Tíminn Sunnudagsblað - 07.12.1969, Qupperneq 4

IStllf- 81 ig
íííÍ:S;;;::|sííÍ|'SSs!sé;í5®S
í I Í

.
Zfy/'í'A-'.'i’ý
'■'■y
Gömuf gata í hrauni á Reykjanesskaga. Jafnvel hraunhelfan sjálf ber hln gfeggstu merki þess,
hve ótölulega margir hófar hafa sporað hana. Ljósmynd: Gísll Gestsson.
ÓLAFUR ÞORVALDSSON:
„Á FJÖLLUM RODI
FAGUR
í Sýnislbék Lslenzkra bók-
imennta á 19. öld, eftir Boga Th.
Melsteð, útgefinni í Kaupmanna-
Ihöfn 1891, er prentuð „Dálítil
ferðasaga" eftir Jón Thorod-dsen,
skáM. Þar í er þetta stef:
Veit éig yndi annað betra
eigi vera á landi frera
©n um haustkvöM hesti traustum
hiieypa vel á sléttum melum.
Dvergar stynja í dknmum björgum
d.rynja tröll 1 holum fjöllum.
Funahögl úr hörðnm nagla
hrjóta <rauð, er ekall rið grjóti.
SKEIN
Skáldið segir fylgdarmanni sín-
um, að hann viti ekki hver hafi
ort þessa vísu, og bœtir víð. „Margt
má að henni finna, eins og þinni“.
FyManmaðurinn var þá nýbúinn
að kasta fram þessu stefi:
H'rýtur grjót úr götu,
gýs -upp reykur og frísar
fákur, hærra fjúka
fjöldum él um mela,
hæðir hlaupa og gnípur,
hristist grund við undur,
kyissir heitum kossi,
kleifarsteinn harða skeifu.
Hvað sem líður skáMskap þeirra
félaga á leið þeirra um Kerlingar-
skarð á SnæfeUsnesi, er líklegt, að
framan sögð stef hafi orðið til í
sama heila, skóMsins Jóns Thor-
oddsens. Mér skilst, að þeir félag-
ar hafi verið þarna á ferð að haust-
lagi, að kvöMi til. Það er nokkur
haustblær í vísunum, einkanlega
þar sem segir: „Funahögl úr hörð-
um nagla hrjóta rauð, er skall við
grjúti". Til þess að sjá þau funa-
högl þarf að vera farið að bregða
nokkuð birtu. SkáMið Jón Thorodd
sen hefur vel kunnað að meta feg-
urð fagurs haustkvöMs. En hvað
hefur þeim andans manni fund-
izt um fögur vor- og sumarkvöM
eða fagran sumarmorgum, þegar
sumarsólin kyssir fjallatindana
fyrsta morgunkossinn? Þá er víst,
að skáMinu hafi boðizt tækifSeri til
að yrkja um alla þá dýrð og feg-
urð, sem honum hofur borið fyrir
augu og eyru, og dettur mér þá í
hug meðal annars, vorvísan „Vorið
988
TtHINM
SUNNUDAGSBLAÐ