Íslendingaþættir Tímans - 08.05.1976, Síða 12

innflytjanda úr Reykjavík sem haföi
oftar en einu sinni átt viöskipti viö
Kristdfer. Lét þá maöur þessi eftirfar-
andi orö falla: „Hann Kristdfer gæti
sómt sér hvarsem er og viö hliöina á
hvaöamanni sem er.” Þessi orö hafa
oröiö þess valdandi, aö ég hef séö
Kristófer fyrir m&ium hugskotssjón-
um viö hinar margvislegustu aöstæöur
og alls staöar er hann réttur maöur á
réttum staö: Uppábúinn á samkomu,
þar sem gleöin var annars vegar —
gangandi aö bústörfum viö sitt bú —
akandi I bifreiö, öruggur aö vanda —
sitjandi inni í stofu á Grafarbakka og
skenkjandi gesti veitingar.
Kristófer var maöur hár vexti og
öruggur i framkomu, ihugull en
ákveöinn og hugleiddi gjarnan hlutina
áöur en hann framkvæmdi þá. Grá-
leitu hárin geröu hann viröulegri og
hlýlegri. Hann er nú horfinn af sjónar-
sviöinu, en þetta er leiöin okkar allra
fyrr eöa siöar. Ég er þakklátur for-
sjóninni fyrir aö hafa kynnzt þéim
ágætismanni.
8. ndvember var hann jarösunginn
frá Hrunakirkju að viöstöddu fjöl-
menni. Ég vil votta Kristinu og börn-
um þeirra mina samúð, en þessar lin-
ur eru lltill þakklætisvottur til látins
vinar.
Gunnar B. Guömundsson
t
Mánudaginn 3. nóv. 1975 andaöist
Kristófer Ingimundarson bóndi að
Grafarbakka, Hrunamannahreppi og
varútför hans gerö frá Hrunakirkju.
Kristófer var fæddur 10. ágúst 1903,
sonur hjónanna Mariu Gísladóttur og
Ingimundar Guömundssonar, er
bjuggu aö Andrésfjósúm, Skeiöum.
Framan af ævi stundaöi hann ýmis
störf til lands og sjávar. Ariö 1941
kvongaðist Kristófer Kristinu Jóns-
dóttur Grafarbakka og stofnuöu þau
heimili I Reykjavik. Stundaöi Kristó-
fer þá vörubifreiöaakstur og vann þau
störf af miklum dugnaði.
Foreldrar Kristinar Katrln Guö-
mundsdóttir og Jón Brynjólfsson,
Grafarbakka brugðu búi árið 1944 og
tóku þá Kristin og Kristófer við
jörðinni og bjuggu þar allt til siöasta
árs aö heilsa og kraftar Kristófers
dugöu ekki lengur.
Þaö var mikill stórhugur og reisn
yfir búskap þeirra Kristófers og
Kristinar. Harödugleg bæði tvö, hag-
sýn og samhent. Þau tóku viö jöröinni
vel hýstri og i ágætu ástandi miöað viö
þann tima, en nú var hin risamikla
vélvæðing I landbúnaöi aö ryöja sér til
12
rúmsflg þar fylgdist Kristófer vel meö
og hagnýtti sér til hins ýtrasta öll þau
tæki og vélbúnaö, sem til hags mátti
verða. Hann var mjög laginn og haföi
gaman af aö.eiga við vélar og var
sjálfur sér nógur aö mestu leyti hvað
viðhald þeirra og búnað snerti. Fyrstu
búskaparárin stundaði Kristófer jafn-
framt vörubifreiðaakstur og þá eink-
um i vegagerö.
Heimili þeirra hjóna var stórt.
Ibúðarhúsið þurfti að stækka, nýtt fjós
ásamt fóðurgeymslum, mjólkurhúsi
o.fl. var byggt og búiö fullkomnustu
tækjum. önnur peningshús voru
byggö, vélageymsla og verkstæöi reist
o.s.frv. Og allt til siöustu búskaparára
var verið að taka nýjustu tækni i
búskaparháttum i notkun og i engu
slakað á þótt árin færðust yfir. Alltaf
var unnið eins og veriö væri aö byggja
upp og undirbúa langa framtið.
Þannig vinnur aöeins fólk, sem stór-
hugur er I blóö borinn. Þaö var þvi
ánægjulegt að tveir synir þeirra
Kristinar og Kristófers skyldu taka viö
búi á jörðinni og afkomendurnir
þannig notiö hinna miklu umbóta, sem
á henni höfðu orðiö.
Það var gaman að koma á Grafar-
bakkaheimilið á sumardegi og sjá
hvernig að heyskapnum var staðið
þegar til þess viöraöi. Þá var tekið til
hendinni. Margar vélar i gangi, margt
fólk við vinnu meö þaö eitt I huga að
Eld j órnsstöðum
Andlát hans kom nokkuð óvænt.
Hann var fyrir skömmu kominn af
sjúkrahúsi, eftir veikindaáfall, virtist
á batavegi og dvaldist á heimili systur
sinnar sér til hressingar.
Vonuðumst viö til að sjá hann fljót-
lega, glaðan og hressan að vanda. En
þá kom kalliö, sem allir veröa aö
hlýöa.
Ingimar var fæddur að Gafli i Svlna-
dal 26. september 1922 Foreldrar hans
voru hjónin Guðlaug Hallgrimsdóttir
og Sigurvaldi Jósepsson. Þau fluttu frá
Gafli aö Eldjárnsstööum I Blöndudal,
og þar ólst Ingimar upp i hópi margra
systkina, þar sem fyrsta boðorðiö var
vinna, þegar börnin komust á legg.
Enda varö hann snemma með beztu
verkamönnum, harðger og óser-
hlífinn.
skila sem mestu dagsverki. Þá var
ekki spurt hvaö klukkan væri heldur
hvaöa verki þyrfti aö ljúka. Og af-
köstin voru ótrúleg.
Kristófer var rismikill bóndi, stór-
bóndi á okkar mælikvaröa. Og hann
var einnig góður nágranni.
Greiövikinn og hjálpsamur þegar til
hans var leitaö og var honum einkar
ljúft aö geta oröiö öðrum aö liöi.
Þau Kristín og Kristófer eignuðust
11 börn og komust 10 upp, 5 stúlkur og 5
piltar, öll hin mannvænlegustu. Það
var þvi i mörg horn að lita. Mikiö
þurfti að vinna innan húss sem utan.
Og þótt innanhússtörfin á svo stóru
heimili virtust ærin, þá var húsmóöir-
in oft i utanhússtörfum, enda natin
við og hafði gaman af að huga að
skepnum, þegar þess þurfti meö.
Og ekki stóð á þvl að hella upp á
könnuna er gesti bar að garöi. 1
alúðinni og hlýjunni var ekki siður aö
finna samheldni þeirra hjóna en i
dugnaðinum og atorkunni.
Góöir vinir hverfa sjónum okkar en
samleiðin hefur skiliö eftir ljúfar
endurminningar i hugum okkar og
verk þeirra hafa skilið eftir spor I vegi
framfara og bættra lifskjara.
Blessun fylgi Kristófer á nýjum
framfaravegum og samúöarkveðjur
flytjum við ástvinum hans öllum.
Páll V. Danlelsson
Eldjárnsstaöir hafa um langt skeiö
veriö fremsti byggði bærinn i dalnum
næst afréttinum. Fjárgeymsla var þar
þvi mjög erfiö, áöur en giröingar komu
viö sögu. Atti Ingimar þar mörg sporin
við féð, bæöi haust og vor, ásamt
bræörum sinum. Þessar erfiöu aö-
stæður urðu honum sllkur skóli, að fáir
stóðu honum aö sporöi aö snarræöi og
geigleysi, i smalamennsku viö erfiöar
kringumstæöur I torfærum giljum og
klettum. Þar hrekkur ekki til
dugnaöur einn saman heldur og
hyggjuvit og gjörþekking á háttum og
viöbrögöum skepnanna.
„Hann Ingi kann ráö viö öllum
óhöppum, sem koma fyrir i smala-
mennsku”, varö litlum dreng eitt sinn
að orði, og var það sannmæli.
Ingimar bjó á Eldjárnsstööum á
islendingaþættir
Ingimar Sigvaldason