Tíminn Sunnudagsblað - 31.10.1971, Síða 5

Hús skáldsins hugljúfa, Þingholtsstræti 33.
amskrafta. En fyrst efeki var völ
þess, er æskilegast hefði verið, varð
að reyna aðrar námsleiðir.
Á þessum árum við mikið fram-
boð af tímakennslu í Reykjavík,
einnig störfuðu þar kvöldskólar og
ýmis námskeið voru haldin, svo að
þeir, sem voru staðfastir og útsjón-
arsamir með tíma sinn, gátu aflað
sér drjúgrar þekkingar. „Hugur-
inn bar þá hálfa leið í heimana
nýja“. Því meira, sem á sig þurfti
að leggja fyrir menntunina, því dýr
mætari varð hún, og Maren varð
prýðilega að sér, þó að menntun
hennar mætti líkja við snapir ein-
ar samanborið við skólamenntun
nútimaæsku.
2. í húsi skáldsins.
Maren reyndi að vinna sér sem
mest inn á sumrin til þess að geta
staðið straum af námskostnaði á
vetrum, en mun þó oft hafa þurft
að vinna fyrir uppihaldi sínu. VeU--
arlangt,/ ef til vill lengur, annaðist
hún heimili fyrir Svanhildi Þórar-
insdóttur, ekkju Jóns bónda Ein-
arssonar í Kotlaugum í Hruna-
mannahreppi.
Svanhildur var mjög illa farin á
heilsu, en hélt þó heimili með son-
um sínum tveimur, Guðmundi, er
síðar var kenndur við Múla í
Reykjavik. og Sigurði, múrara-
meistara. Dóttir Svanhildar var
Guðr.ún, kona Þorsteins skálds Er-
lingssonar, að vísu munu þau ekki
hafa verið vígð til hjúskapar, en
þó að fólk tæki strangar þá en síð-
ar á svokallaðri frjálsri sambiið,
nafnið trúlofunarfjölskylda liafði
þá ekki verið fundið upp, þá var
það nú einmitt svo. að fólk al-
mennt sýndi virðingu sína fyrir
sambúð skáldsins og húsfreyju
hans með því að kalla Guðrúnu frú
Erlingsson. Sjálf nefndi hún sig og
ritaði Jónsdóttur framan af sam-
búðarárum þeirra Þorsteins. og
undir sínu upphaflega nafni aug-
lýsti hún kennslu í hannyrðum.
Síðar kenndi hún sig bæði við föð-
ur sinn og maka með því að rita
nafn sitt Guðrún J. Erlings.
Eins og heilsu Svanhildar var
háttað kom sér vel fyrir Iiana,
hve Maren var vinnufús og verk-
lagin og alveg einstaklega lipur og
nærfærin við sjúka. Fyrir þessa
kosti varð hún, þegar í æsku, mik-
ils metin.
Svanhildur var hin mætasta
kona og myndarhúsfreyja. Tel ég
líklegt, að Maren hafi margt af
lienni lært, og svo var henni hlýtt
tll þessarar konu og þótti nafn
hennar svo fallegt, að hún hafði
fullan hug á að koma því upp, ef
hún eignaðist stúlku.
Til er í eigu minni gullfalleg,
erlend stúlkumynd, er Maren átti,
fannst mér sem þetta væri mynd
af Svanhildi, er hún hefði átt að
eignast. Mér finnst það enn. Ætíð
hefur mér fundizt stafa svana- og
söngvabjarmi af þessu nafni.
Guðrún, dóttir Svanhildar, lét
Marenu njóta þess, hve vel hún
reyndist móður hennar. Veitti hún
henni fjölbreytta fræðslu í hann-
yrðum í tímum heima hjá sér, með
öðrum stúlkum, eða einni ef svo
797
T í M I N N
SUNNUDAGSBLAÐ