Tíminn Sunnudagsblað - 03.09.1967, Side 3

m

ÍÍ ***'
msrnMm.
■n
egmmMkir
Albafrosinn
fraagur
sjómannasögum fyrir a3
sveima yfir skipum sólarhringum saman. En 1 raun
réttri er aldrei um þa3 a8 ræSa, að fuglini fylgi
skipum eftir — hann er allt of hraSfleygur tii þess.
Timunum saman lætur albatrosinn sig svífa yfír haffletin-
um án þess aS blaka vængjunum. Hann getur ekki fariS
jafnhægt og hraSskreiðasta hafskip siglir, og þess vegna
hringsófar hann, lætur berast fyrlr vindi og svifur upp
Tvindinn og þannig koil af kolli.
Albatrosinn notfærir sér, hvernig
vindurinn biæs upp meS öldu-
hrygg jum, til þess að haída sér á
svifi. Allt í einu tekur hann 40
gráðu beygju og svífur 1S metra
í loft upp.
’Farandalbatrosinn, sem verplr á
eyjum i sunnanverðu Atiantshafl,
er stærstj fugl jarðar. Vænghafíð
getur orðið altt að 3,3 metrum og
lengd fuglsins getur orðið rðsktege
115 cm.
Til eru albatrosar með tveggja m.
vænghaf, sem vega einungis tvö
kjló. baS ræður af líkurn, að jafn-
léttbyggður fugl er flugfimur meS
afbrigðum. f meðvindi getur hraði
albatrossins orðið 1*0 km/kist.
bott albatrosinn se tigulegur a flugi,
er hann ósköp stirðbusalagur á
jörSu niðri. En á mökunartíinanum
minna hreyfingar fuglanna á ballet
dansara. Biðlar hópast i kringum
kvenfuglinn, sem baðar út vængj.
umim.
Kvenfuglinn verpir aðems emu
og a þvi verður að liggja í 72 sólar^
hringa. Enginn ótfi grípur albairos-
inn, þótt mannaferðir séu við hraið
ur hans. Þegar forvltni hans vegna
gssiakomunnar iinnir, fær hann sér
oft biumd.
Leið albatrossins yfir haffletinum
liggur f einlægum bugðum og minn
Ir á svlgbraut. Fuglinn hagnýtir
sér, að yinds gætlr minna niðri I
öfdudölunum en þeger ofar dregur.
rÍMlNN - SUNNUBAGSBLAÐ
743