Íslendingaþættir Tímans - 07.02.1973, Blaðsíða 8

Jón Ormsson
rafvirkjameistari
Fæddur :!0. mai 1886
Dáinn 4. janúar 1973
Nýlega var gerð frá Dómkirkjunni i
Reykjavik útför frænda mins, Jóns
Ormssonar rafvirkjameistara, sem
lézt i Borgarspitalanum að morgni 4.
janúar.
Jón Ormsson var fæddur 30. mai
1886 á Grimsstöðum i Meðallandi i
Vestúr-Skaftafellssýslu, sonur hjón-
anna Orms Sverrissonar bónda, lengst
i Efri-Ey i Meðallandi, en siðast á
Kaldrananesi i Mýrdal, og konu hans,
Guðrúnar ólafsdóttur frá Eystri-
Lyngum i Meðallandi. Andaðist Orm-
ur 4. janúar 1945, þá tæpra 92 ára að
aldri. Er þvi dánardagur þeirra feðga
hinn sami. Guðrún andaðist 9. april
1948, þá hátt á 95. aldursári.
Þau hjón, Ormur og Guðrún, áttu
átta börn, sem uppkomust, og var Jón
fjórði i aldursröð þeirra. Eftirlifandi
systkini hans eru Sunnefa, sem býr hjá
syni sinum i Efri-Ey, Eirikur, raf-
virkjameistari i Reykjavik, og Svein-
björg og Ólafur, sem búa i Keflavik.
Látin eru Sverrir, bóndi að Kaldrana-
nesi, Guðrún, sem lengst af bjó á
heimili Sverris, og Ormur, rafvirkja-
meistari i Borgarnesi.
Jón ólst upp hjá foreldrum sinum i
Efri-Ey, en þangað fluttust þau, þegar
hann var á fyrsta ári. Með þeim fór
hann að Kaldrananesi árið 1905. Frá
1906 og næstu ár þar á eftir stundaði
hann sjómennsku, aðallega á þilskip-
um, og var þá m.a. um tima samskipa
náfrænda sinum, Jóhannesi S. Kjar-
vai. Þá var hann um skeið við
verzlunarstörf i Vik i Mýrdal og eins i
Borgarnesi einn vetur. Við vegavinnu
var hann I Borgarfirði eitt sumar og
við smiði brúar á Hrútafjarðará
sumarið 1912.
Að vetri til dvaldist Jón oftast i átt
högum sinum i Mýrdaljmist á heimili
foreldra sinna að Kaldrananesi eða i
Vik. Tók hann þá að læra skósmiði hjá
Sveini Þorlákssyni, skósmið og sim-
stöðvarstjóraiVik.og fékk sveinsbréf i
þeirri iðn vorið 1913. — Um þær mund-
ir kom Halldór Guðmundsson raf-
magnsfræðingur til Vikur að raflýsa
kauptúnið, og réðst Jón þá til hans til
starfa og vann með honum næsta ára-
tug á nokkrum stöðum um Suðurland
og Vestfirði, en aðallega i Reykjavik.
Sjálfur fékk Jón löggildingu sem raf-
virki árið 1923, og sama ár stofnaði
hann ásamt bróður sinum, Eiriki,
fyrirtækið Bræðurnir Ormsson, en vis-
ir að þvi hafði orðið til skömmu áður.
Hélt fyrirtækið hátiðlegt 50 ára afnrii
sitt i des. s.l. Mun það vera siðasti
mannfagnaðurinn, sem Jón tók þátt i,
en þá gekk hann ekki heill til skógar. 1
árslok 1931 gekk Jón úr fyrirtækinu og
starfaði eftir það undir eigin nafni sem
rafvirkjameistari, en löggildingu fékk
hann sem meistari árið 1933. Er hann
þvi einn þeirra fyrstu, sem réttindi
fengu i þeirri iðn hér á latidi. Fyrir um
20 árum dró Jón saman seglin og starf-
aði eftir það til skamms tima sem
eftirlitsmaður með raflögnum i húsum
Reykjavikurborgar.
Jón var formaður Félags löggiltra
rafvirkjameistara i Reykjavik um
margra ára skeið og lengi i stjórn
Vinnuveitendasambands Islands. Þá
átti hann frá upphafi sæti i raffanga-
prófun Rafmagnseftirlits rikisins, en
lét af þvi starfi nær hálfniræður. Hann
var heiðursfélagi i Félagi löggiltra
rafvikjameistara, og félagi var hann i
Oddfellowreglunni frá 1921.
Hinn 6. april 1918 kvæntist hann
Jóninu Sigriði Jónsdóttur frá Giljum i
Mýrdal, og lifir hún mann sinn. Þau
hjón eignuðust einn son, Jón Aðalstein,
orðabókarritstjóra, sem kvæntur er
Vilborgu Guðjónsdóttur frá Oddsstöð-
um i Vestmannaeyjum.
Arið 1930 réðst Jón i það að byggja
sér hús að Sjafnargötu 1. Var á þeim
tima mikið fyrirtæki að leggja út i
slikt, en eins og annað, sem Jón tók sér
fyrir hendur um ævina, blessaðist það
vel, og þar hafa þau hjón búiö alla tið
siðan, en áður bjuggu þau lengst að
Óðinsgötu 25.
Hjúskapur Jóns og Sigriðar var alla
tið mjög farsæll, og voru þau hjónin
sérlega samhent i öllum gerðum sin-
um, og hefur gestrisni þeirra ætið ver-
ið við brugðið. Er það stór hópur
ættingja og vina þeirra, bæði hér i
Reykjavik og ekki siður úr átthögum
þeirra, sem rúma hálfa höld hefur not-
ið gestrisni þeirra og umhyggju. Eru
þær ótaldar gistinæturnar, sem
ættingjar og vinir úr Meðallandi Mýr-
dal og viðar að hafa gist á heimili
þeirra, sérstaklega á fyrri árum.
Ég, sem þessar linur rita, átti þvi
láni að fagna að alast upp i húsi þeirra
hjóna, Jóns og Sigriðar, fram til 14 ára
aldurs. Er margs að minnast frá þeim
árum, enda var heimili þeirra nánast
mitt annað heimili, þar sem ég var litlu
minna hjá þeim en foreldrum minum.
Fundust mér þau hjón i raun og veru
koma mér i stað afa og ömmu.
Jón Ormsson var dulur og fáskipt-
inn, en traustur og áreiðanlegur í hvi-
vetna. Hann var sérstaklega hjarta-
hlýr og barngóður, svo að af bar, enda
var öllum það ljóst, sem sáu umgengni
hans við sonarbörn hans þrjú, sem ól-
Framhald á 7. siðu.
8
tslendingaþættir