Lesbók Morgunblaðsins - 27.12.2003, Blaðsíða 8

8 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ˜ MENNING/LISTIR 27. DESEMBER 2003
ÞAÐ sem mér hefur fundist áhugaverðast á
síðasta ári varðandi listdans er sá vettvangur
sem hefur verið að skapast fyrir unga íslenska
danshöfunda til þess að spreyta sig og koma
hugmyndum sínum á framfæri.
Þar má nefna Reykjavík Dansfestival sem
nú annað árið í röð stóð fyrir danshátíð sjálf-
stætt starfandi listdansara og danshöfunda. Í
haust voru frumsýnd sex frumsamin sólódans-
verk á hátíðinni og var athyglisvert að sjá þann
kraft sem sjálfstætt starfandi dansarar búa yf-
ir og verður gaman að fylgjast með þeim í
framtíðinni.
Annað áhugavert og mikilvægt framtak var
dansleikhúskeppnin sem Leikfélag Reykjavík-
ur og Íslenski dansflokkurinn stóðu fyrir síð-
astliðið vor. Tilgangurinn var að sameina dans
og leiklist í sýningu og var mjög athyglisvert
að sjá hversu fjölbreytt verkin voru og hversu
vel tókst til. Það er ánægjulegt að ákveðið hef-
ur verið að halda aðra keppni í vor. Slík starf-
semi er nauðsynleg hvatning fyrir listamenn til
að kanna nýjar leiðir.
Aino Freyja Järvelä dansari
Vettvangur fyrir
unga íslenska
danshöfunda
EFTIRMINNILEGASTA sýningin á árinu
sem ég sá var þegar dansarar frá Konunglega
danska ballettinum komu hingað í byrjun sum-
ars. Sýningin samanstóð af klassískum ballett
og nútímaballett. Það er ekki oft sem okkur
gefst kostur á því að sjá svona góða dansara
dansa klassískan ballett. Sú sýning stendur
uppúr fyrir mína parta. Eiginlega má segja að
ég og dóttir mín höfum farið dansandi á tánum
út um dyr Þjóðleikhússins það kvöld.
Íslenski dansflokkurinn fagnaði 30 ára af-
mæli á árinu. Því miður er Íslenski dansflokk-
urinn eingöngu með nútímadans á sinni stefnu-
skrá, sjálfri finnst mér þeirra sýningar ekki
höfða til barna. Þar sem ég starfa með börnum
frá 4 ára aldri finnst mér sárvanta sýningar
þar sem börn ásamt fullorðnum geta notið þess
að horfa á klassískan ballett. Það er eingöngu á
nemendasýningum ballettskólanna sem klass-
ískur ballett fær að njóta sín.
Dansflokkurinn hefur engu að síður verið að
gera góða hluti og gaman var að sjá verkið The
Match, þó að dansinn snerist um leik að knetti
náði ég ekki að lokka manninn með á þá sýn-
ingu. Nokkur önnur verk sem flokkurinn sýndi
voru eftirminnileg en höfðuðu þó misjafnlega
til mín.
Nútímadanshátíðin sem sett var upp í Borg-
arleikhúsinu í haust var góð. Gaman var að sjá
góða dansara og danshöfunda sem alltof lítið
sést til.
Brynja Scheving
ballettkennari
Konunglegi
danski
ballettinn
Lesbókin leitaði til tólf karla og kvenna til að gefa álit á því sem gerst hefur á sex sviðum m
verk eða atburði sem standa þeim efst í huga þegar horft er yfir sviðið nú í lok árs. Niðu
ÉG tel að árið 2003 sé árið sem íslenski myndlist-
arheimurinn fór að skoða stöðu sína og bera hana
saman við þá athygli og viðurkenningu og nánast
tískubylgju sem hefur verið í kring um íslenska
tónlist. Þessi samanburður á örugglega eftir að
hafa drífandi áhrif á íslenska myndlist. En ef við
berum gæfu til að nýta okkur þessa athygli þá
eru sýningar á borð við Steypa sem Ásmundur
Ásmundsson helt á Galleri@hlemmur og sýning
Helga Hjaltalín í Gerðarsafni m.a. mjög fram-
bærilegar til að sýna á alþjóðavettvangi.
Það er einnig hægt að segja að á árinu hafi
áhugi almennings á samtímalist vaknað og fengu
sýningar á borð við sýningu Matthew Barney á
Nýlistasafninu og sýning Ólafs Elíassonar í Tate
Modern safninu í London ómælda athygli.
Einnig verð ég að minnast á stofnun Kling og
Bang gallerís við Laugaveg sem hefur með met-
aðsókn undirstrikað vaknandi áhuga á samtíma-
list. Ég óska öllum gleðilegs árs og munum að
Listin Reddar Deginum!
Hekla Dögg Jónsdóttir
myndlistarmaður
Aukinn áhugi
almennings
SENN er að baki undursamlegt ár í íslensku tón-
listarlífi. Ég er enn einu sinni orðlaus yfir fjöl-
breytileikanum og því hversu hár standardinn
er, sama hvert litið er. Fyrir þá sem hafa eyrun
opin og lystina í lagi má líkja þessu við það að
ganga inn á veitingastað og fá afhentan matseðil
þykkan sem símaskrá. Þeir réttir sem eru mér í
fersku minni: Hlaðborð Airwaves-tónleikahátíð-
innar þar sem hápunkturinn var leikur Brighton
anarkistanna í Eighties Matchbox B-Line Dis-
aster. Útgáfutónleikar Hilmars Jenssonar í
Nasa voru stórkostlegir sem og tónleikar trúba-
dorsins Alan Sparhawk úr Low í Hafnarhúsinu.
Tónverk Jóhanns Jóhannssonar, Virðulegar
forsetar, hljómaði mjög sannfærandi þegar það
var flutt í Hallgrímskirkju í vor. Jóhann er að
mínu mati þegar orðinn eitt mest spennandi tón-
skáld landsins eins og hin tímalausa tónlist við
leikritið Englabörn sannar best.
Sinfóníuhljómsveit Íslands réðst í metnaðar-
full verkefni á árinu, fyrst flutti hún War Re-
quiem Brittens með stæl og síðar fyrstu þrjár
sinfóníur Shostakovich. Þvílíkur ógnarkraftur!
En besti konsertinn í Háskólabíóinu var í janúar
þegar Elfa Rún Kristinsdóttir þreytti einleikara-
próf sitt úr Listaháskólanum og spilaði fiðlu-
konsert Tchaikovskys af ótrúlegu öryggi, tilfinn-
ingu og dýpt. Joshua Bell með sinn Brahms féll
gjörsamlega í skuggann ...
Annars þykir mér vænst um velgengni trillu-
karlsins Mugison en hann lagði línunni til að ger-
ast rokkstjarna, og Krákuna, geisladiskinn henn-
ar Eivarar Pálsdóttur sem við vinirnir gefum út
og er upphaf á ævintýri sem vonandi sér ekki fyr-
ir endann á.
Jóhann Ágústsson
verslunarmaður
Undursamlegt
ár í íslensku
tónlistarlífi
ÞAÐ er fyrst og fremst þrennt sem ber hæst í
kvikmyndaheiminum á Íslandi 2003.
Í fyrsta lagi ný lög og reglugerð um Kvik-
myndamiðstöð Íslands og ráðning á nýju fólki í
flestar stöður. Breytingar til góðs, þótt ennþá
vanti mun meira fjármagn inn í þetta kerfi til
stuðnings við gerð leikinna kvikmynda og leik-
ins sjónvarpsefnis.
Í öðru lagi áframhaldandi velgengni ís-
lenskra kvikmynda á erlendri grundu, með
sýningum á Nóa Albinóa bæði á fjöldamörgum
kvikmyndahátíðum og í almennri dreifingu.
Í þriðja lagi vaxandi áhugi á íslenskum heim-
ildarkvikmyndum meðal almennings. Þáttur
sem er í samræmi við svipaða þróun erlendis og
mjög mikilvægur þáttur, þar sem hægt er að
framleiða heimildarkvikmyndir fyrir mun
lægri upphæðir en leiknar kvikmyndir en eins
og Þorgeir heitinn Þorgeirson réttilega benti á,
þá er öflug heimildarkvikmyndagerð grunnur
sem öll önnur kvikmyndagerð grundvallast á.
Sigurjón Sighvatsson
kvikmyndaframleiðandi
Ný reglugerð,
Nói og heim-
ildamyndir
ÞAÐ sem mér finnst einna eftirminnilegast í
leiklistarlífinu á árinu sem er að líða er styrkur
sjálfstæðu leikhópanna. Hver sýningin hefur
rekið aðra og margar hverjar hafa verið gerðar
af miklum eldmóði og hugrekki. Þá var dásam-
legt að leiklistarverðlaunin voru endurvakin í
nýju formi og vona ég að Gríman sé komin til að
vera.
Þær sýningar sem komu mér hvað mest á
óvart eru Kvetch með leikhópnum Á senunni og
Rómeó og Júlía með Vesturporti. Sigrar Vest-
urports í Bretlandi er ómetanleg hvatning til
allra sem vinna að leiklist í landinu og vil ég
hvetja þau til að taka aftur upp sýningar hér á
landi og flytja verkið eins og það var flutt úti.
Þá hafa sprottið fram sýningar þar sem verið
er að leika sér með leiklistarformið í bland við
aðrar listgreinar. Þar langar mig að nefna sýn-
inguna CommonNonsense sem byggð er á skúlp-
túrverkum Ilmar Stefánsdóttur og Leikfélag
Reykjavíkur og Íslenski dansflokkurinn stóðu
fyrir dans/leikhúskeppni sem var skemmtilegt
framtak. Það er nauðsynlegt að skoða formið aft-
ur og aftur og brjóta það upp og þróa. Sér-
staklega er gaman þegar mörgum listgreinum er
fléttað saman á áhrifaríkan hátt.
Ekki er hægt að skilja við árið án þess að
Bergljót Arnalds
leikkona og rithöfundur
Styrkur
sjálfstæðu
leikhópanna
Kongunlegi danski ballettinn sý
Morgunblaðið/Einar Falur
Gyrðir Elíasson rithöfundur sendi frá sér tvær
bækur á þessu ári, Tvífundnaland og Hótelsumar.
Kvikmyndin Nói Albínói eftir leikstjórann Dag Kára Pétursson var frumsýnd í febrúar og
fór síðan víða um heim og hlaut hvarvetna góðar viðtökur.
Ilmur Stefán
le
Morgunblaðið/Einar Falur
Guðbergur Bergsson sendi frá sér síðara bindi endurskoðaðrar þýðingar sinnar á Don Kíkóta.