Tíminn Sunnudagsblað - 31.10.1971, Blaðsíða 3

vm !Af>A !X*f
As»mmÁ> »<*>
mr,<xfffAfi A-.'i s<
&&? */ v -
krv&tew M- V<v \
W toT WJKW

Froskar eru engir til á landi okkar, og þeir hafa ekki
dafnað hér, þótt hingað hafi verið fluttir. Annars eru
froskar meðal þelrra dýra, sem sumu fólki stendur
stuggur af. Þeir eru þó harla meinlausir og margt
skemmtilegt í fari þeirra.
Grænflekkóttu froskarnir eru í rauninni faliegir. En þeir
eru ekki á ferli fyrr en fer að skyggja. Á daginn grafa þeir
sig niður í sandhauga, þar sem hitinn er við þeirra hæfi,
tuttugu tll þrjátíu stig, og kúra þar, unz kvöldar og dimmir.

ptmmm
(Buto
(ijt/to vwi) ís)
Froskar stökkva, og sú tegund á
metið meðal froska á Norðurlöndum,
er lengsta hefur afturfætur. Hún
stekkur tvo metra. Þessi frosktegund
sást fyrst í Svíþjóð 1907, og hún
hefur ekki komizt norðar en á
Eyland.
Eiturkirtlar eru í likama margra
frosktegunda. Vísindamenn hafa
fundið eitur, sem nægja myudi tii
þess að deyða fjórtán kanínur, í lík-
ama eins frosks, Þessi frosktegund
er þó talin æt suður í löndum.
Stærsta frosktegundin í Norðurálfu
getur orðið seytján sentimetra löng.
Hún er til á Norðurlöndum, og eiitk-
um er talsvert um hana í suðvestur-
hluta Skánar. Ber þar talsvert á
henni um hlýja vordaga.
í líkama einnar tegundarinnar eru
kirtlar, sem gefa frá sér óþef, líkan
púðurlykt. Þetta er varnarráð. Steðji
hætta að, freyðir vökvi úr þessum
cirtlum og froðan leggst eins og
■.kjöidur yfir bakið.
Af laukfroskum er lauklykt. Lauk-
froskar eru náttdýr, og þess vegna
verður þeirra sjaldan vart. Á daginn
leynast þeir í sandi, þar sem húðin
þornar ekki óhóflega og óvinum er
torvelt að finna þá.
í aprílmánuði og maí má oft heyra
biðilssöngva þeirra við seftjarnir,
þar sem þeir hafast við. Það er
karldýrið, sem þar kyrjar ástaróð af
hjartans lyst — niðri á leirbornum
tjarnarbotninum.
T í M I N N
SUNNUDAGSBLAÐ
795