Íslendingaþættir Tímans - 08.05.1976, Síða 8

Hjónin Þórður Magnússon og
Sólveig María Sigbjörnsdóttir
Þórður f. 13. jan. 1875, d. 7. nóv. 1955
Sólveig f. 12. jan. 1885, d. 20. júni 1954.
Þórður Magnússon fæddist 13. jan.
1875 á Einarsstöðum i Stöðvarfirði.
og var þvi öld liðin frá fæðingu hans á
s.l. ári. Sonur Magnúsar Bjarnasonar
útvegsbónda á Einarsstöðum og konu
hans, Marlu Jensdóttur. Hann var
fljótlega tekinn i fóstur af fööurbróður
slnum.Þórði, ogHelgukonu hans, sem
llka bjuggu á Einarsstööum. Þau
höfðu hann I miklu uppáhaldi, enda
talaði hann alltaf um þau með mikilli
virðingu.
Sólveig Maria Sigurbjörnsdóttir
fæddist 12. jan. 1885 I Vlk, Fáskrúðs-
firði, dóttir Sigurbjörns
Þorsteinssonar útvegsbónda I Vlk og
konu hans Jakoblnu Bjarnadóttur.
Hún var næstelzt fjölda systkina, og
hefúr gamalt fólk sagt mér, að hún
haf i ekki legiö á liöi sinu meö að hjálpa
foreldrunum meö börnin.
Foreldrar minir bjuggu allan sinn
búskap á Stöðvarfirði að undan-
skildum fyrstu tveim árunum, að þau
bjuggu á Borgarfirði eystra. Þeim
vegnaði vel eftir þvl sem þá tiökaðist.
Þau ólu þar upp sln átta börn og að
mestu leyti tvær fósturdætur og höföu
þar að auki oft börn og gamalmenni á
heimilinu. Þetta gátu þau án þess að
skulda nokkurn tlma nokkrum manni,
með þvl að hllfa sér aldrei við vinnu,
og svo auðvitaö með hjálp barnanna.
Þau áttu þaö sameiginlegt aö vera
með afbrigöum barngóö. Foreldrar
mlnir voru mjög gestrisnir, enda var
oft gestkvæmt á Einarsstööum, og
aldrei máttum við taka svo til I pott-
ana, að við gerðum ekki ráö fyrir að
minnsta kosti einum matargesti.
Imarga áratugi var faöir minn leiö-
sögumaður skipa fyrir Austfjörðum.
Stundum komu útlendingar heim og
báðu hann um að fylgja skipum þeirra
á næstufirði. Þarna er mikiö af boðum
ogblindskerjum ogoft svarta þoka, og
skipin höfðu ekki þau siglingatæki,
sem þau hafa nú yfir að ráöa. Pabbi
bauð útlendingunum venjulega til
stofu. Þeir skáluöu gjarnan smávegis,
reyktu vindla og spjölluðu mikið og
voru kátir.
Fyrir leiðsöguferöir slnar fékk pabbi
ekki mikiö meiri peninga en fyrir
kostnaöinum við aö komastheim aftur.
Faöir minn gerði út trillubát á
sumrin með hjálp sona sinna. Hann
notaði eingöngu handfæri, sótti sjóinn
fastogfiskaðivenjulega vel. Var þetta
auðvitaö aöal tekjulindin fyrir
heimilið ásamt afuröunum af bú-
skapnum. Reyndar var ekki lagt inn I
kaupfélagið nema það lélegasta af
þeim. Allt það bezta var tekið til
heimilisins. Þaö var mikil vinna hjá
húsmæörunum á svona stööum. Móðir
min var mjög árrisul. A sumrin uröu
öll húsverk aö vera búin um hádegið,
þvl hún vildi geta verið I heyskapnum
eftir hádegiö og þar til hún tæki til
kvöldmatinn. Aögerð á fiski stóð oft
langt fram á kvöld, og var þaö venju-
lega slðasta verk mömmu á kvöldin aö
koma með rjúkandi kaffi og sælgætis-
brauð niður að sjó handa mannskapn-
um. A vetrum var rólegra. Auðvitað
þurfti að hugsa um búpening-
inn i húsunum, og mikil var tóvinnan á
sveitaheimilunum, og man ég, að
pabbi og mamma hjálpuöust alltaf að
við hana, pabbi tók ofan af ullinni og
táði, en mamma kembdi og spann.
Siöan tvinnuðu allir og prjónuðu. Þess-
um skemmtilegu vetrarkvöldum
gleymi ég aldrei.
Tómstundir gáfust oft á veturna og
notuðu foreldrar minir þær til lesturs
góðra bóka og voru ljóðabækur þeirra
uppáhald, einnig hafði mamma mjög
gaman af aö lesa um ættir fólks, og
þótti hún mjög ættfróö. Einnig lásu
þau mikiö dönsk og norsk blöð.
Mamma lærði ung dönsku og pabbi
var I Noregi sem ungur maöur og las
og talaði norsku eins og islenzku.
Eitt er enn sem mi^ langar að rifja
upp og það er læknisferill pabba. Hann
læröi úti I Noregi ,,hjálp I viölögum”
8
islendingaþættir