Íslendingaþættir Tímans - 02.02.1983, Blaðsíða 7

Hjördís Jónsdóttir,
húsmóðir
Viö kvcðjum í dag Hjördísi Jónsdóttur,
húsmóður að Rauðalæk 12 hér í bæ, en hún lést
1 Landspítalanum 25. janúar síðastliðinn eftir
langa og hetjulega baráttu við erfiðan sjúkdóm,
sem hún laut í lægra haldi fyrir að lokum.
Hjördís var fædd í Reykjavík 23. nóvember
1923. Hún var dóttir hjónanna Steinunnar
Þorbergsdóttur og Jóns Hjartar Vilhjálmssonar
en þau slitu samvistum. Fór hún þá í uppeldi til
föðurafa síns og ömmu og var hjá þeim þar til
amma hennar lést, þá fluttist hún til Gunnars
fósturbróður síns og konu hans Guðlaugar og
dvaldi hún á því heimili þar til hún stofnaði sitt
eigið.
Hún giftist eftirlifandi manni sínum ívari
Andersen vélstjóra 7. september 1946 og hafa þau
búið í farsælu hjónabandi í rúm 36 ár. Þau bjuggu
fyrstu árin að Reynimel 45, en byggðu sér síðan
faðhús að Laugalæk 26 og nú síðustu árin hafa
þau búið að Rauðalæk 12, þau eignuðust fjögur
börn: Ingibjörgu húsmóður, hún er gift Kjartani
Pálssyni lækni, þau eiga þrjú börn. Guðmund
skrifstofumaður, ókvæntur, Erlu húsmóður hún
er gift Haraldi Sigursteinssyni, þau eiga tvö börn,
Grétar jarðfræðing, er við framhaldsnám á
Hawaii, ókvæntur.
Öll eru þau fagurt vitni um að hafa alist upp á
MINNING

traustu og góðu heimili. Heimili þeirra var fagurt
og hlýlegt enda hjónin bæði einstök snyrtimenni
í allri umgengni.
Við hjónin minnumst margra góðra og ánægju-
legra stunda á heimili þeirra og eins þegar við
fórum saman í ferðalag, hvort sem var einn dag
eða fleiri út fyrir borgina. Pegar við nú á
kveðjustund lítum til baka til liðinna ára, finnst
okkur að þessi góðu ár hafi liðið allt of fljótt og
að þau hefðu átt að vera miklu fleiri, en sá scni
öllu ræður hefur afmarkað henni lífsbraut og
kallað hana til starfa í öðrum heimi.
Minningin um ástríka eiginkonu. móður og
ömmu, sem ávallt var glöð og kát og hvers manns
hugljúfi í allri framkomu, lcttir sorgina þótt allir
viti að skarðið sem orðið cr í hcimilið á Rauðalæk
12 verður ekki fyllt að nýju. Hjördís var
einstaklega Ijúf og glöð í allri framkomu, það var
einsog Ijúfursunnanþeyr færi umþarsem hún fór.
Við dáumst oft að því hvað hún gat tekið
sjúkdómi sínum létt. Stundum þegar hún hafði
gengið undir stórar aðgerðir, þá hringdi hún eftir
fáa daga til okkar frá spítalanum og hafði
gamanyrði á vörum, hló og gerði að gamni sínu
þó hún væri í raun helsjúk. Það var þessi andlegi
kraftur og lífsgleði sem hún var svo rík af og
eflaust hjálpaöi Itenni í baráttunni við langvarandi
og erfiðan sjúkdóm.
í öllum hennar veikindum hefur ívar staðið við
hlið hennar, hjúkrað henni og stutt af einstæðum
dugnaði og alúð svo vart verður á betra kosið.
Þessi fátæklegu orð'sem hér eru skrifuð eiga að
vera örlítið þakklæti frá okkur hjónunum fyrir
samferðina, einlæga vináttu, tryggð og hjálpsemi
á liðnum árum.
Við sendum innilegarsamúðarkveðjurtil ívars,
barnanna, tengdasona og barnabarna og biðjum
guð að senda þeim styrk og kraft á þcssum dögum.
Megi Ijúfar minningar frá samverunni á liðnum
árum létta ykkur sorgina. Markús Stefánsson
Jóhannes Fossdal,
Elísabet Oladóttir
framhald af bls. 8
ntund og gle'ði T lijarta. Þetta allt verður aldrei
íull þakkað. Þessa alls var gott að njóta. Kímni
þtn í frásögn og taii er gróið ættareinkenni, sem
ávalt létti lund á góðri stund.“
Þetta geta einnig verið kveðju og þakkar orð
m>n og okkar hjónanna við leiðarlok. - Nú þegar
hún er öll er mér þakklætið til hennar efst í huga
°g jafnframt gleðin yfir að hafa notið vináttu
hennar allt frá okkar fyrstu kynnum til hins
síðasta. Þar bar aldrei skugga á. Og vissulega
gleöst ég yfir því að þrautalaust leið húm
hrörnunar og dauða yfir hana og að hún hefur nú
gengið inn í fögnuð herra síns í trú á föðurhönd
hins algóða guðs. - Eftir á ströndinni stendur,
blessaður bróðir minn, Jón, ellimóður og bíður
Þess að ferjumaðurinn kalli hann til ferðar yfir
hafið þar sem ástvinir hans bíða hans með útréttar
hendur, að fylgja honum til fyrirheitna landsins,
lands ljóssínsog friðarins. Honum, börnum þeirra
°g oorum ættingjum hennar vottum við hjónin
innilegustu samúðarkveðju okkar með hjartans
þökk.
Guðmundur P. Valgeirsson.
islendingaþættir
Blönduósi
Fæddur 22. jan. 1960
Dáin 20. nóv. 1982.
Jóhannes var sonur hjónanna Júlíusar og
Sigríðar Fossdal og ólst upp hjá foreldrum sínum
í stórum systkinahópi.
Hann var eitt þeirra ungmenna sem samferða
mennirnir vænta góðs af og því er sárt til þess að
vita þegar lífsþráðurinn er svo skyndilega klipptur
í sundur. Hann var léttur í lund og síkátur og
stráði um sig glaðværð og gamanyrðum, enda
vinsæll og vinamargur.
Á æskuárum dvaldi Jóhannes nokkur sumur á
Ljúfstöðum í Kollafirði og batt þau tryggðabönd
við það heimili, sem ekki losnaði um þó hann
flytti í fjarlægt hérað og fækkaði fundum.
Hugur hans hneigðist snemma að vélum og í
tómstundum fékkst hann nokkuð við viðgerðir og
lagfæringar á bílunt.
Kynni okkar Jóhannesar hófust er hann gerðist
starfsmaður í pakkhúsi K.H. á Blönduósi, hvar
hann starfaði á annað ár og reyndist hinn ágætasti
starfsmaður, vinnufús og greiðagjarn og vann sín
störf af alúð og vandvirkni, og ætti hann kost á
að gera öðrum greiða var það hans ánægja.
Ég minnist margra góðra stunda með Jóhann-
esi. Hann var góður félagi og samstarfsmaður og
gæfist tóm ræddum við margt. Það var gott að
deila geði við hann Jóhannes, hann var svo
einlægur og vel innrættur. Honum þótti innilega
vænt um foreldra sína og systkini og flestum
kennurum sínum taldi hann sig eiga mikið að
þakka.
Jóhannes kvæntist Ingu Dóru Konráðsdóttur
frá Haukagili og eignuðust þau einn son Konráð.
Ég flyt Ingu Dóru, foreldrum Jóhannesar og
systkinum, sem hafa séð á bak kærum eiginmanni,
syni og bróður, mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Vertu sæll vinur minn og
hafðu þökk fyrir santfylgdina.
Sveinbjörn Magnússon.
7