Íslendingaþættir Tímans - 19.01.1978, Blaðsíða 6

Sigurveig Björnsdóttir
frá Hafrafellstungu
Fædd 29. júli 1887
Dáin 5. marz 1974.
Einhverjar gleggstu og hugljúfustu
minningar minar frá æskuárunum eru
tengdar feröum okkar systkinanna
upp I Tungu. Bar þar einkum tvennt
til: Þar bjóhún móöursystir okkar —
hún Lilla 1 Tungu — sem alltaf tók svo
vel á móti okkur og geröi svo margt
fyrir okkur þegar viö heimsóttum
hana og fjölskyldu hennar — og þar
var féö réttaö og dregiö í sundur á
haustin þegar þaö haföi veriö rekiö af
fjalli eftir hverjar göngur.
En þótt réttardagarnir og ævintýri
þeirra væru öllum börnum eftirsókn-
arverö og séu vafalaust enn, eru mér
þó heimsóknirnar til hennar Lillu
frænku iTungu miklu hugstæöari þeg-
ar ég læt nú um stund hugann reika til
þessara hamingjudaga æsku minnar.
Móttökur frænku minnar voru svo
hlýjar, einlægarog elskulegar, og sög-
urnar mörgu sem hún sagöi okkur svo
fræöandiog skemmtilegar aö þær hafa
aldrei gleymzt þótt annaö sé horfiö i
skuggann.
Seinna varö mér enn betur ljóst aö
þessi frábæra framkoma hennar
frænku minnar i Tungu var henni
eölislæg og sjálfsögö, þvi aö hún var
gáfuö og hjartahlý kona, að dómi allra
þeirra sem þekktu hana, viðlesin og
margfróö.
indum foreldra hennar annaðist hún
þau meö mikilli umhyggju og nær-
gætni til hinztu stundar. Heiðrún var
vel gerð og greind kona, jafnlynd og
skemmtileg i viðræðu. Hún hafði
áhuga á ýmsum fræðilegum efnum og
kynnti sér viðhorf manna til þeirra.
Heiðrún giftist ekki og átti ekki af-
kvæmi. En þrátt fyrir það fór hún ekki
varhluta af að annast og umgangast
börn og ungmenni, þvi að tökubörn og
ungmenni til sumardvalar voru jafnan
i Borgum. Báru þau til hennar mikið
traust hlýjan hug og virðingu. Ofsagt
er ekki að til hennar var oft leitað til
hjálpar þeim sem erfitt áttu, þegar
veikindi og slæmar aðstæður steðjuðu
að. Henni var sannarlega ljúft að rétta
öðrum hjálparhönd sem var mjög rikt
i skapgerð hennar og eðli. Auk dugn-
aðar voru öll störf hennar unnin af
6
A skólaárum minum, og siðar I
löngu kennslustarfi i öðrum héruðum,
var samband okkar eðlilega ekki náiö.
En ööruhverjuhittumst við þó og allt-
af var hún jafnelskuleg og alltaf jafn-
gaman að ræða við hana og rifja upp
margt frá liöinni tiö. En eftir aö ég
fluttist til Reykjavikur, og hún tók aö
dvelja þar hjá dóttur sinni um lengri
eða skemmri tima á ári, höföum við á
vandvirkni og smekkvisi. Heiðrún
hafði mikið yndi af tónlist og hafði
góða söngrödd. í æsku kynntist hún
þessari listgrein nokkuð, þvi á heimili
hennar var orgel, sem faðir hennar lék
á. Þegar færi gafst var söngur um
hönd hafður. Heiðrún var i kirkjukór
Bjarnanesskóknar i nokkur ár og
reyndist þar ágætur og áhugasamur
félagi.
Nú i lokin færum við hjónin henni
þakkir fyrir vinsemd og ágæt kynni frá
liðinni tið. Haustið 1975 flutti Heiðrún á
Elli- og hjúkrunarheimili á Höfn vegna
heilsubrests. Þar andaðist hún, eins og
áður getur, 26. desember, 1975. Otför
hennar fór fram frá Hafnarkirkju 3.
jan. 1976 og jarðsett i heimagrafreit i
Borgum við hlið foreldra sinna.
Bjarni Bjarnason
Brekkubæ
ný miklu nánara samband. Sat ég þá
oft hjá henni timum saman og við
ræddum um alla heima og geima.
Dáðist ég ávallt að þvi hve hún bjó yfir
margvislegum fróðleik og hve minni
hennar var trútt. Kom þá betur i ljós
en ég hafði áöur gert mér fulla grein
fyrirhve viðlesin hún var, ekki aðeins i
innlendum bókmenntum heldur einnig
erlendum og þá einkum bókmenntum
Norðurlanda, og hvilikan sæg hún
kunni af kvæðum eftir mörg beztu
ljóðskáldin okkar. Þá veitti hún mér
margvisleganfróöleik um forna byggö
— nú eyöibýli — i sveitinni okkar
fögru, öxarfirðinum, forna búskapar-
háttu og hlaupin stóru i Jökulsá sem
ollu hvað eftir annað miklum land-
spjöllum og stórtjóni. Sitthvað af þvi
skrifaði ég niður og geymi.
Alls þessa er mér einkar hugs^ett að
minnast þegar ég nú beini huga mfn-
um um stund til þessarar ágætu
frænku minnar.
II
Sigurveig Björnsdóttir fæddist i
Skógum I öxarfiröi 29. júlí 1887. Faöir
hennar var Björn Gunnlaugsson bóndi
i Skógum Sigvaldasonar, bónda i
Hafrafellstungu Eirikssonar, bónda á
sama stað Styrbjörnssonar.
Móðir hennar var Arnþrúður Jóns-
dóttir bónda i Laxárdal Björnssonar,
bónda á sama stað, Guðmundssonar,
bónda á Ásbjarnarstöðum I Vopnafiröi
Guðmundssonar.
Sigurveig ólst upþ i Skógum sem þá
var almennt taliö mikiö menningar-
heimili. Þaö var fjölmennt rausnar-
setur og margir ættingjar hennar
áhugamenn um bókmenntir og búnir
ýmsum listrænum hæfileikum. Má þar
m.a. nefna hljómlistarhæfni og marg-
vislegan hagleik. Sigurveig hlaut
ýmsa þá hæfileika I vöggugjöf, haföi
t.d. alltaf mikinn áhuga á tónlist og
bókmenntúm og var frábær tóvinnu-
og vefnaöarkona. Ekki hlaut hún
reglulega barnafræðslu fremur en þá
var titt, en fljótt kom i ljós aö hún var
einkar athugult og gáfaö barn sem
nam strax margt af þvi sem hún sá og
heyrði á sinu glaðværa menningar-
heimili. Börnunum i Skógum var það
lika mikið happ og þroskaauki að
alþýöufræðarinn ágæti, Guömundur
islendingaþættir