Tíminn Sunnudagsblað - 22.09.1968, Side 7

Hösknldur Einarsson:
HausMsur
Bliknar fjóla, fölnar rós,
fugli deprast söngur.
Húmar á kvöldin, kveikt er ljós,
komið undir göngur.
Lítil vísa, ein og ein,
áður vakti gaman.
Bætti heldur mannleg mein
meðan við náðum saman.
Þið eruð farnir fleiri en einn
fram til heljardala,
Fullhugi og Frækinn sveinn
fjallkóngar að smala.
í,slenzk fjöll með afdölum
áttu tröll f sögum.
Gripu öll úr göngunum
glaum af snjöllum bögum.
Þátttökuna þó mér banni
þrengdir staðhættir,
gleymast ekki gömlum manni
gangnadagarnir.
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
Undur lítið yljar bezt,
illa þegar gengur.
Eg hef beizli upp í hest
átt síðan ég var drengur.
Löngum hefur leitað mín,
Ijúf í minningunum,
hrein og fögur fjallasýn
frammi á öræfunum.
Gamla svipu og gangnahnakk
geymi ég í skoti.
Yndisfríðum ái blakk
oft í hugans koti.
Runnar bærast ótt við jörð,
roði hlær á f jallakömbum.
Hreinn er blær á bjartri hjörð,
bústnar ær með tveimur lömibum.
Dreymir, þegar dimmir nótt,
dali, fjöll og heiðar.
Tel mig hafa tekið og sótt
tvo eða þrjá til reiðar.
Geðs í þrifum gangnamenn
glaðir lifi réttardaginn.
Létt í svifum lánið enn
lengi tifi þeim í haginn.

Heyri fara hófa í grjóti,
hækka sé ég land.
Fjallagolu finn á móti,
fram við hraun og sand.
Áttin svöl, ég held, að hún
hafi kvöl mér búna.
Það hefur föl á fjallsins brún
fallið tölvert núna.

727