Íslendingaþættir Tímans - 30.08.1973, Page 4

Sigríður Einars
frá Munaðarnesi
14. október 1893.
10. júli 1973.
Sigriöur Einars er látin. Brosið
hennar borið inn i aðra veröld, eins og
hún sagði sjálf i einu af ljóðum sinum.
Langt er siðan hún sat, þrettán ára
stúlka, og saumaði fermingarskyrtu
bróður sins. Ari siðar saumaði hún sin
eigin fermingarföt. Móðirin var fyrir
löngu látin. og Sigriður lærði snemma
að hjálpa sér sjálf.
Hún var næstelzt af sex systkinum.
Elzti bróðurinn, Magnús, kom og
kvaddi hana fyrir skömmu. Nú er
hann sjálfur fársjúkur og skynjar
ekki, aö striði systurinnar er lokið.
búsins þar til heilsan brást. Nokkur
haust var hann sláturhússtjóri við
sláturhús útibúsins á Dalvik. Hann
rækti þessi störf með prýöi eins og
annað, sem honum var falið, var sam-
vizkusamur og traustur og þvi gott til
hans að leita.
Jóhann var kjörinn i hreppsnefnd
1942. A kjörtimabilinu var Svarfaðar-
dalshreppi skipt i tvo hreppa og
hreppsnefndir kosnar fyrir báða
hreppana snemma árs 1946 og vantaði
þvi fáa mánuði til að kjörtimi væri úti
hjá þeim hreppsnefndarmönnum, er
siðast höfðu verið kjörnir. En þó að Jó-
hann lyki ekki kjörtimabflinu, býst
ég við, að hann hafi fagnað þvi að
losna fyrr. Nokkur átök höfðu orðið um
hreppsskiptinguna og þá einnig innan
sveitarstjórnarinnar. Jóhann var þar
á meðal annarra forsvari þeirra, sem
skiptinguna vildu, og mun oft hafa
þurft að standa í málþófi og rökræðum
vegna þess málstaðar, sem hann barö-
ist fyrir og þótt róðurinn þungur.
Þá má geta þess, að Jóhann var i
skólanefnd að minnsta kosti eitt kjör-
timabil. Við barnakennslu fékkst hann
litillega. Ennfremur sat hann tvö ár i
deildarstjórn Svarfdælingadeildar
K.E.A.
Jóhann frá Jarðbrú var karlmann-
lega vaxinn og gervilegur. Hann var
einarður og djarflegur og þegar hon-
um var mikiö í mun, var stundum sem
stæði af honum gustur nokkur. Hann
Presturinn, sem fermdi Sigriði,
hafði orð á þvi, aö hún ætti að ganga
menntaveginn. A þvi voru ekki tök,
þótt hvorki skorti hug né hæfileika.
Bréf frá henni ungri sýna frábæra
rithönd, réttritun og stil. Hún hafði
fengið þann hæfileika i vöggugjöf að
sjá skáldlegar sýnir og finna þeim
búning, hvort heldur var i lausu máli
eða bundnu. Hún gaf út fjórar ljóða-
bækur, og þegar Karl tsfeld féll frá
áöur en hann hafði lokið við þýðingu
Kalevala, tók Sigriður við og lauk
verkinu án þess aö samskeytin sjáist.
Um tvitugt fór Sigriður til Patreks-
fjarðar og gerðist skrifari hjá móður-
bróður sinum, Guðmundi, sem þar var
lét óspart skoðanir sinar i ljós og
skeytti ekki um, hvort þær likuðu bet-
ur eða verr, en var ávallt reiðubúinn
til varnar, ef á þurfti að halda. Tilsvör
hans voru oft hárbeitt og markviss.
Liklega hefur hann haft dálitið gaman
að kappræðum, enda snjall að verja
sitt mál. En ætti hann i harðri orða-
sennu, gat honum hitnað i hamsi og
gerzt sókndjarfur og óvæginn og var
þá ekki heiglum hent að standa honum
á sporði.
Jóhann var ágætur félagi, ræðinn og
skemmtilegur. Hann var ljóðelskur og
kunni margt visna og kvæðá. Hann
hafði góða frásagnargáfu og var glað-
vær i sinum hópi. Hann var hjálpsam-
ur og greiðvikinn og hvað, sem hann
tók að sér, lagði hann sig fram um að
ná þeirri beztu lausn, sem fyrir hendi
var. Þess vegna átti hann tiltrú fjöld-
ans.
Lifið var Jóhanni á ýmsa lund harð-
leikiö, en veitti honum lika yndislegar
gjafir. Og nær er mér að halda að
engin beizkja hafi veíið i huga hans.
Vist er, að andstreymið sinækkaði
hann ekki. Hann stóð óboginn á meðan
vitund var.
Að lokum langar mig að þakka þér,
vinur minn, fyrir samskipti okkar. Þú
varst svo oft veitandi og vinátta þin
var mikilsverð. Hafðu hjartans þökk
fyrir drengskap þinn og heiðarleika.
Helgi Simonarson
sýslumaöur. Hún var þar nokkur ár og
sagöi siðar, að hann heföi kennt sér
meira en nokkur annar maður. Einnig
fór hún ung til Þýzkalands og varð
mjög góö i þýzku. Annars var sama á
hverju Sigriður snerti: Skrifstofustörf,
forstaða mötuneytis, forstaða sauma-
stofu, allt var leyst af hendi með
ágætum. Skáldgyðjunni var aöeins
þjónað i hjáverkum.
En hæfileikar nægja ekki alltaf.
Lengst af bjó Sigriður við kröpp kjör.
Timarnir voru þannig, að þrátt fyrir
hæfileika var erfitt að lifa. Mjög er
misjafnt hvernig menn bera slikt. Hjá
Sigriði var jafnan ,,höfðinglegt
rikidæmi, sem ekki var'' eins og Mál-
friður systir hennar sagði um heimili
þeirra Karls Isfeld i minningargrein
eftir hann. Sigriður var höfðingi, og
glöð og beiskjulaus leit hún yfir liðna
ævi. Hún var ein af vormönnum
Islands, — átti bjartsýni og hugsjónir
aldamótakynslóðarinnar og var þeim
trú alla tið.
Sigriður var Borgfirðingur, dóttir
hjónanna Málfriðar Björnsdóttur frá
4
íslendingaþættir