Íslendingaþættir Tímans - 07.04.1982, Blaðsíða 5

§efin, fróö og söngelsk. Bæöi voru þau
jVlónin félagslynd og höföu gaman af aö
blanda geöi viö fólk. Margrét var ein af
®jofnendum kvenfélagsins „Tilraunar” i
fvnrfaöardal engat lengi ekki sinnt þeim
‘blagsskap eins og hún heföi kosiö vegna
ómegöar og búsanna.
Kristján Halldórsson var fæddur i Sauö-
órkoti, ysta bæ á Ufsaströnd, þann 11.
°któber 1886. Þar mun móöir hans Anna
Jónsdóttir hafa dvaliö hjá systur sinni
^nörúnu og manni hennar, Magnúsi Jóns-
syni bónda þar. Foreldrar þeirra systra
v°ru Jón bóndi á Þverá á Skiöadal, Guö-
jonndssonar bónda á Ingvörum og kona
nans Guörún Magnúsdóttir prests á
TjÖrn, Einarssonar.
Jón á Þverá var sagt aö væri dugnaöar-
Pjarkur mikill og haröger.
Ekki hef ég tiltækar heimildir um ættir
Halldórs Halldórssonar, fööur Kristjáns.
Mun hann hafa átt heima á Hofsá um
Þetta leyti og veriö þar vinnumaöur. Hann
Var fremur heilsulitill, en vel gefinn og
gát sér gott orö. Þau Anna og Halldór
v°ru þá heitbundin, en þaö átti ekki fyrir
þoim aö liggja aö eigast þvi Anna lagöi
húg á annan mann, er hún siöar giftist.
Kom hún meö son sinn, þá á fyrsta ári og
sfhenti fööurnum.
Missti drengurinn þar móöur sinnar þvi
hún sá hann aldrei siöan, en fluttist seinna
ásamt manni sinum til Vestur-heims. Þau
e>gnuöust fjögur börn.
Ólst Kristján upp aö mestu á hrakningi
á ýmsum bæjum i sveitinni en þó á vegum
fööur sins þar sem hann var vinnumaöur.
Mun þó faöir hans hafa reynt aö hlúa aö
örengnum þaö er hann mátti „þvi hann
var mér sem móöir lika”, sagöi Kristján
siöar um fööur sinn.
Atta ára gamall fór hann til vistar i
Hofsárkot sem smali og átti nú aö fara aö
sjá fyrir sér sjálfur. Þar var hann hjá
Stefáni bónda Björnssyni og konu hans
önnu Jónsdóttur smiös Sigfússonar frá
Syöra-Garöshorni i átta ár samfleytt. Þau
hjón voru vel gefin og fróö og læröi Krist-
íán litli margt af þeim, bæöi i bundnu og
lausu máli. Stefán var söngvinn maöur og
nam drengurinn sem sjálfur var söng-
elskur af honum mörg lög og ljóö sem
hann siðar kenndi dætrum sinum.
Eftir vistina i Hofsárkoti gerðist Krist-
íán vinnumaöur á ýmsum bæjum i sveit-
*nni I allmörg ár. Sparaði hann af kaupi
sinu, fór i Hólaskóla og nam þar árin
1907-1909. Þá tók við lausamennska sem
Þá var kölluö, og keypti Kristján sér
lausamennskubréf. Hann stundaöi alltaf
sveitastörf, en var aldrei til sjós. Siguröur
heitinn, siöar búnaöarmálastjóri, sem þá
var skólastjóri á Hólum réöi Kristján sem
ráðsmann vestur i Húnavatnssýslu til
t’örarins Jónssonar alþingismanns á
Hjaltabakka tvö vor og sumur. Hefur
hann verið glöggskyggn á hvilikur at-
gervismaður Kristján var.
Eftir þaö stundaöi Kristján jaröabóta-
islendingaþættir
Kristján F.
Sigurjónsson
yfirvélstjóri
F. 30. 10. 1905
D. 13. 03. 1982
Nú er horfinn af sjónarsviöinu kær vin-
urogsamferöarmaöur, Kristján F. Sigur-
jónsson yfirvélstjóri, en hann lést á
Borgarspftalanum 13. þ.m.eftir nokkurra
missera veikindi.
Ég sem þessar fátæklegu llnur skrifa
átti þviláni aö fagna að kynnast Kristjáni
fyrirnokkrum árum siöan, en þá hóf hann
starf sitt hjá okkur i utanrikisráðuneyt-
inu, eftir að hafa skilaö giftudrjúgu starfi
fyrir Landhelgisgæsluna. Kristján var
starfsmaður gæslunnar i yfir 40 ár og var
lengstafyfirvélstjóriá skipum hennar, en
þar voru honum falin ýmis trúnaðarstörf
t.d. yfirumsjón meö byggingu nýrra
gæsluskipa.
Kristján var fæddur vestur á Bildudal
1905. Hann flutti suöur ásamt foreldrum
sinum og tveimur systkinum, en þau ólust
upp aö mestu I Reykjavik.
Þegar Kristján var 13 ára slitu foreldr-
ar hans samvistum og kom það þvi i hans
hlut aö vera móöur sinni stoö og stytta viö
uppeldi systkina sinna, en þau eru Sigur-
geir lögfræöingur og Guöriöur húsmóðir,
bæöi búsett hér i Reykjavik.
Kristján fór ungur til náms og varö
strax vélstjóri að loknu námi. Hann var
t.d. á togurum og flutningaskipum áöur
en hann gerðist starfsmaöur gæslunnar.
Hannkvongast ungur fyrri konu sinni Sig-
riöi Agústsdóttur frá Vestmannaeyjum.
Þau áttu saman tvö börn, Agúst sem er
vélsmiður og býr i Garöabæ og Friöu en
hún erhúsfreyja og býr einnig i Garðabæ.
Eftir nokkurra ára sambúö missti hann
konu sina en kvongast nokkrum árum sib-
ar núlifandi konu sinni Astu Einarsdóttur
en hún átti 4 börn af fyrra hjónabandi.
Asta og Kristján áttu engin börn saman.
Ég veit aö Kristján reyndist börnum
Astu eins og sinum sem besti faöir enda
hygg ég aö þau hafi þáö af honum mörg
holi ráö sem hafa komið þeim vel á lifs-
leiöinni.
j
Eins og aö framan getur hófust kynni
okkar Kristjáns fyrir nokkrum árum, en
þau kynni hafa orðið mér til mikillar
gæfu. Ég hygg að á engan sé hallað, er ég
segi aö kynni min af honum, hafa orðið
mér tii meiri gæfu en margt annaö.
Kristján var eitt hið mesta snyrtimenni
sem ég hefkynnst. Framkoma hans öll og
kurteisi var meö slikum fádæmum að ég
þekki ekki annaö betra, auk þessa var
hann orövar og gætinn. Ég hygg aö hann
hafi aldrei lagt illt til neins manns.
Ég trúi þvi' að viö nafni eigum eftir aö
hittast handan þessara landamæra sem
nú skilja okkur að, en þangað til vil ég
biðja algóöan Guö aö gæta hans. Einnig
biö ég þess aö Guö sem öllu ræöur, aldrei
spyr, en allt skilur, megi vera Ástu ást-
kærri eiginkonu hans, börnum fóstur-
börnum og barnabörnum styrk stoö I
söknuöi þeirra yfir horfnum vini og þau
minnast þess aö
„þegar æviröðuli rennur
rökkvar fyrir sjónum þér.
Hræöstu eigi
hel er fortjald
hinum megin birtan er
Sig. Kr. Pétursson
Kristján B. Þórarinsson.
vinnu vor og haust,kaupavinnu á sumrin
og barnakennslu i tvo vetur. Hann sótti
námskeið i dýralækningum i Reykjavik
1913, ásamt Halldóri Jónssyni, siöar dýra-
lækni i Brekku. Sem fyrr sagöi fóru þau
Kristján og Margrét aö búa á Klængshóli
vorið 1920. Þaö er fjallajörö stór og erfiö
fremsti bær i'Skiöadal aö austan. Þar var
fjárgæsla erfiö, einkum eftir aö jaröirnar
framan viö fóru i eyöi, Gljúfurárkot 1905,
Holárkot 1925.
Þaö var ekki þá fremur en endranær
tekiö út meö sitjandi sældinni, aö vera
einyrki á erfiöri jörö meö ört vaxandi ó-
megö. Hjónin á Klængshóli uröu aö leggja
hart aö sér viö aö sjá sér og slnum far-
5