Íslendingaþættir Tímans - 18.08.1982, Blaðsíða 6

Ævar Ragnarsson
Fæddur 4. ágúsl 1946
Dáinn 25. mars 1982
Suðuriandið, sem var eitt af skipum Nesskips
h.f. tórst um 30 mílur norður af Færeyjum þann
25. mars s.l. Komust 10 af II manna áhöfn í
björgunarbát við illan leik og á síðustu stund og
var bjargað af þyrlum og þcir fluttir til Færeyja.
Þá hafði bátsmaðurinn Ævar Ragnarsson farist.
Af fréttum má skilja að slysið hafi hent þegar þeir
félagar voru að stríða við að losa björgunarbát
frá skipinu.
Sesselja Jónsdóttir
Framhald af bls. 5
arkitekt og starfar hjá Bvggingastofnun iandbún-
aðarins í Reykjavík. Gift finnskum manni.
Geir sonur Sesselju og Jóns f. 1956. hefur búið
með móður sinni. Geir er dugnaðar og hagleiks
mannkosta maður og reyndist hann móður sinni
góður sonur til hinstu stundar.
Eins og áður er að vikiö missti Jón maður
Sesselju heilsuna eftir 10 ára sambúð þeirra og
lést eftir 14 ára hjónaband. Dalsmynni cr ekki
stór jörð. en fremur hæg. Bústofninn var að
jafnaði 3 til 6 kyr og 80-120 kindur. Með fjárfjölda
varð að taka tillit til hvað kýrnar voru margar
hverju sinni. Sesselja var sérstakur skepnuvinur.
hún hafði vetrarmann fvrstu árin eftir lát manns
síns. en síðar hirti hún sjálf skepnurnar frani á
síðustu ár. Ekki þurfti nema að sjá féð hennar
Sesselju á fjárhúsahlaðinu í Dalsmynni til að sjá
hvað féð var vel fóðrað og hún umgekkst allar
skepnur nteð hógværð og vinsemd.
Eins og að líkum lætur var fjárhagur Sesselju
erfiður fvrstu árin eftir fráfall manns hennar. En
það kom henni að góðu liði að Jón bóndi hennar
hafði keypt jörðina Hreinsstaði í Norðurárdal.
Þá jörð seldi hún til að losa sig úr skuldum. En
eftir að Geir sonur hennar var vaxinn til að sinna
vinnu. þurftu þau mæðgin engu að kvíða um
fjárhagsafkomu. svo samhent voru þau og Geir
eftirsóttur til vinnu.
Árið 1920. var símstöð opnuð í Dalsmynni og
starfrækt þartil 1968. Þaðféll íhlut Sesselju lengst
af að sjá um símstöðina og naut hún mikilla
vinsældar vegna fyrirgreiðslu sinnar og lipurðar.
enda landskunn sæmdar kona. Eitt af þeim
störfum sem Sesselja innti af hendi. var að t'aka
á móti fjölda langtaðkominna ferðamanna og sjá
þeim fyrir fæði og gistingu. auk þess voru þá oft
á ferð að vetrarlagi fólk með hesta. sem þurfti að
hýsa og fóðra og mun það hafa reynst það
erfiðasta. en allt var af hendi leyst með greiðasemi
og vinscmd. Þessi fcrðamáti hélst langt fram eftir
búskaparárum Sesselju.
Nú þegar Sesselja í Dalsmynni hefur kvatt
dalinn sinn fagra á nítugasta árinu fylgja henni
þakkir og hlýjar kveðjur samferðamanna.
Blessuð sé minning hennar.
Halldór E. Sigurðsson.
Laugardaginn þann 24. apríl fór fram í
Akureyrarkirkju minningarathöfn er helguð var
Ævari, en hann var fæddur Akureyringur og átti
þar ávallt heima. Hinn nýkjörni prestur,
Þórhallur Höskuldsson, annaðist athöfnina af
hinni mestu prýði. Meðal kirkjugesta var mestur
hluti áhafnarinnar af Suðurlandinu. Höfðu hinir
vasklegu sægarpar flogið norður til að kveðja
félaga sinn og kæran vin. er hafið greip frá þeim
er þcir voru allir í bráðum lífsháska og hársbrcidd
ein var á milli fjörs og feigðar.
Sama dag og kirkjuathöfnin fór fram. birtist í
Morgunblaðinu minningargrein um Ævar Ragn-
arsson. eftir skipstjóra hans. Halldór Almarsson.
Því til sönnunar. hverra vinsælda Ævar naut
meðal félaga sinna á sjónum. levfiég méraðgrípa
upp og birta örfá orð úr grein skipstjórans: ..Það
fór ekki mikið fyrir Ævari. en samt tóku allir eftir
honum er honum kynntust og sáu. Ljúfmcnni var
hann og viðmótsþýður. Hann lagði ávallt áhverslu
á að vera vandvirkur og nákvæmur í öllu því sem
hann tók sér fyrir hendur og krafðist þess sama
af þcim sem hann vann með. Þetta ásamt
traustvekjandi persónuleika. leiddi til þess. að
hann var vinsæll í starfi og lcik." Hvort mun ei
slíkur vitnisburður ábyrgs manns láta vel í cvrum
og létta sorg foreldra og svstkina þess er með svo
snöggum hætti var burt kallaður.
Ævar Ragnarsson var næstelstur tólf barna
þeirra hjóna Sigrtðar Tryggvadóttur frá Gröf í
Kaupangssveit og Ragnars Pálssonar. Hann er
Skagfirðingur að uppruna. Sextán ára að aldri fór
Ævar á sjóinn. Hann var nokkur ár á
Sambandsskipunum Jökulfelli og Dísarfelli. Á
þessum árum gerðist hann bátsmaður. en það
skilst mér að sé fornt starfsheiti þess manns er
annast verkstjórn á skipi. Áður hafði hann lokið
gagnfræðaprófi. Haustið 1977 gerðist hann
bátsmaður á Suðurlandinu og þar var hann uns
yfir lauk.
..Þeir sern guðirnir elska deyja ungir." Oft er
þessum orðum brugðið upp þegar æskufólk
hnígur í valinn. Vissulega eru þau huggun harmi
gegn og síst verð ég til að rengja sanngildi þeirra.
Þvf koma mér þessi fögru og fleygu orð í hug nú.
að enginn sem kynntist Ævari Ragnarssyni komst
hjá því að fella til hans hlýjan hug og það er
sannfæring mín. að guðir hafa elskað þennan
mann.
Oftast vill svo verða að þeir menn sem til þess
veljast að flvtja útfararræður. svo og þeir er
eftirmæli rita í blöð. koma sér hjá því að geta
mistaka ýmissa og ávirðinga er hent hafa
viðkomandi mann á grýttum og skreipum vegum
mannlífsins. Þetta tel ég rétt gert og þarf hér engra
útskýringa við. Hins vegar þarf engu bak við þil
að lauma þá mim.st er hins unga manns er nú svo
skyndilega frá okkur horfinn. Svo gjörsamlega
grómlaus var æviferill hans og benti allt til þess
að svo hefði orðið áfram. þótt æviþráðurinn hefði
tognað fram til hárrar elli. Ævar átti þá lund er
engin styrjöld fylgdi. Hógvær í umgengni.
glaðlegur og ávallt vingjarnlegur gekk hann fram
þá leið er manni virtist með einhverjum haetti
að löngu væri mörkuð. Allir báru traust til þessa
manns og engum brást hann. Ég er sannfærður
um að sem bátsmaður hefur hann ávallt bcðið
menn sína að koma með sér í verk, fremur en að
skipa þeim til starfsins. Ekki verður annað ráðið
af fréttum. en að hann hafi hlaupið fram fyrir
skjöldu á örlagastundinni. þótt háskinn væri
augljós. Slíkt er aðall Itins ábyrga manns.
Nú á tímum gefast farmönnum frístundir sem
öðrum. Á hverju ári hafði Ævar viðdvöl heima á
Akurevri. svo nokkrum vikum nam. Framan af
árum bjó hann þá hjá foreldrum sínum að
Oddagötu 3b. en nú hin síðari árin í eigin íbúð í
fjölbýlishúsinu nr. 8 við Hrísalund. Hljóðlátur og
gjörhugull vann hann að því að prýða íbúð sína
og koma þar fvrir málverkum. bókum og
húsgögnum. svo og heimilistækjum margvísleg-
um. Aldrei var hann glaðari en þá er gesti bar að
garði og gekk hann þá um beina eins og
þaulreyndur matargerðar- og framreiðslumaður.
Slík var starfslipurð hans og fjölhæfni. Ávallt kom
Ævar færandi hendi heim úr siglingum og stráði
hann þá gjöfum á báðar hendur. Fóru þeir þá síst
varhluta sem yngstir voru í frændliði hans.
Á mínu heimili er þess sárt saknað að nú fáum
við ekki framar að sjá Ævar Ragnarsson hjá okkur
sem gest. Þótt hann væri málskrafsmaður aðeins
í meðallagi. bjó hann vfir greind. glettni og
orðheppni sem alltaf ön aði til glaðværðar. Og þó
var öllu í hóf stillt. því að prúðméi.nskan var
þessum manni sem inngróin.
En það eru foreldrar Ævars sem mest hafa
misst. svo og systkini hans. er ekki ganga öll heil
til skógar. Ég þykist á engan halla. þótt ég fullyrði
að nú brást hin styrkasta stoðin.
..Sorgin gieymir engum." segir Tómas Guð-
mundsson skáld og rétt mun það vera. En hér bar
hana að svo óvænt. Því varð höggið svo þungt.
En ávallt birtir upp eftir hin dimmustu él og nú
er snjórinn frá vetrinum sem óðast að hverfa fvrir
ylgeislum hins nýja vors. Ég bið þess að eins megi
fara í huga þeirra er næstir stóðu Ævari
Ragnarssyni. En minningin um góðan dreng mun
átram hta. svo og vissan um endurfundi þegar þar
að kemur. á landinu bjarta fvrir handan tjaldið.
Jón Bjarnason frá Garðsvík
íslendingaþættir
6