Íslendingaþættir Tímans - 29.12.1982, Qupperneq 5

Magnea Ósk Halldórsdóttir
F»dd 11. maí 1897.
Dáin 16. október 1982.
Hevtnn °*ct- s*- *®st heimili sínu í
DjYavi*ti Magnea Ó. Halldórsdóttir - ekkja
víq, l)ns’ Sveinbjörnssonar, sem lengi starfaði
þ ®*nideild Ríicisútvarpsins.
fyrst Cru me'ra en 50 ár síðan fundum okkar bar
Það |Saman auí>tur á Eyrarbakka, en þar bjó um
tfy ®yt' Anton bróðir hennar, sem var mikill
fjölvL arv‘nur foreldra minna og síðar mín og
Sý ^ du minnar. Magnea var ekki aðeins fríð
frat()m’ svn eftir var tekið, heldur mótaðist öll
o„ °ma hennar af glaðlegu hispursleysi, svo
leið vel í návist hennar.
lgg^a®nea Ó. Halldórsdóttir var fædd 11. maí
hjón' tieiii 1 Ölfusi. Foreldrar hennar voru
ÞUr|.m Halldór Jónsson frá Þorlákshöfn og
dai j cjr ^agnúsdóttir bónda Árnasonar í Vatns-
Arn idtsili'ö- Foreldrar Halldórs voru hjónin Jón
SigUrA°n Stóra-Ármóti í Flóa og Jórunn
stöðu arc*óttir bónda Magnússonar að Skúms-
stöðum 1 ^estur-Landeyjum. Sigurður á Skúms-
So m °8 fðn Árnason í Þorlákshöfn - tengda-
athafn aans ~ voru kunnir stórbændur og miklir
yflr arnenn á sfðari helmingi 19. aldar og fram
tti0r 1 Ustu aldamót. Börnin í Þorlákshöfn voru
þ® er mikill ættbogi frá þeim kominn.
mðði°ar hfagnea var 6 ára gömul lést l'uríður
ar>dlát j,ennar ~ sem var glæsileg og góð kona. Við
var ðe- ..nar urðu 4 börn móðurlaus. Eftir það
Bömi sem Þá var í Reykjavík leyst upp.
Það er dre'fðust í fóstur til skyldmenna sinna.
mjSsa m,icid áfall fyrir börn á þessum aldri að
baetUr n?döurumhyggjuna. Sum bíða þess aldrei
k|agn ht a öðrum myndast sár, sem seint gróa.
sitini ?,Var fyjötlega tekin í fóstur af móðursystur
Odjjj’ helgu Magnúsdóttur, og manni hennar
ba^a ddssyni gullsmið og símstjóra á Eyrar-
sys,kin *>ar fór vel um hana í myndarlegum
leiida .a.nóP- Taldi Magnea það mikið lán að
^ g lá því góða fólki eftir lát móður sinnar.
best ba'rarilakka hlaut hún barnafræðslu, eins og
ið „<ar d t5®™ tíma. Veturinn 1916-’17 var hún
við
ȇm
o°r 1 mjólkurskólanum að Hvítárvöllum í
rtieð hrtvSem var raunar v>'sir ar) kvennaskóla
v°ru baK e?u °g verklegu námsefni. Kennarar
Þðra þ U '-iönin Grönfeldt mjólkurfræðingur og
vetUr r e‘fs<fóttir kona hans. Nemendur þennan
a°t a'j°lju 10 og taldi Magnea sig hafa haft mikil
tjómaþ - ennslunni þar. Næstu sumur er hún
B°rgarfUs!^ra á ýmsum stöðum t.d. að Beigalda í
1921-1924 °® ^aiv,k> en lengst í Þykkvabænum
^eykjavfk ^ vetrinum var hnn vid ýmis st°rf f
ls|ftlkVabænum kynntist hún eiginmanni sínum
ndi«9aþættir
- Dagfinni Sveinbjörnssyni frá Dísukoti. Þau voru
gefin saman í hjónaband 6. mars 1925 og áttu ætíð
heimili sitt í Reykjavík. Dagfinnur var þjóðkunn-
ur hæfileikamaður. Hann var rafvirki og loftskeyta-
maður að menntun. Varð yfirmaður tæknideildar
útvarpsins við stofnun þess 1930. Samdi all mörg
leikrit og óperettuna í álögum í félagi við Sigurð
Þórðarson tónskáld. Dagfinnur andaðist 1974.
Þeim hjónum varð þriggja barna auðið. Elsta
bamið, Jórunni misstu þau í frumbernsku, hin eru
Sveinbjörn ráðuneytisstjóri í landbúnaðarráðu-
neytinu og Anna, Sem verið hefur sjúklingur frá
bamæsku. Sveinbjöm er kvæntur Pálrnu, dóttur
hinna þjóðkunnu merkishjóna Vigdísar Stein-
grímsdóttur og Hermanns Jónassonar fyrrv. for-
sætisráðherra. Eru börn þeirra fjögur. Magnea
hafði miklar mætur á tengdadóttur sinni, enda
reyndist hún henni sérlega vel.
Ég gat þess í upphafi að ég hefði fyrst séð
Magneu á unglingsárum mínum austur í Eyrar-
bakka. Mörgum ámm síðar átti ég eftir að kynnast
henni betur, þar sem hún bjó í áratugi í næsta
nágrenni við tengdaforeldra mína í Reykjavík og
milli þeirra og Magneu ríkti gagnkvæm vinátta.
Magnea naut hvarvetna mikillar mannhylli.
Hún eignaðist á langri ævi marga góða vini, sem
hún hélt tryggð við ævina út. Jafnvel „stúlkurnar"
úr Hvítárvallaskólanum veturinn 1916-’17 héldu
enn vináttusambandi við hana og jafnvel börn
þeirra. Einstaklingum sem leigðu herbergi í íbúð
hennar var hún sem umhyggjusöm móðir, enda
dvaldist mörgum í húsi hennar. Þannig var hún
með afbrigðum vinföst og trygglynd og sýndi oft
í verki, að þessar fornu dyggðir vildi hún rækta
með öðrum. Matth. Joch. lýsti eitt sinn merkri
konu á þessa leið:
,Astrík og elskuð
atgerfiskona,
fögur sýnum
fróð og minnug,
sterk í stríði
fyrir sterka trú"
Mér finnst umsögn þessi vel geta átt við, þegar
Magneu Halldórsdóttur er minnst. Atgerfi hennar
og dugnaður var mikill. Fríð sýnum og vel að sér
um menn og málefni. Glaðværð og hlýja fylgdi
henni jafnan. Hún vildi einatt láta gott af sér leiða
og sýndi oft að hún var rausnarkona - mikillar
ættar. Gestrisni var henni í blóð borin, enda
mikilhæf húsmóðir, sem átti fallegt heimili og
veitti vinum sínum af þeirri rausn og hjartahlýju
sem ekki gleymist.
Magnea var mikil móðir barna sinna og lét sér
annt um hag þeirra og velferð. Alveg sérstaklega
mun öllum minnisstætt, hversu vel hún annaðist
Önnu dóttur sína. Snar þáttur í lífi Magneu var
umhyggjan fyrir henni. í áratugi dvaldi hún á
sumrin hjá vinafólki sínu að Mel í Þykkvabæ, svo
Anna gæti notið ánægjulegri daga og betra
umhverfis, en kostur var á í Reykjavík. Ér þetta
mikil saga um frábært móðurhlutverk og ást og
umhyggju fyrir þeim, sem minna mega sín. í
Þykkvabænum átti hún marga vini og var þar
jafnan aufúsgestur.
Bamabömin og börn þeirra vom henni miklir
sólargeislar, sem hún fylgdist vel með og unni
heitt. Það var henni því mikil gleði, rétt fyrir
andlátið, að ákveðið var, að Hermann, elsta
sonarbarnið hennar, kæmi heim til starfa á
næstunni eftir langt og farsælt nám í Baridaríkjun-
um.
Að leiðarlokum þökkum við hjónin Magneu
Halldórsdóttur fyrir vináttu og tryggð í áratugi
við okkur og fjölskyldu okkar, og sendum
vandamönnum hennar innilegarsamúðarkveðjur.
Við erum þess fullviss, að:
„Við cevinnar lok ber ást og dyggð
sinn ávöxtinn þúsundfalda.
og Ijós þeirra skín í hjartans hryggð
svo hátt yfir myrkrið kalda. “
Minning lifir um mæta konu.
Dan. Ágústínusson
Framhald á næstu síðu
5