Tíminn Sunnudagsblað - 31.01.1965, Blaðsíða 8

SIGURÐUR JÓNSSON FRÁ BRÚN;
HOPLAXA R
Þeir koma hrapandi streng og stillur,
sem strauma fyrr klufu, gengu fossa.
Sá fiskur þykir nú átuillur,
sem áður taldist til mestu hnossa.
Þar hængur slæptur fer hafs til ála,
og horuð, legin og máttlaus gála.
Þeim slær vift steina og slysast flestum,
og slöpin úldna í lygnum hyljum.
Aft silfurglitrandi sumargestum
er sandi ra'ÍSaft og le'ðjuliiljum-
Þeir léku straumdansinn langar stundir
og lög ou skraut sitt og þrótt sinn undir
Þeir tapa allir, sem elta gle’Öi-
Hún er þeim hraÖari, fuglum styggri.
ÞaÖ mun þa'ð eina, sem aldrei ske’Öi,
aft einhver næÖi henni spakri, tryggri,
At> hættum leik, eftir horfið gaman
sem hoplax veltast þeir niíSur, saman.
Og stærri koma þeir enn a'Ö ári
og öllu feitari, þeir, sem slórðu,
í sömu ána, aÖ sama fári,
og svo í kvísl aftra, þri'ðju, fjóríu,
a<S meiri rýrnun, a<S meiri töpum,
a<S meiri vonbrigÖum, þyngri sköpum.
BO
T 1 M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ