Tíminn Sunnudagsblað - 05.12.1965, Blaðsíða 4
listafélag
menntaskólans
Mér fmnst alltaf hálfátakan-
legt að hitta nýútskrifaða stúd-
enta, sem í mörg ár hafa mátf
sveitast yfir kennsluskræðum og
vaka við próflestur, en hafa eff-
ir allt þetta nám ekki lært að
hafa ánægju af neinum listum,
halda kannski, að Ólafur Kára-
son sé heildsali í Reykjavík.
Samkvæmt fræðslukerfinu er þó
auðvelt að smjúga sæmilega fá-
tækur í andanum gegnum allar
prófþrautir. Listkynning þekk-
ist varla nema á vegum nemenda
sjálfra. .Það vill til, að ýmsir
þeirra eru bæði duglegir og
snjallráðir í þessu efni. í Mennta
skólanum starfar heilt Listafé-
lag. Formaður þess heitir Þor«
steinn Helgason og er úr sjötta
bekk. Settumst við að honum
eina dagstund fyrir skemmstu
með eftirfarandi árangri:
Allir nemendur skólans eru í lista-
félaginu og greiða fjörutíu til fimm-
tíu króna árgjald. Safnast þannig
heilmikið fé. Nú, einhvern veginn
verðum við að eyða því. Bókmennta-
kynningar hafa reynzt fásóttar, nema
þær séu haldnar sjaldan og þá sér-
staklega til þeirra vandað. í þeirra
stað er listafélagið farið að gangast
fyrir námskeiðum fyrir hópa með sér
stök áhugamál.
— Hvaða áhugamál eru það?
— Baldvin Halldórsson er með
eins konar leshring síðdegis á hverj-
um laugardegi, þar sem hann fer í
alls konar efni — kvæði eða skáldsög-
ur. Stundum tekur hann kannski
einstaka höfunda til meðferðar. Þetta
er alveg ljómandi hjá honum. Hann
er fjári vei að sér, og leiðbeiningar
um framsögn fylgja.
— Kanntu að nefna mér nokkurt
sérstakt viðfangsefni?
— Ég held, að þeir séu með Sjálf-
stætt fólk núna. í hitteðfyrra tók
hann meðal annars allt, sem til er á
íslenzku eftir Brecht. Á eftir héldum
við kynningu, sem fór þannig fram,
að ég setti saman eitthvert erindi,
sem ég reyndar stal orðrétt úr pistli
eftir Þorstein Þorsteinsson, sem
birzt hafði í tímariti Máls og menn-
ingar. Inn í þetta fléttuðum við upp-
lestrum á ljóðum og sögum eftir
Brecht og jafnvel leiklistarstefnuskrá
hans. Þetta var anzi vel sótt. íþöku-
loftið var troðfullt. Hátt í hundrað
áheyrendur.
— En hvað eru margir í leshringn-
um?
— Milli tuttugu og þrjátíu, gizka
ég á. Ég held það hafi lokkað marga
á Brechtkynninguna, að við vorum
búnir að dreifa myndskreyttri dag-
skrá í skólanum morguninn áður.
Við höfðum líka spjall um Holberg
í tilefni „Herranætur,“ en svo nefn-
ist árleg leiksýning Menntskælinga.
Ennfremur höfðum við einu sinni
spænskt ljóðakvöld. Voru lesnar upp
þýðingar Magnúsar Ásgeirssonar,
Jóns Óskars og fleiii, en suðræn lög
leikin á milli. Thor Vilhjáimsson
flutti formála. En nú er orðið nokk-
uð langt síðan við höfum hafl slíka
kynningu. í fyrra lásum við saman
miðþáttinn í leikriti Laxness, Prjóna-
stofan Sólin. Höfundur var sjálfur
við og las upp tvær smásögur úr
Sjöstafakveri, sem þá var nýútkomið.
Þá fengum við húsíylli og urðu ýms-
ir frá að hverfa. Ég get ekki stillt
mig um að segja, að hann taldi okk-
1108
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ