Íslendingaþættir Tímans - 19.01.1978, Síða 5

Heiðrún Hákonardóttir
Borgum
Lengur en skyldi hefir dregizt fyrir
mér að minnast Heiðrúnar Hákonar-
dóttur i Borgum, sem andaðist á Elli-
og hjúkrunarheimilinu Höfn þann 26.
desember 1975
Heiðrún var fædd 17. des. 1908 i Mý-
nesi, Eiðahreppi, Suður-Múlasýslu,
dóttir hjónanna Ingiriðar Guðmunds-
hafa verið sem hún leiddi litlu dreng-
ina sina.
Hann ólst upp við störf og leiki sem
algeng eru i sveitinni.
Snemma hneigðist hugur hans til
smfða. Hann fór 1 verknámsskólann að
Reykjanesi við Isafjarðardjúp. Fljót-
lega eftir að hann lauk námi þar réðist
hann I trésmiðanám hjá Birni Sigurðs-
syni byggingameistara i Reykjavik er
jafnhliða I Iðnskólanum og lauk prófi
þaðan. Siðar fór hann svo í meistara-
skólann og tók próf frá honum.
A þessum árum hans i Reykjavik
kynntisthann ungu stúlkunni sem varö
hans lifsförnautur, Sigurlaug Ólöf
dóttur hjónanna Þórhildar Jakobs-
dóttur og Guðmundar Torfasonar að
Njálsgötu 36.
Kynni okkar hér af konunni hans
Jóns voru á einn veg,Þaö var vel gefin
góð stúlka. Þau stofnuðu heimili aö
Stóragerði 13 i Reykjavik. Þau stóðu
saman að öllu sem heimilinu við kom.
Þau eignuöust tvo syni Guömund
Þór 15 ára og Ingvar Pál 13 ára. Mjög
náið samband var milli þeirra hann
var drengjunum sinum I senn um-
hyggjusamur faðir og félagi. Tengda-
foreldrar Jóns mátu hann mikils og
þótti eins vænt um hann og hann væri
þeirra sonur.
Ekki slitnuðu tengslin viö foreldra-
húsin þó að þau ættu heimili sitt fyrir
sunnan. Sigurlaug átti einnig aö
nokkru leyti rætur slnar i Húnavatns-
sýslunni. Þórhildur móöir hennar er
frá Arbakka á Skagaströnd og þar
hafði Sigurlaug dvalizt nokkuð á sin-
um uppvaxtarárum.
Það rikti alltaf tilhlökkun hjá for-
eldrum hans og okkur öllum hér á
heimilinu þegar von var á þeim I
heimsókn, dvöldust þau þá nokkra
daga i senn. Það fylgdi þeim glaðværð
og góður hugur og gott var að vera I
návist þeirra. Oft greip Jón i verk hér
eftir þvi sem á stóð hverju sinni. Þess-
dóttur og Hákonar Finnssonar. Þau
hjón áttu til merkra ættstofna að telja.
Ingiriður (1877-1943) var fædd á
Hraunbóli i Vestur-Skaftafellssýslu,
dóttir hjónanna Guðmundar Erlends-
sonar og seinni konu hans, Þorbjargar
Bjarnadóttir Jónssonar. Kona Bjarna
var Sigriður (1799-1878) Jónsdóttir
ir samvistardagar fannst okkur alltaf
fljótir aö liða.
Þegar dætur okkar hjónanna voru
fyrst I Reykjavlk dvöldust þær á
heimili Jóns og Sigurlaugar. Fyrst sú
eldri — siðan sú yngri. Þar voru þær
sem i foreldrahúsum. Þau bönd sem
þær þá tengdust þessari fjölskyldu
hafa ekki slitnað.
Jón vann alltaf viö smlðar ýmist ut-
an húss eöa innan á ýmsum stöðum I
Reykjavik. Kappsamur dugnaðar-
maöur. Stuttan tima átti fjölskylda’n
heima að Birkigrund 661 Kópavogi. En
á siðastliðnu ári fluttu þau i nýtt hús að
Giljaseli 7 i Breiðholti. Hús sem þau
höfðu byggt frá grunni'. Það var þó
engan veginn fullgert. En kappsam-
lega var aö þvi unniö að gera allt sem
bezt úr garði, þvi þetta skyldi verða
þeirra framtiöarheimili. Honum var
það mikiö áhugamál að drengirnir
gætu sem lengst verið I heimilinu
þeirra og aö sem bezt væri búið I hag-
inn fyrir þá.
Að kvöldi dags þann 6. des. sl. hneig
hann útaf á heimili sinu og komst strax
i sjúkrahús. Dagar liðu og uröu aö vik-
um, hann komst aldrei til verulegrar
meðvitundar.
Aö morgni nýársdags kvaddi hann
þennan heim á giftingarafmæli for-
eldra sinna. Það hlýtur að leita á hug-
ann að hann hafi veriö kallaður til ann-
arra starfa. Og trú min er sú aö amma
hans rétti honum hönd sina þegar hann
fyrstur af systkinahópnum stlgur á
hina ókunnu strönd.
Við litum I huganum yfir minningar
liðinna ára og varðveitum þær méð
okkur. Þær verða ekki burtu teknar.
Svo bið ég góðan guð að styrkja eigin-
konuna og drengina hans i sorg þeirra,
einnig foreldra hans og tengdafor-
eldra, þvi hann leggur smyrsl á lifsins
sár hann læknar mein og þerrar tár.
Svo kveð ég hann. Vertu sæll
sæmdardrengur hafðu þökk fyrir allt.
Halldóra Kristinsdóttir
Magnússonar hreppstjóra á Kirkju-
bæjarklaustri (1758-1840), sem er ætt-
faðir margra. Hákon (1874-1946) var
sonur hjónanna Finns Gislasonar og
Kolfinnu Einarsdóttur, er bjuggu á
Brekku á Rangárvöllum. Hákon var af
ætt Högna Sigurðssonar (1693-1770)
prests á Breiðabólsstaö i Fljótshlið
(Presta-Högna). Kona hans var Guð-
riður Pálsdóttir yngsta að Sólheimum.
Þau áttu 17 börn. 8 synir þeirra urðu
allir prestar. Er I minnum haft aö þeir
hafi allir komið hempuklæddir á
prestastefnu, sem haldin var á Þing-
völlum sumarið 1790.
Hákon var fjölhæfum gáfum gædd-
ur. Hann var gagnfræðingur frá
Möðruvöllum árið 1898, stundaði bún-
aðarnám og vann á búgarði I Dan-
mörku, sigldi til Skotlands. Hélt ung-
lingaskóla á Austurlandi flest árin
1907-1911. Bóndi á Arnólfsstööum i
Skriðdal árið 1910-1920. Fór þaðan aö
Borgum i Nesjum og var þar til ævi-
loka 1946. Hákon var athafnamikill
bóndi og tók upp ýmsar nýjungar við
bústörf. Heiðrún var elzt systkina
sinna. Hin eru Skirnir bóndi i Borgum
og Björk húsfreyja i Kópavogi.
Heiðrún fór fljótt að taka þátt i störf-
um á æskuheimili sinu. Vann þar aö
með dugnaði og samvizkusemi meðan
foreldrar hennar stóðu fyrir búi, og
eins siðari nokkur ár eftir að Skirnirtók
við búinu. 1 hinum langvarandi veik
islendingaþættir