Íslendingaþættir Tímans - 22.06.1983, Blaðsíða 3

Vigdís Fálsdóttir
Ys ta-Skála, Eyj afj öllum
Fædd 15. des. 1934
Ðáin 25. maí 1983
Árið 1934 þann 15. des. fæddist í Reykjavík
stúlka, sem gefið var nafnið Vigdi's. Var húndóttir
þeirra ágætu hjóna: Þorbjargar Guðlaugsdóttur
og Páls H. Wíum málarameistara. Var hún elst af
5 systkinum. Reyndist hún fljótt elskuleg dóttir og
hjálpleg með yngri systkinin og heimilisstörfin.
Eftir gagnfræðapróf vann Vigdís við verslunar-
störf. Síðan fer hún til Kanada og er þar í 2 ár.
Fyrra árið vann hún hjá Séra Robert Jack, sem var þá
prestur í Árborg og segir hann í sjálfsæfisögu
sinni, að Vigdís W-ium hafi komið með ferskan
blæ inná heimilið, verið myndarstúlka og vestur-
íslenskir hafa veitt henni athygli hvar sem hún
fór. Seinna árið vann hún á Gimli-elliheimilinu.
Og Vigdís snýr heim aftur.
Menn segja, að Eyjafjöllin séu ein fegursta sveit
á landi hér. Par eru hamraveggir, grösugir
hvammar, lækir og ár og fossar margir, ýmist
bunandi útúr berginu eða fram af hamrabrún og
inná milli kletta - Hamrabúar - Svo eru grösugar
sléttur að sjávarströndinni, og bak við og yfir öllu
tignarlegur Eyjafjallajökull.
Árið 1957 beið þarna undir Fjöllunum ungur
maður eftir sinni útvöldu, Einar Sveinbjarnarson
á Ysta-Skála, tæplega þrítugur og var að taka við
búinu hjá föður sínum, Sveinbirni Jónssyni.
Húsfrúin Sigríður Anna Einarsdóttir hafði látist
árið 1943 og höfðu dæturnar séð um heimilið
síðan, fyrst Svava, þar til hún giftist og síðan
Sigríður.
Og á því herrans ári 1957 bar fundum þeirra
saman, Einars Sveinbjarnarsonar á Ysta-Skála og
Vigdísar Wium og voru þá örlög þeirra ráðin.
Þau voru gefin saman í Hrunakirkju þann 3.
maí 1958.
í miðbænum á Ysta-Skála beið Vigdísar all
mikið starf. En þótt hún væri alin upp í Reykjavík,
að mörgu leyti ólík skilyrðum þeim sem eru í
sveit, þá samhæfði hún sig fljótlega öllum þeim
verkum, sem tilheyrðu búskapnum.
Það var sannarlega ekki vandalaust fyrir unga
stúlku úr Reykjavík að koma á stórt heimili í sveit
Fyrir utan hinn venjulega verkahring, þá voru
miklar gestakomur og var sérstaklega mannmargt
á sumrin. Oft dvöldust menn um lengri eða
skemmri tíma. En hún stóð sig vel, skipti ekki
skapi, var gestrisin án möglunar og þjónaði eftir
bestu getu. Hjálp var af skornum skammti, nema
barnfóstrur á sumrin og frænkur í sumarleyfum.
Margar góðar telpur og drengi höfðu þau á
sumrin sem bundu við þau tryggðir.
Sveinbjörn Jónsson, faðir Einars undi hag
sínum vel í skjóli sonar síns og tengdadóttur. Var
kært með þeim, enda hjálplegur með börnin og
heimilinu það, er hann gat.
Var Vigdís honum þakklát og naut hann góðrar
umönnunar hennar til síðasta dags 13. júlí 1971.
Sigurjón bróðir átti þar gott skjól líka.
Haraldur Pálsson var húsasmiður Eyfellinga í
mörg ár. Hann kom til þeirra Eyfellinga úr
Reykjavík um 1940 og byggði upp mörg býli.
Hann var sérstakur maður. Þegar hann gat ekki
lengur unnið við smíðarnar og fann að heilsan var
að bila, vildi hann hvergi vera nema hjá Vigdísi
og Einari, sem og honum veittist.
Böm Vigdísar og Einars urðu 5:
Páll Vilhjálmur, Sigríður Anna, Sveinbjörn, dó
1977 - 14 ára efnilegur og skemmtilegur drengur.
Guðlaugur Sigurður, Sigurjón Eyþór.
Hjá þeim hefur verið Albert Sigurðsson og
verið sem sonur þeirra.
•slendingaþættir
9
Vigdís var trúuð kona, sem hafði tekið afstöðu
með Kristi. Þegar börnin þeirra voru komin
nokkuð á legg, tók hún til sín börn úr Reykjavík
á sumrin og annaðist þau vel. Húri var góð móðir
og vönduð kona til orðs og æðis. Aldrei heyrðist
hún hallmæla nokkrum manni. Ymsir örðugleik-
ar mættu henni og ástvinamissir, en hún sigraði
með Guðshjálp.
Til hennar var jafnan gott að koma, manni alltaf
fagnað þótt mikið væri að gera. Þaðan minnist ég
margra góðra stunda. Hennar er sárt saknað af
öllum. Já, við eigum erfitt með að sætta okkur við
að hún sé ekki lengur á meðal okkar. Við þökkum
Guði fyrir hana og blessum minningu hennar.
Guðs barn deyr sælt,
því birta Guðs ogfriður.
Pess baðar sál, er alda dauðans rís.
Pað lyftist upp og Ijóssins engla kliður
það leiðir hólpið inn í paradís.
(Barrat - þýtt AE
Elsku Vigdís, hafðu hjartans þökk fyrir allt.
Þóra og Sigríður Sveinbjarnar
t
Ég kynntist Vigdísi er ég kom 15 ára í sveit til
hennar og Einars á Ysta-Skála. Þau tvö sumur
sem ég dvaldi þar urðum við Vigdís mjög nánar
vinkonur og hélst sú vinátta æ síðan. í henni
eignaðist ég góðan og traustan vin, og mörg voru
þau kvöldin sem við vöktum saman og ræddum
okkar hugðarefni hverju sinni. Vigdís var blíð,
skilningsrík og þolinmóð og ávallt tilbúin að gefa
þeim er þurftu þess með. Á sinn hljóðláta hátt
stráði hún gleði og kærleika í kringum sig.
Að koma austur að Ysta-Skála var alltaf
tilhlökkunarefni. Þar var okkur tekið opnum
örmum, bæði mér og síðar fjölskyldu minni.
Heimili Einars og Vigdísar var öllum opið og var
öllum tekið af gestrisni og hlýhug, hvort sem þeir
komu til lengri eða skemmri dvalar. Við erum
mörg, sem höfum verið í sveit hjá þeim hjónum
og vafalaust eru fleiri en ég sem líta á Ysta-Skála
sem sitt annað heimili.
Með þessum orðum og eftirfarandi ljóði vil ég
kveðja Vigdísi og þakka henni samfylgdina.
Ég bý að brosi hennar,
og blessi hennar spor.
Pví hún var mild og máttug,
og minnti á jarðneskt vor.
(Davíð Stefánsson)
Pála
3