Lesbók Morgunblaðsins - 02.08.2003, Blaðsíða 13

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ˜ MENNING/LISTIR 2. ÁGÚST 2003 13
SÉRSTAÐA söngtónleika í samburði við
hljóðfæratónleika markast af því að texti er
fylginautur tónferlisins og því getur verið
nauðsynlegt að hafa með í efnisskrá texta
söngvanna og þá helst bæði á frummáli og
þýdda, auk þess sem upplýsingar um flytjend-
ur, ef um erlenda og sérstaklega þá innlenda,
sem eru að hefja sinn listamannsferil, er um að
ræða og geta slíkar upplýsingar verið hlust-
endum til þæginda. Að þessu leyti var efnis-
skrá tónleika Margrétar Hrafnsdóttur og Kar-
enar Bandelow, sem haldnir voru í
Fríkirkjunni mánudaginn 28. júlí sl., helst til of
fátækleg, varðandi upplýsingar um listamenn
og efni tónleikanna. Þrátt fyrir þetta er þó að-
alatriðið frammistaða flytjenda, en Margrét
hóf tónleikana með Le Violette og Karen
Bandelow tók við með Gia il sole dal Gange, en
bæði þessi lög eru eftir eitt afkastamesta óp-
erutónskáld sögunnar, Alessandro Scarlatti.
Það gat strax að heyra að Margrét og Karen
eru efnilegar söngkonur, búa að fallegum og
kraftmiklum raddhljómi og móta tónhending-
ar viðfangsefnanna á skýran máta. Næstu tvö
viðfangsefnin voru tveir dúettar úr óperunni
La clemenza di Tito, óperu sem hefur nokkra
sérstöðu meðal síðustu óperuverka Mozarts.
þ.e. að vera sú gerð upprunaóperunnar sem
nefnist „opera seria“, sem aftur hafði áhrif á
tónferlið, er var mun settlegra en í dramatísku
og gamanóperum snillingsins. Þennan mun gat
að heyra sérlega vel er Karen söng tónles og
aríuna Deh vieni, non tardar, aríu Súsönnu úr
4. þætti Brúðkaupsins og Margrét tónles og
aríu Fiordiligi, Come scoglio, úr Cosi fan tutte.
Í þessum tveimur síðastnefndu aríunum sýndu
þær, svo að ekki verður um villst, að þær eru
glettilega góðar Mozartsöngkonur og var þessi
söngur þeirra hápunktur tónleikanna, er gefur
góð fyrirheit um að hér séu á ferðinni efnilegar
söngkonur.
Lieder-þáttur tónleikanna, þar sem fluttir
voru söngvar eftir Wolf og Grieg, var mun
daufari, þó Margrét ætti nokkur falleg tilþrif í
þýsku söngvunum op. 48, eftir Grieg, sérstak-
lega í Dereinst nr. 2 og Zu Rosenzeit nr. 5, en
frægastir af þessum söngvum er nr. 1 og 6.
Lieder-söngur er erfið list og þar verður að
bíða aukins listræns þroska ungu söng-
kvennanna, þó þær séu að öðru leyti vel á vegi
staddar sönglega séð. Bellini hefur oft verið
kallaður Chopin ítölsku óperunnar, sem er
vegna skrautlegs ritháttar, er þykir minna á
píanóstíl Chopins, með mikilli notkun skreyti-
nótna, sem nefnast hljómleysingar og því
þykja söngvar Bellinis jafnvel á köflum vera
meira í ætt við hljóðfæratónlist en eðlilegan
söng og þar með mjög erfið og krefjandi söng-
tónlist. Flóttadúett Rómeó og Júlíu, Si fugg-
iere, eftir Bellini er vandasamt söngverk er var
að mörgu leyti mjög vel sungið, þó merkja
mætti nokkra þreytu og erfiðleika varðandi
tónstöðu, sem er ekki tiltökumál í svona erfiðu
söngverki.
Lokaviðfangsefni tónleikanna voru tveir
söngvar, La Pesca og La Regata veneziana,
eftir Rossini, skemmtisöngvar sem hann samdi
og fluttir voru margir hverjir í samkvæmum í
París, en hann bjó þar síðustu 13 árin, ríkur og
vinsæll af veisluglöðum Parísarbúum. Þessa
söngva, sérstaklega La Regata, þarf að syngja
með miklum leiktilburðum, bæði í söng og lát-
bragði sem voru í heild og látlaust útfærðir en
þó vel sungnir.
Margrét Hrafnsdóttir og Karen Bandelow
eru efnilegar söngkonur og það sem finna
mætti að hjá Margréti, var að á lágsviðinu
vantar hana enn sem komið er þéttari hljóman,
er hefur áhrif á stöðugleika í tónstöðu. Á há-
sviðinu er rödd hennar glæsileg og hljómmikil.
Karen hefur dökkan og fallega tón á lág-
sviðinu, sem gæti bent til þess, að hennar svið
yrði í framtíðinni mezzo-sviðið. Þóra Fríða Sæ-
mundsdóttir lék vel en sérstaklega reyndi á í
bravúra-þættinum í aríu Fiordiligi, sem er
býsna erfiður og einnig í La Regata. Auk þess
studdi hún vel við sönginn, er minna var um-
leikis í píanóinu. Í heild voru þetta góðir tón-
leikar er gefa fyrirheit um að hér séu efnilegar
söngkonur að hefja ferð sína, söngkonur sem
vænta má mikils af í framtíðinni.
Tvær efnilegar
söngkonur á ferð
TÓNLIST
Samsöngur
Margrét Hrafnsdóttir, Karen Bandelow
og Þóra Fríða Sæmundsdóttir fluttu
söngverk eftir Scarlatti, Mozart, Wolf,
Grieg, Bellini og Rossini.
Mánudagurinn 28. júlí 2003.
FRÍKIRKJAN
Jón Ásgeirsson
„VESTFIRÐIR heilla mig,“ segir Kristín.
„Fjaran, sjávarflöturinn og fjarðalognið.
Klappirnar, þanglitirnir og æðurin með unga
sína. Birtan er mjúk og heillandi, þökk sé
speglinum sem umlykur svæðið og endurkast-
ar henni á björgin, fjallshlíðarnar og brúna-
þunga fjallgarðana.“
Kistín hefur farið margar ferðir á Vestfirð-
ina til að grípa þessar stemmningar og segist
alltaf uppgötva nýjar hliðar hinnar síbreyti-
legu náttúru.
„Gróðursældin er í fjarðabotnunum og
næðingurinn á annnesjunum, og þaðan koma
veðurfréttir sem ekkert er að marka. Við
ökum yfir heiði og stoppum niðri í firði og
mér finnst það gott. Við endurtökum þetta oft
því firðirnir eru margir og flottir og ég vil of-
aní fjörð í sæluvist fjarðalognsins og mála
myndir mínar þar.“
Þar kemur eftir langan tíma og margar
Vestfjarðaferðir að samferðamaður Kristínar
á ferðum hennar vill breyta atferli þeirra.
„Það er logn uppá heiðum. Útsýni. Gróð-
urvinjar. Heiðavötn. Og ótrúleg býsn af grjóti
sem er svo gamalt að það er hætt að segja frá
því að við séum stödd í hrauni. Heiðarnar
heilla og við látum okkur detta í hug að sofa
þar uppi.Við stöldrum við og njótum þessa
einstæða umhverfis; erum ein með sjálfum
okkur og meðtökum gjafir náttúrunnar og
nýjar myndir verða til.“
Kristín segir útskotin á mjóum malarveg-
um Vestfjarðanna enn þjóna dýrmætum til-
gangi.
„Ég vona sannarlega að útskotin verði aldr-
ei aflögð vestur á fjörðum eins og alltof víða
hefur gerst á landinu okkar; þess verði gætt
við vegauppbyggingu að mögulegt sé að kom-
ast á vegaslóðana og gömlu vegina, þar getur
ferðamaður á bíl komist í næði, notið þessa
einstæða landsvæðis og staldrað við án þess
að setja sig og aðra í lífshættu á þjóðveg-
inum.“
Um sýninguna á Hrafnseyri í sumar segir
Kristín einfaldlega að sér hafi fundist komið
að sér að endurgjalda gjöfular stundir á af-
lögðum vegaslóðum á Vestfjörðum.
„Í boði Hrafnseyrarnefndar sýni ég 24
vatnslitamyndir undir titlinum „Myndir að
vestan“ á Hrafnseyri.
Ég vona að sem flestir Vestfirðingar skoði
hana í sumar og ferðafólk líti við á kaffistof-
unni í burstabænum og njóti myndanna um
leið og kaffisopans.“
Ljósmynd/Ragnar Th. Sigurðsson
„Tálkni og kvöldblíðan…“ Ein af vatnslitamyndum Kristínar Þorkelsdóttur máluð á Sellátranesi í Patreksfirði í júní 2002.
Ljósmynd/Hörður Daníelsson
Kristín málar gjarnan úti, andspænis viðfangsefni sínu. Hér málar hún í Arnarfirði í júní 2003.
Málað í sæluvist
fjarðalognsins
Á Hrafnseyri við Arnarfjörð stendur yfir sýning Krist-
ínar Þorkelsdóttur á vatnslitamyndum frá Vestfjörðum
sem hún hefur málað á ferðum sínum á sumrum.