Tíminn Sunnudagsblað - 17.07.1966, Side 18

ALFONZ BEDNAR:
STATTU UPP OG GAKK
„Pabbi," sagði átta ára gamall son-
ur minn, „heyrðu pabbi. ”
„Hvað er það, Ferko minn?“
„Ég er búinn að eignast vin.“
„Er það góður strákur?"
„Já. Hann langar til að heimsækja
mig.“
„Láttu hann þá koma í dag,“ sagði
ég og hugsaði ekki um það meir.
Vissulega'er mikilsvert að eiga góða
félaga, og menn ættu að fylgjast með
því, hvers konar vini sonur manns
velur sér, en ég hafði ekki hugleitt
það. Verzlunarstjóri hjá stóru fyrir-
tæki hefur í mörg horn að líta —
það er atvinnan, skyldur og áhyggjur
— sem sagt, ég. gleymdi öllu saman
Á heimleiðinni kom ég enn einu
sinni að Ferko, þar sem hann stóð
einsamall upp við húsvegg á götu-
horninu, svo að ég sagði við hann,
þegar við komum heim: „Hvers
vegna nærðu þér ekki í einhvern
félaga? Bjóddu honum heim og þið
getið horft saman á sjónvarpið."
Hann samsinnti því, og í augum hans
brá fyrir glampa, er hann settist við
sjónvarpið — ég man nú ekki hvað
var í því þetta kvöld.
Við Luba vorum saman um kvöld-
ið. Það var yndislegt kvöld.
Við mæltum okkur mót og röltum
niður með Dúná góða stund, fengum
okkur svo kaffi og glas af víni í
skuggalegum næturklúbb. Öskubakki
tveir vindlingar. Það var setið við
sumt af borðunum, hljómsveit lék
og menn dönsuðu á uppljómuðum,
kringlóttum glerpalli, sem var skreytt
ur marglitu tíglamynztri. Skór, bux-
ur og fótleggir dansendanna vou
baðaðir í ljósi, meðan höfuð þeirra
og andlit svifu uppi í myrkrinu. Við
Luba dönsuðum einnig í þessu skraut
lega skini og höfuð okkar sveimuðu
594
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ