Íslendingaþættir Tímans - 02.11.1983, Blaðsíða 4

Jóhann
útgerðarmaður
Faeddur 5. apríl 1920
Dáinn 13. okt. 1983
Undarleg eru örlögin og ætíð er jafn erfitt að
sætta sig við það, þegar þeir eru hrifnir burt
héðan, sem okkur þykir að enn eigi langa dagleið
framundan, Með hryggð og söknuði kveðjum við
nú Jóhann Þórlindsson, hinn góða drengskapar-
og dugnaðarmann, kæran vin, sem kvatt hefur svo
alltof skjótt,
Ótrúlegt er það, hversu hinn voðalegi vágestur
gát að velli lagt á svo skömmum tíma þennan ötula
áhugamann, sem leiftraði af sannri lífsgleði og
þrótti þess, sem ætíð sá hinar björtu hliðar lífsins
og veitti bjarma vongleði, bjartsýni og atorku á
báðar hendur.
Veitull var hann öllum, vanda hvers og eins
vildi hann leysa, lífsglaðari og Ijúfari manni hefi
ég ekki kynnst, starfsorka hans var meðafbrigðum
og að öllu var gengið með sama áhuganum og því
hugarfari helst og fremst að vinna af kostgæfni og
félagsfánar. Á síðari árum lagði nún mesta stund
á gerð messuskrúða og aðra kirkjulega list. Síðast
þegar ég átti tal við frú Unni, tjáði hún mér, að
hún hefði í hyggju að halda nýja sýningu á verkum
sínum. Gaman væri ef sú fyrirætlun kæmist í
framkvæmd, þó að sjálf sé hún horfin af sjónar-
sviðinu.
Ævistarf frú Unnar var ekki unnið fyrir gýg.
List henar er þegar orðin áhrifarík. Enginn veit
hvaða stefnu íslensk list yfirleitt á eftir að taka.
Margir fleiri eru nú farnir að gera. kirkjumuni á
íslandi en átti sér stað fyrir svo sem hálfri öld. En
lengi munu íslenskir myndlistarmenn geta notið
hollra áhrifa af list frú Unnar, og þá ekki síður frá
þeim anda, sem lýsti sér í þjónustu henar. Hún
var sæmd riddarakrossi hinnar íslensku fálkaorðu
nú síðastliðið vor, og var hún vel að þeim heiðri
komin.
Frú Unnur var skemmtileg kona í allri viðkynn-
ingu, hressileg í máli „humoristi" út í fingurgóm-
ana, hreinskilin og einlæg. Fas hennar var höfðing-
legt, og enginn sá það á henni að þessi rösklegi og
harðduglegi listamaður ætti í stöðugri styrjöld við
erfiða sjúkdóma, uns yfir lauk. Sjálf lagði hún
stund á sund og aðra líkamsrækt.
Hinn 15. október 1921 giftist hún Óla M.
ísakssyni fulltrúa, og áttu þau vel saman. Börn
eignuðust þau ekki, en til þess var tekið hversu
vel börn kunnu við sig hjá þeim. Frú Unnur stóð
engan veginn ein uppi. Mér er ekki grunlaust um,
að stundum hafi henni fundist þeir seinir að hugsa
og framkvæma, sem helst skyldu njóta hennar
handaverka. En þar er hún á sama bát og fjöldi
góðra listamanna fyrr og síðar.
Ég læt hér staðar numið. En áður en ég slíðra
pennann, vil ég í einlægni bera fram þá ósk, að sá
boðskapur, sem felst í verkum frú Unnar, megi
festa sem dýpstar rætur í íslenskri þjóðarsál.
Jakob Jónsson.
4
NG
Þórlindsson
alúð hvert það verk er að höndum bar. Hvergi var
slegið af og af kappi sótt, hvort sem afli var
dreginn úr djúpi sjávar, eða unnið við verkun hans
í landi. Hann af aflasæll skipstjórnarmaður og
sjómaður hinn b.esti. Slíkir menn eru kjölfesta
hvers þjóðfélags.
En lengst mun í minningu lifa mynd hins mæta
mannkostamanns, sem með glitrandi gamansemi
og hugþekkri hlýju bar hvarvetna með sér hinn
virta vitnisburð hins góða drengs í þeirra orða
sönnústu merkingu.
Hann var prýðilega greindur og glöggskyggn á
hlutina, ekki síst á allt það, er að sjávarútvegi laut.
Þar talaði hann tæpitungulaust af ærinni þekkingu
þess, sem gengið hefur í gegnum þróunarsögu
þessarar atvinnugreinar og unnið þar að hörðum
höndum af einstakri ósérhlífni.
Hann myndaði sér eigin skoðanir á málum og
hélt þeim fram af kappi og lipurð um leið.
Greiðamaður var hann svo af bar og hjálpsemi
hans við náungann virtist eiga sér fá takmörk.
Þéttur á velli og þéttur í lund gátu gjarnan verið
orð er áttu við við Jóhann Þórlindsson.
Jóhann var fæddur 5. apríl 1920 að Hvammi í
Fáskrúðsfirði. Hann var sonur þeirra mætu hjóna
Guðlaugar Magnúsdóttur og Þórlindar Jóhanns-
sonar, er þar bjuggu lengi, en fluttust inn á Búðir
1942. Þar kynntist ég þeim nokkuð og þar var
kjarnafólk á ferð og vel man ég hina geislandi
hlýju Guðlaugar og eldhugann Þórlind. Systkini
Jóhanns voru 10 og eru 7 þeirra á lífi, dugmikið
atgervisfólk.
Jóhahn ólst upp við öll algeng störf, og varð
snemma bráðger atorkumaður. 14 ára gamall fór
hann að stunda sjóðróðra ásamt bróður-sínum og
sjórinn varð starfsvettvangur hans lengstum. 22ja
ára fluttist hann inn að Búðum og 17. janúar 1944
kvæntist hann Málfríði Þóroddsdóttur frá Víkur-
gerði í Fáskrúðsfirði. Mágkona rnín er óvenjuvel
gerð kona og var þeirra hjónaband til fyrirmyndar.
1947 fluttu þau til Háfnarfjarðar og þar voru
þau í 11 ár. Jóhann var stýrimaður á bátum Jóns
Gíslasonar allan þann tíma, en síðan flytjast þáu
að Vogum á Batnsleysuströnd og þá eignast
Jóhann sinn fyrsta bát, gerir hann út og er sjálfur
skipstjóri. Þar er fjölskyldan í 8 ár, en þá flytjast
þau til Keflavíkur. þar sem Jóhann stundar útgerð
áfram og síðar fiskverkun einnig. í Kcflavík eru
þau í 12 ár, en flytja svo til Reykjavíkur og þar
rekur Jóhann útgerð og fiskverkun af því inikla
kappi, sem honum var eiginlegt.
Börn þeirra hjóna eru 8 og það er mannkosta-
fólk mikils dugnaðar og góðra hæfileika. Þau eru:
Guðlaugur, kona hans er Geirdís Torfadóttir,
Þórlindur. kona hans er Jóhanna Valdimarsdóttir,
Arnar Þór, kona hans er Jónína Guðmarsdóttir,
Jónína Sjöfn, eiginmaður hennar er Hreggviður
Sigvaldason. Þau búa öll í Keflavík. Smári
búsettur í Höfnum, kona hans er Lára Magnús-
dóttir, Gunnar, nú í Danmörku, kona hans er
Áshildur Kristmundsdóttir, Friðjón, kona hans er
Sjöfn Jónsdóttir og Magnús, kona hans er Þor-
björg Samsonardóttir. Þeir Friðjón og Magnús
búa í Reykjavík. Barnabörnin eru orðin 22.,
Það þurfti dug og þrek að koma upp svo stórum
barnahópi, en það hlutverk ræktu þau hjón af
stakri prýði, þó oft væri ekki mikill auður í.garði.
Náin og sterk urðu því fjölskylduböndin, enda
heimilislífið mcð ágætum. Og nú er að kveðju-
stund komið. Við hjónin og þá kona mín alveg
sérstaklega, minnumst hinna mörgu góðu stunda,
sem við áttum með honum, minnumst heimilis-
föðurins góða, sem átti þennan sanna tón að gefa,
sem gladdist með glöðum og átti svo heitt hjarta
og hlýja lund. Það er ríkur þáttur í lífsláni hvers
og eins að mega kynnast og eiga að vini slíkan
öðling, sem Jóhann var. því er mynd hans svo
hugum kær í hinum sára söknuði.
Við sendum systur og mágkonu, börnum og
öllumástvinum öðrum einlægustu samúðarkveðj-
ur. Megi verndarhönd kærleikans vaka yfir ykkur
í harmi ykkar nú og ofar sorgarsorta er minningin ■
mæt og góð, sem mildar og sefar. Blessuð sé sú
bjarta minning Jóhanns Þórlindssonar.
Helgi Seljan.
Leiðrétting
í íslendingaþáttum 26. okt., 40. tbl. féllu niður
nokkrar línur í minningargrein um Matthildi
Kristófersdóttur. Þar er vitnað í ljóð frænda
eiginmanns Matthildar, en þar fyrir framan átti að
standa:
Ég veit að það tjáir betur en eigin orð hvað ég
og fjölskylda mín vildum segja við hana, er við
minnumst elskulegrar móður, tengdamóður og
ömmu.
íslendingaþættir