Íslendingaþættir Tímans - 26.01.1983, Blaðsíða 6

Eggert Arnórsson
Fæddur 7. september 1900
Dáinn 8. september 1982
Ég hrökk við er ég heyrði að Eggert vinur minn
væri látinn. Svo mun jafnan fara, þegar mönnum
berast andlátsfregnir þeirra, sem menn hafa haft
náin samskipti við áratugum saman, án þess
nokkur bláþráður hafi orðið á kynningunni, eða
fallið ryk á þá vináttu, sem upphaflega var til
stofnað. Við fráfall Eggerts verður óneitanlega
skarð í minn vinahóp og verður varla brýnt í það
skarð.
Eggert var fæddur að Felli í Kollafirði á
Ströndum, þar sem faðir hans var prestur.
Foreldrar hans voru Ragnhciður Eggertsdóttir
ættuð úr Dalasýslu og Arnór Arnason. Stóðu ættir
hans í Húnaþingi. Pegar Eggcrt var um fjögurra
ára flutti hann með foreldrum sínum að Hvammi
í Laxárdal í Skagafjarðarsýslu. Þar var séra Arnór
prestur í fjölda ára og ólst Eggert þar upp til
fullorðinsára. Haustið 1919 settist hann í Bænda-
skólann á Hvanneyri og lauk þar námi vorið 1921
með ágætum vitnisburði. Við Eggert vorum
sambekkingar í skólanum og óx þá með okkur
náinn kunningsskapur, sem þróaðist seinna á
ævinni við frekari kynni, í vináttu, sem entist
ævina út. Eggert var hverjum manni vel í
skólanum, jafnan hress og glaður. Var ég þess oft
var að hann unni Hvanneyri og þeim tíma, sem
hann dvaldi þar og dáði Halldór skólastjóra, sem
gift Bergþóri Friðþjófssyni starfsmanni á Kcfla-
víkurflugvelli og eiga þau 3 börn.
Lt'f okkar hér á jörð hefur stundum verið Iíkt
við ferðalag, sem heldur áfram þó hérvist Ijúki.
ekki er ég í vafa um að Emilía í Fagrahvammi var
ferðabúin þegar kallið kom og ég er þess fullviss
að breytingin hefur orðið henni auðveld. En lífið
hefur sinn gang, það er alltaf jafn þungt þegar
dauðann ber að höndum. En góður orðstír dcyr
aldrei segir í Hávamálum, það á hér við.
Ég hef hér aðeins skrifað örfá ófullkomin
minningarorð um þessa góðu konu, og kveð hana
nú með innilegu þakklæti fyrir allt sem hún gerði
fyrir mig og mína fjölskyldu,minningin um hana
mun Iifa og lýsa okkur ölluni um ókomin ár.
Öllum hennar ástvinum votta ég innilegrar
samúðar.
„Far þú í friði, friðurguði þig blessi hafðu þökk
fyrir allt og allt".
Utför hennar var gerð frá Fossvogskirkju á
vetrarsólhvörfum, miðvikudaginn 22. des. sl.
þegar sólargangur var skemmstur en með nýjunt
degi fer dimman að víkja fyrir birtunni,
Sigurður Haraldsson
Grófargili
og flestir nemendur hans gjörðu. Nokkru síðar
lauk Eggert prófi í Samvinnuskólanum og var
hann því allvel í stakk búinn þegar út í lífið kom.
Eftir að skólagöngu lauk mun Eggert hafa
stundað búskap um skeið í sínu heimahéraði. Þar
næst flyst.hann til Vestmannaeyja og gerist
reikningshaldari hjá hinum stórbrotna athafna-
manni Gunnari Ólafssyni. Rak hann sem
kunnugt er bæði verslun og utgerð í Eyjum í
stórum stíl í fjölda ára. Er Eggert hefur unnið hjá
Gunnari í nokkur ár, fer hann frá Vestmanna-
eyjum og til Reykjavíkur . Þá verður hann
skrifstofustjóri hjá prentsmiðjunni Gutenberg og
vinnur þar óslitið þar til hann hættir störfum þar,
rúmlega sjötugur að aldri. Ungur að árum tekur
Eggert þátt í störfum við endurskoðun og nær því
síðar að verða löggiltur endurskoðandi. Eftir það
verður hans aukastarí að endurskoða reikninga
ýmissa fyrirtækja og aðstoða margan’ manninn
við að útfylla skattskýrslur sínar. Megnið af
lífsstarfi Eggerts var því að fást við reikningshald
og tölur og var þar líka maður á réttum stað, enda
unni hann því starfi.
Eggert var þrígiftur. Fyrsta konan hét Sigríður
og áttu þau tvær dætur. sem búsettar eru í
Reykjavík. Skildu þau eftir stutta samveru.
Önnur konan Jóhanna Tryggvadóttir var úr
Reykjavík. Áttu þau einn son, Arnór að nafni.
Þau skildu einnig eftir fárra ára sambúð. Amór
ólst upp hjá móður sinni. Eftir alllanga skólagöngu
lagði hann fyrir sig endurskoðun og rekur nú
endurskoðunarskrifstofu íReykjavík. Þriðjakona
Eggerts var Stefanía Benónýsdóttir ættuð úr
Dýrafirði. Eignuðust þau þrjú börn: Ragnheiði,
Stefán og Torfa Benóný. Öll hafa þau menntast
vel og hafið virkan þátt í störfum samfélagsins.
Þau Eggert og Stefanía bjuggu alllengi á
Grundargötu 2 í lítilli íbúð. Þó gjörðu þau mér
þann stóra greiða að taka mig inn á heimili sitt til
dvalar í 3 til 4 vikur vetur hvern 4 vetur alls. Þessari
vist minni fylgdi einnig fullt fæði. Þarna var ég vel
settur að því leyti að stutt var í minn vinnustað.
Ekki fékk ég að greiða eyrisvirði fyrir. allan þann
tíma, sem ég var til húsa hjá þeim hjónum. Fannst
mér helst að Eggert gremdist við mig þegar ég
vildi inna af hendi hina sjálfsögðu greiðslu fyrir
átroðning þann, sem ég olli á heimilinu.
Ég vil ekki láta hjá líða að geta atviks sem kom
fyrir, þegar ég var hjá þeim hjónum. Þá komu
ung hjón með 4 eða 5 ára son sinn veikan til
Reykjavíkur norðan af Sauðárkrók og skyldi
hann fara á sjúkrahús hér. Einhverjir dagar
mundu líða þar til þau fengju rúm fyrir hann á
sjúkrahúsinu og voru þau veglaus þann tíma, áttu
víst fáa kunningja í borginni. Éitthvað þekkti
Eggert þau eða öllu heldur vandafólk þeirra.
Eggert var fljótur til, eða þau hjón að taka þessa
fjölskyldu í sín hús þó þröng væru. Þarna dvöldu
þau í nokkra daga og var áreiðanlega þröngt
setinn bekkurinn, en hjartarúmið nægði. Þetta
sýndi svo ljóst sem verða mátti þann drengskap
og höfðingslund sem Eggert átti til. Ekki vil ég
þó undanskilja Stefaníu konu hans í þessu tilliti,
því á hennar herðar kom öll fyrirhöfnin við þetta
og ekki þekkti hún þessa fjölskyldu að neinu leyti
Fyrir 20 árum keyptu þau Eggert og Stefanía
rúmgóða íbúð í Blönduhlíð 29. Þá voru börn
þeirra komin vel á legg og krafðist það aukins
húsrýmis. Þar bjuggu þau nokkur ár þar til að
Stefanía lést á besta aldri. Var þá Eggert á vissan
hátt orðinn einstæðingur. En öll hin síðari ár hefur
hann verið í skjóli dóttur sinnar, sem býr ásamt
fjölskyldu sinni í sama húsi og hefur hún séð um
hann þar til nú að ókunnir aðilar'tóku við þeirra
aðstoð.
Eggert var sannur íhaldsmaður, í þess orðs
eiginlegri merkingu, enda viðurkenndi hann það
fúslega. Sást það í öllu hans dagfari og hegðun.
Helst mátti engu breyta, sem viðkom hans
daglega lífi. Allt skýldi vera í föstum skorðum og
nýungagirni var honum mjög fjarri. Aftur var það
Ijóst að ýmislegt í stefnu sjálfstæðisflokksins var
honum ekki að skapi. Við hjónin vottum börnum
Eggerts, vinum hans og velunnurum samuö okkar
við fráfall hans og óskum þeim velfarnaðar í
nútíð og framtio.
Ég finn í huga mér hlýjuna af eldi minninganna
um samfylgd okkar Eggerts Arnórssonar og þær
minningar munu geymast til endurfundanna hinum
megin grata.
Ketill S. Guðjónsson.
Islendingaþaettir
6