Tíminn Sunnudagsblað - 29.07.1962, Side 22

; milli Hawaí og Samoaeyja í Suður-
Kyrrahafi. Flotaforinginn, sem heitir
Arne Groenningseater, var í brúnni,
þegar árásirnar áttu sér stað og hafði
,því yfirsýn yfir það, sem fram fór.
Árásaraðferð þeirra þriggja kolkrabb-
anna var hin sama. — Hver þeirra
var um tuttugu og fimm metra lang
ur, og sundhraði þeirra, þegar þeir
drógu skipið uppi, var um tuttugu
hnútar: Þegar þeir voru komnir á
hlið við skipið, sneru þeir sér skyndi
lega að því og renndu á það: „Það
var ekkert smáhögg, þegar kolkrabb-
inn lenti á okkur á fullri ferð“ segir
flotaforinginn. Um leið og þeir skullu
á skipshliðinni, teygðu þeir fálmar-
ana upp á skipið og reyndu, að því er
virtist, að ná taki á aðalþilfarinu,
en náðu ekki nógu langt. Þeim tókst
ekki heldur að ná taki á sjálfum
skrokk skipsins, því að járnplöturn-
ar gáfu ekkert hald. Svo liðu þeir aft
ur með skipinu og skrúfan tætti þá
í sundur.
GESTUR í FÆREYJUM
Framhald af 507. síðu.
í land, en svo nefna Færeying-
ar vorboða sinn og skjaldar-'
merkisfugl En ég var ekki
nógu fljótur á mér.
Klukkan fimm um morgun-
mn 17. ágúst komum við inn
á skipalægið vig Þórshöfn, og
Nólsoy sást aftur af skipinu,
ef litið var til baka. Nú gilti
ekki lengur Greenwich-tíminn,
við urðum að setja klukkur
okkar 6. Stundu síðar lá
Dronning Alexandrine bundin
við bryggju, ekki langt frá
litla skjólgarðinum, sem enn
er ekki orðinn nógu öflugur
til að verja skipin í höfninni og
byrgja hafnarmynnið, svo að
verulegt gagn sé að.
Alfa Ohlson. sænskur þjóð-
sagnafræðingur frá Göteborgs
Museum, fylgdj mér til Sverri
Dahl, safnvarðar. en hann á
heima á gömlu prestsetrj i
Sandagerði, og Dahl reyndist
mér hollur ráðgjafi, gestrisinn
og góðviljaður. Meðan ég dvald
ist í Færeyjum fékk ég sér-
staklega góðar viðtökur hjá
litlu dóttur þejrra hjóna. Tur-
ið, sem var fimm ára gömul,
en foreldrar hennar voru líka
teiknuð að launum bæði tvö.
Turið átti að sjá um þrjá ketti,
einn var grár og hét Mimi,
Pussy, sem var svört og gul
og fressköttinn Heine. sem 'var
bröndóttur. Dag nokkurn fann
ég hann í rúminu mínu. Turið
átti líka að sjá um barnagarð-
inn, og fyrsta daginn fannst
henni svo sem allt 1 lagi að
fara þangað. Annan daginn
langaði hana miklu minna til
þess. Ef maður gæti nú bara
teiknað svona fallega, það væri
þó svolítil huggun, hugsaðj
hún. Ég fékk henni litblýant
og vig teiknuðum saman ketti,
hunda, litla íkorna og litlar
kanínur, broddgelti og auðvit-
að hest. Og ekkj mátti gleyma
tjaldinum!
Á eystri - hafnarbakkanum í
gömlu höfninni í Þórshöfn
fann ég sérstaklega skemmti-
legt myndefni, þar sem var
Mullers brúgv (Miillersbrú)
með grasigrónum, gömlum
naustum, og ég málaði hana
og seldi seinna myndjna á sýn
ingu hjá Eiríkstóft. Ég neydd-
ist þess vegna til að teikna og
mála brúna aftur nokkrum
sinnum eftir nokkrar vikur,
þar sem mótívið hentaði mér
sérlega vel. Enn gerði ég teikn
ingu af Tinganesi og hvalbeins-
hliðinu fyrir framan gamla
skólann Kristínarminni, sem
gert er úr hvalsrifjum. Hval-
beinshlig eru til á hinum
nyrztu af frísnesku eyjunum
og t. d. á norðurfrísneska safn-
inu í Wyk á Föhr, í Karingön
í skerjagarðinum stutt frá Bo-
huslan á vesturströnd Svíþjóð-
ar, á Arngerðareyri við ísa-
fjarðardjúp á íslandi, já, og
meira að segja á Grænlandi.
Það var siður gömlu hvalfang-
aranna ag byggja fallegt og
refsulegt hlið úr hvalrifjunum
eða kjálkabeinum hvalsins.
Stíg Rasmussen hjá ferða-
skrjfstofunni í Þórshöfn lét
mig með mikilli vinsemd hafa
hinn ágæta sýnjngarglugga
sinn tii umráða, eins og Andor
Eirikstoft gterskurðarmeistari
hafði áður gert með góðum
árangri. í minjasafninu í Þórs-
höfn gat ég teiknað uppgraft-
aráætlanir og fleira af svipuðu
tagi fyrir gestgjafa minn
Sverri Dahl og þakkað honum
á þann hátt alla gestrisnina,
þó að í litlu væri. Fyrir Sverri
Dahl teiknaði ég líka prestset-
ur hans og heimili, Sandagerði,
sem er gott myndefni. f safn-
inu gerði ég enn fremur teikn-
ingar af litlum, gotneskum1
róðukrossi, sem skorinn var í
tré og ef til vill hefur borizt
til Suðureyjar með víkingum
eða sjóræningjum og auk þess
hinar fornfálegu fallbyssur á
Skansinum niðri við höfnina,
Túskbyttan, sem fauk um koll
skildi eftir herfilega ljóta blek
klessu á teikniblaðinu mínu
en af því að hún lenti á himn-
inum, gat ég að mestu leyti
eytt hennj aftur, svo ag ekki
varð neitt úr henni, nema lítil
fjörlegt ský.
Hreppstjóra-
slagurinn
Framhald af 521. síðu.
útdráttarsöm, þó að skömm yrði ævin.
Af hreppstjórum þeim í Rosmhvala-
neshreppi, er Solveigarmál höfðu
mest mætt á, er það ag segja, að þeir
bræðurnir, Þórður og Ingvar, viku
báðir úr sessi á manntalsþingi vorið
eftir.
(Helztu heimildit: Dóma- og
þingabók, bréfabók, bréfasafn,
dómsskjöl og hreppaskjöl Gull-
bringu- og Kjósarsýslu, dóma-
og þingabók Rangárvallasýslu,
skjöl í landfógetasafni, Lbs.
1027 4 to., Rauðskinna, sagna-
safn séra Jóns Thorarensens,
prestsþjónustubók Hvalnes-
þinga).
J.H.
Lausei 21.
krossgátu

Wá m w m i m ir
ó D i R R
i 1 L W' H R T m s
i 'i' É K L1 fi U ? fi N N
P M i s K 0 m T N T . Ifi U
i n u s T U R s D ft 3 D
1 Ð N Ó L K R R K K fi R
U N í ■R ‘m F fi G R ft R ft
p R i N T í K H P R ft' fl R
m i* G N ú I H § R F L n G fi
V I T fí N U M m, v//y/ 1 H R W' R
E N S K 1 p >
E R N fi N R ft
P S T ''l' 3 N Ú D
n S s W' L ti fi G T fi D
ö H R ,} fl* L E 6 u R w R 1 F
ii u d L ö 6 U L E G R fi
'W/ N fi s 0 i-.r. G L I T. R fi R
m W- D u L M B 1 L T R K K
i U y K 1 R m s U M fi R S
W/ n ii s 1 K W Pí Ti n 1 fí T
526
T í M 1 N N
SUNNUDAGSBLAÐ