvaS
hann reykti dýra vindla, og eg var
alræmdur fyrir slæmu vindlana.
Eg fór heim til líans og stal, þeg-
ar enginn sá, handfylli minni af
40 cents vindlunum hans og lét þá
síSan í kassann hjá uppáhalds-
vindlunum mínum — sem allir
þekktu — en tók af þeim maga-
beltin, gullnu og rauSu.
Þegar búiS var aS borSa, var
gestunum boSiS aS reykja vindla
og þeir kveiktu í. Þeir reyktu um
stund, en báSu svo afsökunar,
hver af öSrum, ög fóru. Morgun-
inn eftir fann eg alla vindlana á
garSstignum frá útidyrunum aS
garSshliSinu, nema einn — en hann
lá í öskubakka þess mannsins, sem
eg hafSi stoliS vindlunum frá. —
Hann sagSi mér ?iSar, aS eg mundi
einhverntíma verSa skotinn fyrir
aS bjóSa svona vindla!
•
Franskur málari haíöi málaS
mynd af ríkri, amerískri konu, en
hún neitaSi aS taka viS myndinni,
af því aS kjölturakki hennar þekkti
hana ekki á henni.
Málarinn vildi ekki fara í mála-
ferli og hugsaSi máliS nokkra
daga, en skrifaSi þá konunnni, og
sagSi aS hann hefSi gert breyting-
ar á myndinni, svo aS hún hlyti aS
fullnægja öllum kröfum.
Rétt ábur en konan kom, nudd-
aSi málarinn andlit myndarinnar
nreS stykki af svínakjöti. Konan
skoSaSi, en hundurinn þekkti hana
ekki.
„Hundar eru nærsýnir," sagöi
málarinnar. „LyftiS honum nær
andlitinu."
Þegar þaS var gert, fann seppi
lyktina af fleskinu og sleikti and-
lit myndarinnar af kappi.
„Sko, hann þekkir ySur,“ sagSi
málarinn og hann þurfti ekki aS
hafa neinar áhyggjur meira af
þessari mynd.
Kontrakt-Bridge
Eltir Kristínu Norðmann
Það munu flestir vita, sem
kontraktbridge iðka, að til eru
lög um það spil. Þessi lög eru
talsvert margbrotin, og er ekki
að furða, þó að þeir leiði þau hjá
sér, sem sjaldan spila. En hinir
ættu vel að kynna sér lögin, sem
mikið fást við spil og eru svo að
kalla síspilandi vetur og sumar.
Ætti öllum að vera ljúft að
taka tillit til samspilara sinna í
þessum efnum, sem öðrum og
taka því vel, sé þeim bent á eitt-
hvað, sem betur mætti fara í
spilaháttum þeirra.
Þrætur og lllindi ættu ekki að
eiga sér stað, og mundi oft vera
hægt að komast hjá þeim, ef
menn kynntu sér vel lög og regl-
ur spilsins. Spilararnir eiga að
temja sér sanngirni, kurteisi og
lipurð og að koma í öllu fram
við aðra, eins og þeir óska að
komið sé fram við sig.
Menn spila fyrst og fremst sér
til skennntunar og menn eiga
að skemmta sér og spilið á að
vera skemmtilegt.
í dag verður tekið til með-
ferðar ýmislegt það, er brýtur i
bága við lög og reglur eða vel-
sæmi við spilaborðið. Mætti
nefna það ósið í spilum, sem lög
eða refsiákvæði ná ekki alltaf
til. Gera má ráð fyrir að flest-
um, sem verður eitthvað á í
þessum efnum, sé ókunnugt
um að nokkuð sé athugavert við
framferði þeirra.
1) Þegar mótspilarar taka spil
frá Blindum og gefa í. Þið þekk-
ið þetta víst öll, hvar og hvenær
sem þið spilið, þrifur einhver
spilin úr borðinu frá Blindum
og gefur þau í, rétt eins og hann
ætti þau sjálfur.
Lesendur góðir! Þið, sem
liafið ekki vitað að þetta er ó-
leyfilegt, venjið ykkur af þessu!
Enginn má snerta spil hjá
Blindum nema spilarinn sjálfur.
(Þ. e. sá, sem ræður sögn og
spilar spilið).
2) Þegar spilarinn snertir
fyrst eitt spil hjá Blindum, og
lætur það aftur í spilaröðma,
svo annað o. s. frv. Þegar búið
er að snerta eitthvert spil hjá
Blindum er búið að spila því út
og spilið borðfast, nema spilar-
inn tilkynni áður, að hann sé
að laga spilin.
3) Þegar spilað er af rangri
hendi, má Blindur ekki benda
meðspilara á, að það sé rangt.
Við því liggur sú refsing, að
mótspilarar geta kosið frá
hvorri hendinni spilað skuli.
Mótspilarar eiga að benda spil-
ara á, að ranglega sé spilað út.
En gefi mótspilarinn til vinstri
i, samþykkir liann útspilið og
verður því þá ekki breytt.
4) Margir hafa það fyrir sið,
að leggja trompin á borðið og
sýna þau áður en spilað er út.
Þetta er heldur ekki leyfilegt.
Ekkert spil má leggja á borðið,
fyrr en eftir fyrsta útspil.
Það útspil er þvi oft kallað
blinda útspilið.
5) Ennfremur á ekki að
segja frá háspilum eða fjórum
ásum á einni hendi, fyrr en spili
er lokið. Slíkar upplýsingar í
byrjun spils eru óleyfilegar.
6) Þá má heldur ekki vekja
athygli meðspilara á hvernig
reikningar standi. Ef t. d. tveir
samspilarar liafa stubb 40 eða
6Ö, má annar spilarinn ekki
minna hinn á það, að nú vanti
þá aðeins tvö hjörtu eða þrjú
lauf s. s. frv. til að ljúka við
game. Hver spilari á að halda
reikning fyrir sig, og fylgjast
nákvæmlega með sjálfur.
7) Þá er orðalag við uppboð
sagna oft mjög ámælisvert.
Uppboð skal fara fram látlaust
og án allra orðlenginga. Skal
alltaf segja t. d.: einn spaði, eitt
grand, tveir tíglar, þrjú hjörtu,
þrjú grönd o. s. frv., en ekki t.
d.: eg segi eitt grand, eg held
eg' nefni tvo tígla, eg spila það,
eg fer ekki hærra o. s. frv. —
Slíkar orðlengingar við uppboð
sagna eru með öllu óleyfilegar,
og gætu spilarar notfært sér þær
á ýmsan hátt.
Bridgeþrautin
úr síðasta sunnudagsblaði.
Suður spilar út spaðaás,
Norður kastar tígulás. Suður
spilar spaðatíu, sem Norður
trompar með lijartaáttu. Norð-
ur spilar laufsjöi, en Vestur á
slaginn með kónginum. Nú
verður Vestur að spila út lijarta
eða tigli, við skulum gera ráð
fyrir að hann spili út tígulgos-
anum. Suður tekur með kóng-
inum, spilar svo út hjartadrottn-
ingu og síðan spaðafimmi. Aust-
ur á slaginn með spaðadrottn-
ingunni og er þá neyddur til að
spila út lauftiu eða drottningu,
en Norður á báða slagina i bak-
hönd.
Ef Vestur spilar út hjartagosa
í staðinn fyrir tígulgosa, tekur
Suður með hjartach-ottningu.
Spilar tígulkónginum, og síðan
spaðafimminu. Fer. þá á sömu
leið. Austur á slaginn og verður
að spila út laufinu.