Íslendingaþættir Tímans - 29.06.1983, Blaðsíða 5

Gústaf Loftsson,
Kjóastöðum
Fæddur 9. okt. 1891
Dáinn 13. iúní 1983
Gústaf var fæddur í Kollabæ í Fljótshlíð, sonur
Lofts Loftssonar og Sigríðar Bárðardóttur sem þar
bjuggu. Ungur að áruni fluttist Gústaf út í
Biskupstungur sem vinnumaður hjá Kristjáni
bróður sínum sem þá hafði nýlega hat'ið búskap í
Haukadal, en Kristján var tengdasonur Greips
Sigurðssonar hónda þar. Kristján bróðir Gústafs
fluttist svo árið 1929 að Felli hér í sveit og bjó þar
aílan sinn búskap og lifir enn í hárri elli 96 ára að
aldri. Með þeim bræðrunum var mikill kærleikur.
Eftir nokkurra ára dvöl í Haukadal fluttist
Gústaf austur í Hrunantannahrepp og 13. júní
1919 kvæntist hann Svanhvíti Sigurrós Samúels-
dóttur frá Gröf. Það sama vor fluttu þau hjónin
vestur til Isafjarðar til Haraldar Loftssonar beikis
sem var bróðir Gústafs. Þar fæddist þeim dóttir
Sigríður. 29. 2 1920, flciri urðu börn þeirra ekki
en þau ólu upp þrjú fósturbörn: Trausta Ólafsson
og Gísla B. Jónsson búsettir í Reykjavík og
Hafdísi Haraldsdóttur sem er nýlega dáin, þar
fyrir utan voru mörg börn mcira cða minna alin
upp hjá þeim hjónum.
Hugur þeirra hjóna stefndi til búskapar og eftir
stutta veru á Vestfjörðum fluttu þau suður, fyrst
í vinnumennsku á ýrnsunt bæjum í Rangárvalla-
sýslu. cn eftir nokkur ár hefja þau búskap fyrst í
Hólakoti í Hreppum en síðar í Gróf í sömu sveit.
Árið 1940 veröa þáttaskil í lífi þeirra Gústafsog
Svanhvítar er Sigríður giftist Jónasi Ólafssyni
bónda á Kjóastöðum. Brcgða þau hjón þá búi og
flytjast að Kjóastöðum þar sem Gústaf stundaði
fjárbúskap á jörð tengdasonar síns. Byggði Gústaf
sér snotur fjárhús í túnjaðrinum. Þar átti Gústaf
góðar stundir í samskiptum við ær sínar sem voru
hirtar af einstakri hirðusemi og natni.
Á Kjóastöðum við hlið ástkærrar dóttur og
tengdasonar sá hann ættlegg sinn vaxa og marg-
faldast, en þau Sigríður og Jónas hafa eignast 16
börn sem öll lifa og þau hafa nú flcst öll gifst og
hafið búskap, barnabarnabörn Gústafs eru nú 41.
Gústaf á Kjóastöðum var einstakur heimilis-
maður og fórust öll verk vel úr hendi. Hann unni
barnabörnum mjög heitt og lifði fyrir að taka þátt
í uppvexti þeirra.
Svanhvít kona ltans lést árið 1961.
Nokkur hin seinni ár keyrði ég fé Gústafs til
fjalls á vorin. Þær ferðir voru ógleyntanlegar.
Gústaf var allra manna skemmtilegasti ferðafélagi
og í þeim ferðum kom umhyggja hans fyrir ánum
sem best í ljós, ekkert mátti fara úrskciðis og
ferðin öll undirbúin af fyrirhyggju og ekki var létt
fyrr en í blágresishvammi einum fyrir innan
Bláhvísl, þar var ánægjulegt að lemba ærnar með
hinum aldna bónda sem síðan kvaddi eina og
eina um leið og þær löbbuðu með lömbin sín inn
í sumarfrelsið. Á eftir var sest niður og nestispok-
inn tekinn upp, spikfeit hangikjötssíða sneidd
með vasahníf og á milliseilst í sykraðar pönnu-
kökur. Á heimleiðinni var svo tckið upp léttara
hjal og í hugann koma minningarfrá löngu liðnum
árum, um þær mörgu fcrðir sem Gústaf hafði farið
inn á Biskupstungna afrétt haust og vor.
Gústaf var gæfumaður og hvcrs manns hugljúfi,
vinsæll og vinamargur maður. Hann var ávallt
tilbúinn til að veita öðrum það sem hann mátti.
Gústaf var einstaklega heilsuhraustur maður
og hélt fullri heilsu fram yfir nírætt en úr því fór
að halla undan. Síðastliðið ár dvaldi hann að
mestu hjá Gústafi dóttursyni sínum og hans konu
í Hveragerði þar sem hann naut sömu umhyggju
og heima á Kjóastöðum.
Gústaf lést 13. júní sl. og hinn 24. júní var
hann lagður til hinstu hvílu í Haukadals kirkju-
garði. Mjúk er sú Jónsmessumold er þar umlykur
hinn aldna bónda sem svo vel gat lifað í sátt við
guð og menn hér á jörðu.
Blessuð sé minning hans.
Björn Sigurðsson.
Indriði Guðjónsson
fyrrum stöðvarstjóri
Fæddur 28. maí 1906
Dáinn 4. júní 1983
Látinn er á Selfossi Indriði Guðjónsson, fyrrum
stöðvarstjóri, á sjötugasta og áttunda aldursári.
Útför hans var gerð frá Barðskirkju í Fljótum
og hann jarðsettur í Knappstaðakirkjugarði.
Ég hitti Indriða fyrst vorið 1961. Þá var ég
nýtekinn viö starfi rafveitustjóra í Siglufirði,
kominn beint úrskóla, en Indriði varstöðvarstjóri
við Skeiðsfossvirkjun í Fljótum handan Skarðsins.
Þar hafði hann starfað frá því virkjunin fór í gang
árið 1945 en áður hafði hann um árabil haft með
höndum rekstur á gömlu rafstöðinni við Hvann-
eyrará ásamt Jóni Kristjánssyni frá Lambanesi.
Við virkjunina var þá mjög alvarlegt ástand.
Óvenju þurrt árferði hafði orsakað vatnsskort og
vatnsborð í Stífluvatni stóð lægra en nokkru sinni
á sama árstíma. Þar við bættist leki í bilaðri
botnloku.
Samgöngur voru ekki greiðar þetta vor og mér
gekk erfiðlega að komast yfir í Fljót. Loks slóst
ég í för með Fljótamönnum gangandi yfir Siglu-
fjarðarskarð, og hitti á Brúnastöðum gildvaxinn
mann rauðbirkinn. Þarna var kominn Indriði á
Skeiðsfossi en elsta dóttir hans Guðbjörg var
nýgift Ríkharði bónda á Brúnastöðum. Indriði
var maður kominn á miðjan aldur, kona hans var
þá látin en börnin uppkomin.
Hann ók mér á jeppa sínum fram að Skeiðsfossi.
Mér sýndist vegurinn ófær, en Indriði kunni að
aka í snjó og frameftir komumst við. Mér leist
heldur ekki á blikuna þegar ég sá ástandið á lóninu
•slendingaþættir
5