Íslendingaþættir Tímans - 29.06.1983, Blaðsíða 7

Gústaf A. Guðmundsson
Fxddur 4. okt. 1905
Dáinn 2. júní 1983
Þegar ég heyrði andlát góðs vinar míns sem hér
skal minnst með nokkrum fátæklegum oröum,
kom mér brottför hans hér úr heimi ekki á óvart.
Líf okkar er vissu lögmáli háð, öll erum við í
þennan heim komin til þess að heilsast og
kveðjast, þó misjafnlega snemma á lífsbrautinni.
f lífshlaupi okkar verða ævinlega einhver spor sem
við mörkum í hinu daglega lífi. Þegar skilnaðar-
stund kemur og litið er yfir farinn veg koma upp
í hugann áfangar í lífsstarfinu sem marka vissar
minningar og glæða þær minningar, sem við eigum
best geymdar um látinn vin. Hógværð, gleði og
drenglund er kannski það besta í fari samferða-
manns, sem vekur okkur til umhugsunar er kvölda
tekur og húm færist yfir aldur og starfsgetu.
Kvöldgeislar bjartrar vornætur verma okkur oft
og minna okkur á að allt líf er lögmáli háð. Blómin
sem við sjáum vaxa og þroskast minna okkur á að
líf okkar manna, sem teljum okkur æðri verur, en
erum þó sama lögmáli háð. Hógværð, gleði og
drenglund hæfir einmitt vel þeim vini, sem í dag
er kvaddur hinstu kveðju, bjartsýni, hlýja og
gróandi líf, á þeim tíma árs sern náttlaus veraldar
voröld er hvað skærust.
Þegar ég lít til baka yfir liðna tíð, þá vantar
fáeina daga til að 25 ár séu síðán ég kynntist
Gústav A. Guðmundssyni. Fyrstu fundum okkar
bar saman þann 17. júní 1958, á þjóðhátíðardegi
okkar lýðveldis, vissulega er sá dagur stærsti
sigurdagur okkar þjóðar. Það var glaðasólskin
gróður allur kominn vel á veg, landið prýtt þeim
fegursta skrúða, sem móðir náttúra getur því
veitt. Þennan dag var einkadóttir þeirra hjóna að
stíga sitt stærsta spor í lífinu, sannkallað ham-
ingjuspor. Þau giftu sig hér á Borg þann dag
Sigríður og Karl Ásgrímsson, mágur minn. Það
var sannur hamingjudagur í lífi þeirra allra,
tengdasonurinn þeim bestu kostum búinn. sem
prýða mega einn mann, enda reyndin sú að í 25
ár hefur umhyggja og ástúð einkennt alla þá
umhugsun sem þau hafa veitt hinum látna vini.
Gústav A. Guðmundsson fæddist 4. október
1903. Um ættir hans er ég ekki kunnugur, en veit
þón að hann var ekki hjónabandsbarn í besta
skilningi þess orðs. Ólst hann að mestu upp hjá
föðurbróður sínum, Þórði Gíslasyni, hreppstjóra
í Mýrdal. og konu hans, Ingibjörgu Guðmunds-
dóttur. Mýrdalsheimilið var orðlagt menningar-
heimili, þar sem veitt var af nægtarbrunni þeirrar
sveitamenningar og höfðingsskapar sem best getur
verið, innrætt góðsemi og hollar venjur sem eru
einn sá besti hyrningarsteinn og veganesti, sem
hver maður getur hlotið til lífsframfæris. - Oft
minntist Gústav á sín æskuár í Mýrdal, sem
grópuðu ljúfar og hlýjar minningar í hugarheim
hans. Ávallt leit hann frænda sinn og uppeldisbróð-
ur, Gísla heitinn Porðarson, sem besta bróður
sökum manngæsku og drengskapar.
Islendingaþættir
Sem fulltíða maður hleypti Gústav heimdrag-
anum, fór til náms i Samvinnuskólann undir
handleiðslu hins mikla manns Jónasar Jónssonar
frá Hriflu. Taldi hann það sér mikið lán að ncma
við þann skóla sem síðar varð honum gott
veganesti til framtíðarstarfa. Fljótlega að námi
loknu réðist hann til starfa hjá Póstmálastjóra og
vann þar um tugi ára, en skipti svo um starf
síðustu árin og vann hjá Samvinnutryggingum.
Öll sín störf vann hann af mikilli samviskusemi og
drengskap, enda framúrskarandi vandvirkur og
háttvís í allri framkomu og dáður af samstarfsfólki
sínu.
Þann 29. descmber 1932 kvæntist hann Þóru
Hannesdóttur, einstakri sómakonu sem stóð fast
við hlið hans í ástríku hjónabandi. Heimili þeirra
var einstakur gróðurreitur, sem gott var að dvelja
í, því húsráðendur, veitul og glaðlynd, vildu veita
gestum sínúm vel. Allt var svo hrcint og fallegt
þar innan veggja, að gestum gat ekki annað en
liðið vel. Æðruleysi, rósemi og einstaklega hlýtt
viðmót var sá daglegi lífsmáti þeirra beggja. Þann
3. október 1975 lést Þóra eftir stutta sjúkrahúsvist.
Þá var kippt óþyrmilega í þann stcrka þráð sem
batt þau hjón saman. En Gústav flíkaði ekki
tilfinningum sínum, bar sinn harm í hljóði. Hann
átti elskulega dóttur, barnabörn og tengdason,
sem gerðu allt fyrir hann til þess að milda það
stóra sár er hann hlaut, er eiginkonan var
burtkölluð skyndilega.
Er heilsan og starfsþrek þraut að mestu dvaldi
hann á sjúkraheimilinu Arnarholti á Kjalarnesi.
Þar var hann vel geymdur og allt gert svo dvölin
væri honum sem þjáningarminnst, hann andaðist
í Borgarspítalanum þann 2. júní sl.
Nú hefur minn kæri vinur lagt í þá löngu för sem
okkar allra bíður fyrr eða síðar. „Gott er heilum
vagni heim að aka“ þar munu áður farnir vinir
fagna í varpa þcim gesti sem nú hefur knúið þar
dyra. Við sem eftir stöndum þökkum einstaklega
góðar minningar frá liðinni tíð.
Einkadóttur, tcngdasyni og barnabörnum votta
ég dýpstu samúð á sorgarstund.
Guð blessi minningu góðs vinar.
Páll Pálsson.
t
Ljúfmennið Gústav Adolf Guðmundsson, fv.
póstfulltrúi, andaðist í Borgarspítalanum liinn 2.
júní sl., eftir stutta legu þar. Hann hafði hins
vegar átt við vanheilsu að stríða nokkur síðustu ár.
Gústav var fæddur í Reykjavík 4. október 1905.
Forcldrar lians voru Guðmundur Gíslason, sem
síðar bjó að Bóndhól í Mýrarsýslu og Gíslína
Pálsdóttir, ættuð úr Árnessýslu. Skömmu eftir
fæðingu Gústavs fór faðir hans til Ameríku og
dvaldist þar í allmörg ár. Gústav dvaldist fyrst
með móður sinnj, en á hans unglingsárum réðist
hún sern vinnukona að Mýrdal í Kolbeinsstaða-
hreppi í Hnappadal til þeirra hjóna Þórðar
Gíslasonar, hreppstjóra, og konu hans, Ingibjarg-
ar Guðmundsdóttur, cn Þórður var föðurbroðir
Gústavs. Þegar Gíslína síðan fór aftur til Reykja-
víkur, varð Gústav eftir hjá þeim sæmdarhjónum
og ólst því að verulegu leyti upp hjá þeim. Eftir
að Gústav fluttist frá Mýrdal fór hann flest sumur
þangað vestur og hélt ævilangri tryggð við heimil-
ið, þó að kynslóðaskipti yrðu.
Eftir að Gústav fór aftur til Reykjavíkur, um
tvítugsaldur.hóf hann fyrst nám í iðnskóla, en
hvarf frá því og hóf nám í Samvinnuskólanum og
lauk þaðan burtfararprófi. Vann hann síðan í
nokkurn tíma við skrifstofustörf á Austurlandi, en
var skipaður póstfulltrúi í Reykjavík árið 1932.
Varð það hans aðalævistarf eða til ársins 1966,
þegar hann komst á eftirlaun. Gústav vildi þó
halda áfram að vinna og vann við skrifstofustörf
hjá Samvinnutryggingum um nær 10 ára skeið.
Það mun vera einróma álitsamstarfsmanna Gúst-
avs áð hann hafði verið einstaklega ljúfur og
þægilegur vinnufélagi og einstakt snyrtimenni.
Hann var hjálpsamur og vildi hvers manns vanda
leysa, ef unnt var. Alltaf glaður og ánægður og
hafði takmarkalausan áhuga á störfum sínunt.
Gústav var fclagi í Oddfellowrcglunni um 40
ára skeið og hlaut þar margs konar viðurkenningu
fyrir störf sín í þágu reglunnar.
Árið 1932 giftist Gústav glæsilegri ungri stúlku,
Þóru Hannesdóttur. Bjuggu þau sér fallegt, en
íburðarlaust heimili, þar sem tekið var á móti
vinum og kunningjum af einstakri hlýju og
vinsemd. Áttu Hnappdælir þar sérstaklega innan-
gengt. Sá, sem þessar línur ritar, man vel eftir
einstakri umönnun qg hlýju. þegar hann varýmist
hjá ungu hjónunum eða á sjúkrahúsi veturinn
1933-34. Þá bjuggu þau á Vesturgötu 42.
Það mikla áfall, þegar Þóra andaðist 1975 var
slíkt að kunnugir sáu, að það var eins og
lífsneistinn smám saman fjaraði út. Ég hef tæpast
sé eins mikinn mun á neinum við andlát maka síns.
Þau Gústav og Þóra áttu eina dóttur, Sigríði.
Framhald á bls. 2
7