Íslendingaþættir Tímans - 26.01.1983, Blaðsíða 4

Svanfríður Þórunn HaUdórsdóttír
Fædd 16. október 1896.
Dáin 14. desember 1982.
Þeim fer óðum fækkandi sveitungum mínum
sem fæddir eru fyrir seinustu aldamót.
Er ég minnist frænku minnar, Dódu eins og við
kölluðum hana, koma mörg atvik upp í hugann.
Þau verða ekki rakin hér.
Svanfríður Þórunn var jarðsett að Kaldrananesi
laugardaginn 18. desember 1982.
Hún var fædd í Eyjum í Kaldrananeshreppi en
fluttist ung með móður sinni að Svanshóli og átti
þar heima síðan. Á sinni 86 ára löngu ævi hefur
hún verið samvista á Svanshóli fimm ættliðum.
Fyrst var amma hennar, Guðríður Pálsdóttir, en
hún var langamma mín. Yngstu meðlimirnir f
ættarkeðjunni eru börn okkar bræðranna frá
Svanshóli.
Foreldrar Svanfríðar Þórunnar voru Þorgbjörg
Kristjánsdóttir og Halldór Jónsson. Þau voru ógift
en áttu saman þrjár dætur. Þórunn var þeirra elst,
næst kom Jakobína Guðrún er dvelur á elliheimili
Akureyringa ásamt manni sínum Elíasi Bjarna-
syni. Yngst þeirra systra var Kristjana, hún lést
fyrr á þessu ári.
Um ættir Þorbjargar móður Þórunnar veit ég
ekki, en hún dvaldist á Svanshóli til æviloka og
þá fyrst í húsmennsku eins og það var kallað.
Halldór, faðir þeirra systra, var sonur þeirra
Guðríðar Pálsdóttur og Jóns Arngrímsonar
bónda á Svanshóli, Jónssonar bónda á Krossanesi.
Foreldrar Guðríðar voru þau Kaldbakshjón Páll
Jónsson og Sigríður Magnúsdóttir er margir
Strandamenn eiga ætt sína að rekja til.
Þórunn ólst upp á Svanshóli í hópi vina og
frænda. Hún fór snemma að vinna við algengustu
sveitastörf eins og títt var á þeim tímum. Vann
hún ætíð störf sín af trúmennsku og samviskusemi.
Ekki reisti hún sér minnisvarða á opinberum
vettvangi, heldur kaus að starfa með öðru
heimilisfólki að því er með þurfti.
Búnaðarsamband íslands veitti henni viður-
kenningu fyrir langa og dygga þjónustu við
landbúnaðarstörf. Var það forkunnar fögur
klukka.
Þegar ég kveð þessa öldnu frænku mína hinstu
kveðju er Ijúft að minnast allra ánægjustunda.
Mér kemur fyrst og fremst í hug þakklæti frá
okkur bræðrunum og fjölskyldum okkar fyrir
elsku hennar í okkar garð. Hún fylgdist með
uppvexti okkar og tók þátt í gleði okkar og
sorgum.
Megi góður guð blessa minningu Dódu og veita
henni frið.
Sigvaldi Ingimundarson.
t
Lílill og hrasgjarn hnokki
hleypur um foldar-vang
valtur á bernskubrokki
beint inn í Dódu fang.
Svo var forðum kveðið. Hún var um fermingar-
aldur, þegar strákur fæddist á heimilinu, sem
öskraði óheyrilega mikið, að mér er sagt. Dóda
kom því fljótt inn í tilveru mína og var ávallt sem
eldri systir.
Þær eru ófáar flíkumar er hún saumaði á mig
Gunnar Guðmundsson
Lyngheiði 6, Selfossi
Fæddur 10. maí 1926.
Dáinn I. janúar 1983.
Kveðja frá félögum í Karlakór Selfoss.
Þegar Karlakór Selfoss kemur saman til æfinga
á nýbyrjuðu ári hefur skarð verið rofið í hópinn,
vinur er horfinn á braut.
Gunnar Guðmundsson var virkilegur vinur og
félagi allra sem hann umgekkst. Ávallt með
spaugsyrði á vör, reiðbúinn til að lífga upp á
hversdagsleikann. Hin eðlislæga orðhnittni Gunn-
ars heitins naut sín vel í glaðværum hópi og á
góðum stundum. Það þótti því lítil skemmtisam-
koma hjá Karlakórnum ef þar var ekki eitthvert
gamanmál samið eða flutt af Gunnari heitnum.
Frá þeim tíma sem Karlakórinn var stofnaður
1965, þótti ávailt sjálfsagt að leita til hans þegar
þörf var fyrir gamanefni af einhverju tagi, enda
reyndist Gunnar heitinn ætíð reiðubúinn og sá
ekki eftir þeim tíma sem hann þurfti þannig að
sjá af. Ein síðasta minningin af þessum vettvangi
er frá myndakvöldi Karlakórsins á sl. hausti, þar
sem Gunnar sat við sýningarvélina og fléttaði
saman máli og myndum, frá vorferðalagi kórsins,
eins og honum einum var lagið.
Gunnar heitinn var einn af stofnendum Karla-
kórsins og áhugasamur kórfélagi alla tíð. Af þeim
sökum m.a. gegndi hann störfum formanns í
kórnum árin 1970-1974. Til marks um stöðugan
áhuga Gunnars heitins má geta þess að hann var
einn fárra sem verðlaun hlaut fyrir að hafa mætt
á allar æfingar sl. vetur.
Þegar við kórfélagamir stöndum nú svo óvænt
frammi fyrir þeirri staðreynd að sjá á bak þessum
félaga okkar yfir landamæri lífs og dauða, þá
brennur efst í huga okkar tregablandinn söknuður
en jafnframt þakklæti fyrir allar þær ánægjustund-
ir sem við nutum í samvistum við þennan
lífsglaða félaga.
Við vottum aðstandendum Gunnars heitins
okkar innilegustu samúð.
Kórfélagar og stjórnandi.
4
islendingaþættir