Íslendingaþættir Tímans - 21.03.1973, Blaðsíða 5

, Sextugur:
r
Ivar Níelsson
Flögu
munum lengi minnast meö miklu
þakklæti.
Jón er hinn sanni og óþreytandi bar-
áttumaður, sem lifir fyrir þab að veita
áhugamálum sinum brautargengi og
þá er ánægja hans mest, þegar miðar I
rétta átt. Það eru hans sigurlaun.
Pyrir sjálfan sig hefur hann aldrei
gert neinar kröfur. Jón er traustur og
vinfastur svo af ber, en lætur ógjarnan
sinn hlut, sé hann órétti beittur. Hann
er sérstæður persónuleiki, sem fer sln-
ar eigin leiðir, hvaö sem öðrum finnst.
Þrátt fyrir 80 árin er hann enn hinn
ernasti. Væntum við vinir hans og
samherjar, aö hann megi lengi enn
hafa I fullu tré við Elli kerlingu, eins
og svo marga aðra á langri ævi.
Björg Jónasdóttir hefur lengi veriö
Jóni mikilsveröur llfsförunautur, og
sambúð þeirra byggzt á gagnkvæmri
ást og virðingu. Hún er myndarleg
húsmóðir til allra verka og mikil hag-
leikskona. Hefur hún gert marga hluti,
sem athygli vekja. Má þar einkum
nefna forkunnar falleg herðasjöl úr Is-
lenzkri ull, útsaumaða borödúka og
fjölbreytilegt safn ýmiss konar minja-
gripa. Allt ber þetta vott um frábært
handbragö og smekkvisi. Björg er
mjög gestrisin og góð heim aö sækja.
Hún er vinfözt og trygglynd, sem bóndi
hennar og hallast þar ekki á. Björg
hefur oft átt viö veikindi að stríða og
hafa þau legiö sem skuggi yfir heim-
ilinu. Núna siðustu , árin hefur Björg
náö furöanlegum bata og væri fram-
hald á þvl bezta afmælisgjöfin, sem
henni gæti hlotnazt.
Þessi ágætu hjón hafa lítt borizt á
um dagana og þegar veikindi hafa
herjaö, hefur lifsbaráttan veriö erfið.
En sólskininu bregður alltaf fyrir ann-
an veifið. Þau hafa lag á þvi að hjálpa
hvort öðru til þess að njóta þess. Og
sparifé ævinnar ætla þau ekki að nota I
persónulega eyðslu, heldur styöja með
þvl ýmis góö málefni og framfaramál,
sem mörgum geta orðið til blessunar.
Hafa þau þannig stutt ýmis góð mál-
efni m.a. vestur i Dalasýslu. Stærst er
gjöfin,sem þau færöu Krabbameinsfé-
lagi Islands fyrir 2 árum að fjárhæö
kr. 350 þús. Ýmsum öðrum stofnunum
hafa þau veitt hjálparhönd, þótt leynt
hafi farið. Þetta er I senn mikil sjálfs-
afneitun og fagurt fordæmi, en I fullu
samræmi við hyggindi þeirra og ráð-
deild.
Ég vil að lokum þakka þessum
ágætu hjónum ánægjulega samfylgd I
nær 20 ár. Þakka þeim mikilsverðan
stuðning viö málefni Framsóknar-
flokksins á Akranesi i nafni allra
Hinn 29. desember s.l. varð vinur
minn Ivar Nlelsson, óðalsbóndi að
Flögu I Vatnsdal sextugur. ívar er af
góðu bergi brotinn, sonur merkishjón-
anna Halldóru tvarsdóttur og Nielsar
Sveinssonar, sem siðast bjuggu I Þing-
eyrarseli, sem er fjallakot í austan-
verðu Vfðidalsfjalli, langt frá alfara-
leið. Þau Halldóra og Niels eignuðust
10 börn. Þrjú börnin eru látin og er Iv-
ar eini sonurinn á lifi og 6 systur, sem
ailar eru búsettar I Reykjavik.
Þann 22. október árið 1930 gerðist sá
hörmulegi atburður I Þingeyrarseli,
að Niels bóndi fór að heiman i kinda-
leit I Vfðidalsfjalli.
Stórhrið gerði, er leið á daginn og
kom Niels ekki heim um kvöldið. Það
hefur verið löng og ömurleg nótt fyrir
Halldóru. Þvi hún var ein heima með
dætrum sinum, þeirri elztu 12 ára.
þeirra, sem þess njóta. En fyrst og
fremst þakka vináttuna og tryggöina
við mig og mitt fólk, sem alltaf hefur
veriö sivakandi. Ég vænti þess aö höf-
undur llfsins og verndari gefi þeim
báðum langt og fagurt ævikvöld, sem
þau megi vel njóta.
Dan. Agústlnusson.
Ivar var þá farinn að heiman til að
vinna fyrir sér, eins og fátækir ung-
lingar urðu að gera á þeim tíma.
Morguninn eftir var sæmilegt veöur,
og tók Halldóra það ráð, að senda
Maríu litlu 12 ára ofan að Hnjúki I
Vatnsdal, til að láta vita hvernig kom-
ið væri og biðja um hjálp til að leita
Nlelsar. Yfir á var að fara fyrir Maríu
litlu og stóð áin full af krapi, en allt
gekk vel og fljótlega kom fjöldi af leit-
armönnum viðs vegar að. Leitarskil-
yrði voru mjög erfið og um mikla við-
áttu að ræöa. A þriðja degi fannst svo
Niels örendur og hafði hann hrapað i
svokölluðum Melrakkadal, sem er I
vestanverðu Viðidalsfjalli. Það má
nærri geta, hvert áfall þetta hefur ver-
ið fyrir alla fjölskylduna. Ivar var þá
óharðnaður unglingur, og hefur hann
áreiðanlega tekið sér þetta nærri, svo
viðkvæmur sem hann hefur alla tlð
verið. Halldóra bar harm sinn i hljóði
með sama hetjuskapnum, sem ein-
kenndi allt hennar líf. Þegar þetta
geröist var Ivar vinnumaður á Flögu,
hjá þeim merku hjónum Magnúsi
Stefánssyni og Helgu Helgadóttur.
Heimilið á Flögu var orðlagt reglu- og
myndarheimili og þvi i raun og veru
talsvert góður skóli upprennandi ung-
lingum, enda ekki um aðra skólagöngu
islendingaþættir
5