Vísir Sunnudagsblað - 05.07.1942, Blaðsíða 3

VÍSIR SUNNUÐAGSBLAÐ
3
Skemmtistaður Sjáifstæðismanna við ölver.
með, var allt í sólskins-skapi,
bæði vinir mínir, sem eg var
samferða héðan, sem flestir eru
ungt fólk, söngvið og skemmti-
legt, og eins mínir gó&i kunn-
ingjar, þeir kátu karlar uppfrá.
Nú stendur til að haldin verði
skemmtisamkoma að Ölver, i
Hafnarskógi, laust fyrir miðjan
júlímánuð, til þess að fagna
glæsilegum kosningasigri sjálf-
stæðismanna. Og sem góðir
sjálfstæðismenn, ætlum við að
syngja þar, við skálann okkar,
„svo að hvíni í“ og Ölver skjálfi.
Eg var viðstaddur guðsþjón-
usturnar og flestar samkom-
urnar, sem haldnar voru á mót-
inu, mér til mikillar ánægju
og andlegrar uppbyggingar.
Þess á milli undi eg ýmist við
söng og samræður í tjaidbúðun-
um, eða eg var á randi í milli
kunningja og til þess að litast
um.
Nú er Skaginn í skrúði —
komið upp í görðum —, alll
grænt — skrúðgrænir kart-
öfluakrar, hvar sem er óbyggð-
ur blettur. Byggð hafa verið
mörg falleg hús á Akranesi hin
tvö síðustu ár og í sumar eru
mörg hús í smiðum. Fólkið er
létt i lund, þ\d að afkoman hefir
verið svo óvenju góð. Og þegar
eg spurði Harald Böðvarsson út-
gerðarmann sömu spurningar-
innar og eg hafði spurt O. B. B.
á páskunum: hver væri munur-
inn á því að vera kauptún eða
kaupstaður, svaraði liann þvi
eitthvað á þessa leið:
„Eg held að það skipti í sjálfu
sér ekki svo ýkja miklu máli,
hvort Akranes er kauptún eða
kaupstaður. Þess myndi ekki
sjást nein veruleg ytri merki,
cf afkoman væri ekki alveg sér-
staklega góð. En það, að afkom-
an er góð, gerir okkur mögulegt
að nota þessi tímamót sem eins-
konar driffjöður til þess að
koma í framkváemd ýmsu, sem
við höfum verið að bollaleggja
undanfarin ár.“
Og þetta er liklega mergur-
inn málsins.
Einn daginn skrapp eg inn á
Langasand — fegursta og skjól-
bezta baðstaðinn á landinu. Mér
dettur alltaf í hug, þegar cg
kem þangað: hvernig myndi
vera umhorfs á slíkum baðstað
erlendis, á sólbjörtum. sumar-
dögum? Því er auðsvarað:
Þarna væri svo krökt af borga-
fólki, sem kæmi langar leiðir
að, til að fá sér notalegt og
hressandi sjóbað og flatmaga
síðan í sólskininuv í skjóli undir
bökkunum. Þarna gætu verið
þúsundir manna i einu. Þetta er
Langi-sandur! Og nú komast
Reykvikingar hvergi í sjó!
Hvers vegna ekki að skreppa
upp eftir, þegar gott er veðrið
um helgar — og jafnvel á virk-
um, dögum: fara héðan kl. 4
síðd. og koma aftur að’morgni.
Þetta er svo örstutt leið. Eg
liefi bent á þetta áður.
Nú voru þarna nokkrar hræð-
ur, krakkar og fáeinar konur og
undu sér vel. En eg varð að
láta mér nægja að horfa á
fólkið, sem þarna var að sækja
’sér sólskin og seltu í skrokk-
inn. Eg mátti ekki blevta á
mér tærnar, af þvi að eg var
nýrisinn upp úr lungnabólgu.
Eg rakst á Ólaf Björnsson.
Hann var á fleygiferð á hjól-
inu sinu, — hann er alltaf á
hjóli og alltaf á fleygifcrð. En
eg nam staðar á miðri götunni,
og hét því, að hann skijldi
verða að fara af baki.
„Vertu ekki fyrir!“ kallaði
Ólafur.
„Þú skall rétt voga þér að
þeysa yfir mig, þinn pamfíll!
Hvernig er með blaðið? Það
hefir auðvitað verið eintómt
grobb!“
„Blaðið!“ hrópar Ólafur og
fer slrax af baki. „Blaðið —
veiztu ekki, að það eru komin
þrjú tölublöð út af „Akranesi“.
— Svona fylgist þú vel með,
sem ert þó að fúska við það
öðru hvoru að vera blaðamað-
ur. Huh!“
„Fyrirgefðu, elsku, góði! Og
það gengur allt vel?“
„Jú, prýðilega, eins og eg
vissi. En eg tala ekki við þig!
Þú getur hitt háúú Jóú Árna-
son og fengið að sjá blaðið.
Hann hefir með það að gera!
Sæll!“
Og Ólafur þeysir frá mér,
beint upp í Sparisjóð, — en
eg fer að finna Jón.
„Hvernig gengur með blað-
ið jrkkar?“ spyr eg Jón. „Það
gengur nú fínt, lagsmaður, seg-
ir Jón, — miklu betur en við
bjuggumst við. Líttu á, — er
það ekki snoturt, litla blaðið
okkar !“.Það liggur við að for-
maðurinn i Sjálfstæðismanna-
félaginu sé klökkur.
Og blaðið er snoturt að ytra
frágangi og ekki svo ósköp lít-
ið — 8 síður i svipuðu broli
og „F-áIkinn“. Og þegar eg kem
heim í hótel og fer að glugga
í það, sé ég að það er bæði vel
skrifað og fróðlegt, — en alveg
ópólitískt. í blöðunum, sem út
eru komin, er mikill fróðleik-
ur um Akranes eftir Ó. B. B.
og lofað framlialdi. Þar er á-
gæt og þörf hugvekja um „þétt-
býli og þrifnað“ eftir dr. Árna
Árnason béraðslækni, — hug-
vekja, sem vissulega á erindi
til annarra kaupstaða og kaup-
túna. Og eftir Ragnar Ásgeirs-
son eru tvær stutlar en gagn-
orðar greinar: önnur um „Frí-
stundir“ en hin heitir „Aukið
jarðyrkjuna“, — báðar vel
hugsaðar og þarfar. í þriðja
(júní) tölublaðinu er svo út-
syaraskráiú, sem einhverjir —