Tíminn Sunnudagsblað - 03.09.1967, Qupperneq 16

metœm frá inusta bænum á Syinia- sr þangað hef«x' kemi.8. Blátærir sep .síðastur íslendinga geldk Noy-
fetti að jökli, en siðaa héfur blýtt lækir, sem akoppa niður hlíðina, egskommgj á Jiömi, Haim fór síð
andi veðúrfar váldið því, aö þessi aulca ena á huglirHw ar ú.í: til Noregs og var þá faliá
jökul'tunga sem flestar aðxar liér fon-æði .yfir tslandi öllu, ea
á landi, hefur mjög orðið að láta Svinafeíl er fornt höfuðbói og drukknaði ytra og naut aldrei
undan síga. Óhætt mun að fiill- höfðingjasetur. Þar bjó FHofii Þérð valdanna. Swna geta örSögin verið
yrða, að aðrir bæir á íslandi standi arson, sá ókvaMði brennumaðú r. grágletitm. En við megum e/kki. oyða
ekki nær jökli, og eiga hinar og síðar afkomendur hans. Voru tknamzm í heimspekilegar hug-
skörpu andstæður jökuls og skóg-. Svínfellingar ein heteta höfðíngja- leiðingar, enn eigum við bæja-
ar drjúgan þáfct í því að gæða ætt hér, og komu þeir mjög við leið fyrir höndum. Og við ökum
bæjarstæðið þeirri fegurð. sem sögu í átökum St«rliingaaldaf. af stað til Skaftáfeils, þar sero e:
ógjarna mun hverfa úr huga þess, Einn þeirra var Ormur Omissoa. annar þjóðgarður íslendinga
SáíS heim að Svinafelli. LtósimyiKl: I. 8.
Eifcfc sinn var séra Sigurbjörn Á.
Gishwn að halda ræðu á fundi.
Ræddi hann tueðal annars um, hvað
hagur almennings i Þýzkalandi
hefði batnað, síðan Hifcler kom íil
valda, Hanu toom.st meðal annacs
avo að orði:
— Fyrir valdatöku Hitlexs var
9vo mtkið um opinberar vændis-
konur í Hamþorg, að horfði tii mik
llla vandr-æða, en nú er ásfcandið
í þessu efni orðið vel viðunandL
M spurði séra Bjarnj. Jónsson:
— Hvað átótur ræðumaðui: hæfi-
legfc, að þær séu margar?
Sigurður Kristjánsson, bóksáli,
var sagður mjög átpýðlegur í hát.fc-
um og laus við allt sknum.
Eitt sinn, er hann átti mei'kisaf"
mæli, fjölmenntu vinir hans í af-
tnælisveizluna, og íók Sigurður
þeim með mesfcu vinsemd, En er
einn gestanng hóf ræðu sína og tók
að mæla fyrir minni atmælisbarns
in« og bar á Sigurð allmikið lof ,
greip Sigurður fram í eæðuiia og
sagði:
■— Nei, blessaðir verið þið efcfci
að fcala um þefcta hérna. Þj.ð skuluð
heldur fcala um það á léiðinni heim
Péíur Guðmundsson, fjölritari og
bófcbindari, bact ei-fcfc sinn bók fyrii
Þorsfcein Erlingsson, sfcáidi, og iél
fylgja þókinni þessa vfeu, er hann
hafði lokið verfcinu:
Er nú sagður andaður,
ævidaga fulisaddur,
öldungurinn andsfcoíí,
óðáísbóndi í Helvííi,
Þorsfceinn svaraði með þessari
VlílSí I:
Pxæsfcar sáran safcna hans
sem inu þezta hjálpaxmianns.
Sundi'ung þjáir séxjhvert lið,
sem að vantar höfuðið.
7W
'fl’ fi RS 8 Kí N — gUNNUBÁGSBLM)