Íslendingaþættir Tímans - 22.06.1983, Blaðsíða 4

Helgi Kristjánsson
Fæddur 2. ágúst 1916
Dáinn 22. mars 1983
Kveikt er Ijós vid Ijós,
burt er sortans svið.
Angar rós við rós,
opnast himins hlið.
Þessar Ijóðlínur Stefáns frá Hvítadal koma
fram í huga minn, þegar ég með fátæklegum
orðum minnist látins vinar og vinnufélaga, Helga
Kristjánssonar. Stefán og hann voru samsýslungar
og dáði Helgi Ijóð hans meira en annarra skálda,
og kunni mörg þeirra.
Helgi var fæddur að Dunkárbakka í Hörðudal
í Dalasýslu 2. ágúst 1916, sonur hjónanna Magn-
hildar Ingigerðar Guðmundsdóttur og Kristjáns
Helgasonar. Stóðu þannig að honum traustar
breiðfirskar bændaættir.
Hann dvaldi á heimili foreldra sinna öll sín
æskuár og vandist snemma allri algengri sveita-
vinnu sem þá tíðkaðist.
Dunkárbakki er dalajörð og því mikil pössun á
fé bæði haust og vor og erfiðar smalamennskur.
Sagðist Helgi oft hafa háttað þreyttur á þeim
árum, en hann var lengst af heima við búskapinn
á meðan foreldrar hans bjuggu, og flutti með þeim
til Reykjavíkur, þegar þau hættu að búa.
Helgi unni sveitinni sinni og sagði mér oft sögur
þaðan af ýmsum atburðum, bæði frá honum
sjálfum og öðrum.
Hann stundaði nám í bændaskólanum á Hólum
og varð búfræðingur þaðan vorið 1936. Hann
hafði hug á að gerast bóndi, en þar sem heilsa hans
var aldrei sterk og hann þoldi ekki vel að vera í
heyjum, þá varð hann að leita sér annarrarvinnu.
Hann var barnakennari í nokkra vetur, bæði í
Hörðudal og cinnig í Kaldrananeshreppi, en vann
að búi foreldra sinna á sumrin.
Skömmu eftir að Helgi fluttist til Reykjavíkur,
réðist hann til starfa á Pósthúsinu, fyrst sem
bréfberi, en síðan við störf innanhúss, sem hann
gegndi þar til fyrir rúmu ári síðan að hann varð að
hætta, vegna þess sjúkdóms sem búinn var að hrjá
hann í mörg ár.
Oft mátti sjá að hann gekk ekki heill til skógar,
þó hann mætti til vinnu hvern dag, því svo var
hann samviskusamur og trúr í sínum störfum,
enda mjög vel látinn, bæði af húsbændum og
vinnufélögum.
Helgi var vel greindur og hafði gaman af að
brjóta heilann um þau málefni, sem efst voru á
baugi með þjóðinni í það og það sinni, og finna
niðurstöður á þeim. Hann var félagslyndur og átti
gott með að umgangast aðra, lundgóður og orðvar
svo aldrei heyrðist hann tala hnjóðsyrði um
nokkurn mann.
Helgi giftist ekki og eignaðist ekki börn, en bjó
einn í íbúð sinni á Austurbrún 2, þar til hann gat
Fæddur 23. septvmber 1893
Dáinn 21. apríl 1983
Jóhannes Davíðsson, frá Neðri-Hjarðardal í
Dýrafírði. andaðist á Blönduósi 21. apríl s.l.
Jarðarför hans var gerð að Mýrum í Dýrafirði 29.
sama mánaðar. Hann var fæddur að Alfadal á
Ingjaldssandi í Vestur-fsafjarðarsýslu 23. septem-'
ber 1893. Voru foreldrar hans hjónin Jóhanna
Jónsdóttir og Davíð Davíðsson er ráku bú að
Alfadal. Voru þau hjónin þekkt að myndarskap
og dugnaði við búreksturinn. Þau voru mjög
áhugasöm um uppeldi barna sinna. Öll reyndust
börn þeirra hjónanna mjög nýtir og liðtækir
þjóðfélagsþegnar.
Eftir þeirrar tíðar hætti hlaut Jóhannes stað-
góðrar barnafræðslu og síðar stundaði hann nám
í Núpsskólanum hjá hinum landskunna skóla-
manni séra Sigtryggi Guðlaugssyni. Að því námi
ekki hugsað um sig, eða verið einn sökum
lasleika. Síðustu mánuðina var hann svo á
Elliheimilinu Grund. Hann var fluttur á sjúkrahús
í London, þar sem hann gekkst undir hjartaað-
gerð. En það tókst ekki að bjarga honum, og lést
hann þar 22. mars s.l.
Ég vil að síðustu þakka Helga margra ára
vináttu í minn garð, og veit ég að allt samstarfs-
fólkið á pósthúsinu tekur undir það þakklæti með
mér.
Systkinum hans og frændfólki votta ég saniúð
mína.
Að endingu vil ég svo kveðja hann eins og ég
byrjaði, með þessum fallegu Ijóðlínum skáldsins
frá Hvítadal:
Lofið Guð, sem gaf,
þakkið hjálp og hlíf.
Tæml er húmsins haf,
allt er Ijós og líf.
Dýrmundur Ólafsson.
Jóhannes
Davíðsson,
N eðri-Hj arðardal
4
Islendingaþættir