NT - 28.05.1984, Síða 15

Mánudagur 28. maí 1984 15
V\aW"*at'
»úeKVú
slór,se9'r
jönas
i ttata'1
Seb\abanKa-
„ Ivii'i' •'
;s.
,v,
‘U .,A
* "l .IvUI'U'"
„wifi"
.lU"-1'1'
JÖ I""""
:,»ncV">n' ‘‘ \i
•*-*' '
.iwi'j" K'.c>«
i £#&*££
•*? -.m-" ““í'““! ■■
“ -»*■£, ".Æ"‘
,nUf' V sU»ö° *” ™ „ hC"'"ul>U ' KcC-i'
„War"" sím „ '"í'í" _va c)"'""’
, v.u"""V' wc*' •■ v ii'C'V' •
f.*1
;lsr^;rr-’
-í2*Í5. _________
■ Fréttin sem greinarhöfundur gerirað umræduefni.
verða að vera gjafir sem geta
heitið því nafni og trúnaðar-
menn verða um fram allt að
gæta þess að ráðskast ekki í
heimildarleysi með annarra fé
í þessu skyni.
Pessi siðfræði ætti a.m.k. að
vera öllum kjörnum trúnaðar-
mönnum svo vel í blóð borin,
að ekki þyrfti að orða um þetta
löggildar reglur, en bæði af
þeinr venjum sem alllengi hafa
tíðkast í þessum efnum, ósam-
ræmi því sem á sér stað milli
ríkis, ríkisstofnana og annarra
opinberra stofnana, svo og
þeirrar umræðu sem orðið hef-
ur síðustu vikur að gefnu til-
efni, verður varla hjá því kom-
ist lengur að setja slíkar reglur
á blað. Núverandi ástand þess-
ara mála leiðir til óviðunandi
misréttis, misnotkunar eða
annarra leiðinda og vandræða
og hlýtur að bjóða gagnrýni
heim, eins og nú hefur orðið.
Kjörnum stjórnarmönnum
stofnana er heldur ekki hægt
að bjóða slík starfsskilyrði og
enn síður þeim sem slíkar
„gjafir" eiga að þiggja og sæta
síðan ámæli fyrir að ósekju.
Það er íll afmælisgjöf.
Gunnar á Hlíðarenda laust
Hallgerði örlagaríkan kinnhest
forðum. er hún bar á borð fyrir
hann „gjafir" sem hann taldi
ekki nógu vel fengnar og mælti
um leið fræg orð sem síðan
hafa lifað og fela í sér viður-
kenndan siðgæðisskilning. Til
þess er þó varla rétt að ætlast,
að seðlabankastjórinn fari að
dæmi hans og löðrungi gefend-
urna. Hins vegarskal þaðjátað
að enginn leikúr er að gefa
honum góð ráð um rétt
viðbrögð. Þau liggja satt að
segja varla í augum uppi. Pau
verður hann sjálfur að finna af
vitsmunum sínurn og mann-
dómi, og vonandi bregst hon-
um hvorugt.
Þótt fráíeitt séu öll kurl kom-
in til grafar enn eru þetta
orðnar einhverjar viðsjárverð-
ustu afmælisgjafir sem reiddar
hafa verið af höndum á landi
hér í samanlagðri íslandssög-
unni.
Pað er engan veginn ólík-
legt, að svo fari málum áður
en við er skilist, að þeir sem í
þessum stórræðum hafa staðið
óski þess að minnsta kosti með
sjálfum sér að þeir heföu látið
nægja snotran blómvönd eða
fallegt bókarkver, og enginn
hefði nennt að fetta fingur út í
það, þótt slíkt smáræði hefði
verið greitt af almannafé -
jafnvel án heimildar - nú eða
, þá að þeir hefðu tekið á honum
stóra sínum og keypt hæfilega
afmælisgjöf sjálfir handa vini
sínum. Hófsemi er nefnilega
dyggð - ekki síst undir neyð-
arstjörnu.
Andrés Kristjánsson.
Málsvari frjálslyndis,
samvinnu og félagshyggju
Útgefandi: Nútíminnli.f.
Ritstjórar: Magnús Ólafsson (ábm)
og Þórarinn Þórarinsson
Ritstjórn, skrifstofur og auglýsingar:
Síðumúli 15, Reykjavík. Sími:
86300. Auglýsingasími: 18300.
Kvöldsímar: 86387 og 86306.
Verð í lausasölu 25 kr.
Áskrift 250 kr.
Setning og umbrot: Tæknideild NT.
Prentun: Blaðaprent hf.
Sá yðar sem
syndlaus er
■ Pað er ótvírætt, að Matthías Johannessen hefur
mest hugarflug allra íslenzkra blaðamanna. Hann
getur látið Stalin á dánarbeðinum og Kristján kóng
í járnhólknum segja hina furðulegustu hluti, jafnt
trúlega og ótrúlega. Það er alveg einstakt, hvað
Matthíasi getur dottið margt í hug.
Það er vel hægt að hugsa sér, að Matthíasi þyki
það ekkert ósennilegt, að Kristi fyndist ástæða til að
koma í heimsókn til íslenzkra blaðamanna. Margt
má að störfum þeirra finna, sem Kristi gæti fundist
ástæða til að leiðrétta. Meðal annars væru þeir hvergi
nærri nógu ábyrgir og orðvarir. Hugsazt gæti, að
Kristur áliti að einhverjir af áheyrendum hans teldi
þetta ekki eiga við sig, heldur stéttarbræður þeirra
og þess vegna væri rétt að gefa þeim kost á að hreinsa
sig og áfella stéttarbræðurna maklega um leið.
Hugsast gæti að hann hefði þá yfir hina frægu
setningu: Sá yðar, sem syndlaus er, kasti fyrsta
steininum.
Þá myndi bregða svo við, að tveir hinna viðstöddu,
Matthías Johannessen og Styrmir Gunnarsson, gæfu
sig fram og teldu sig syndlausa af því að hafa sagt
nokkuð misjafnt um náungann eða lofað einhverjum
■ Vorið 1983 boðuðu nokkr-
ir 50 ára „Lauganemar", S-
Þing., búsettir í Reykjavík, til
nemendamóts á Hótel Sögu
síðasta sunnudag í maí. Petta
varð til þess að ég, einn af
þessum 50 ára Lauganemum,
bóndi norður í Suður-Þing-
eyjarsýslu bundinn við lambfé
og kýr í vondri tíð í maí, - gat
með engu móti hugsað mér að
þjóta frá búinu eins og á stóð,
suður á Hótel Sögu, þótt gam-
an hefði verið að sjá gömlu
skólafélagana og drekka með
þeim kaffi.
Vormenn Islands
- eftir Sigfús Jónsson, Einarsstöðum
Þess í stað hringdi ég til hr.
Hauks Ágústssonar, skóla-
stjóra á Laugum, og óskaði
þess, að við 50 ára Lauganem-
ar mættum koma í Laugaskóla
12. júní með 100 stykki af
fallegum garðplöntum og
gróðursetja þær á fögrum stað
og gefa Laugaskóla sem
minningarlund eða vísi að
skrúðgarði, til minningar um
veru okkar þar fyrir 50 árum.
Skólastjóri tók ósk minni afar
vel og kvað okkur hjartanlega
velkomna , ekki síst þegar við
kæmuni með slíka gjöf.
Þá talaði ég við Erling Dav-
íðsson, ritstjóra á Akureyri,
og bað hann að skrifa frétta-
tilkynningu um nemendamótið
á Laugum í blöðin, sem hann
oggerði.
Eg hringdi síðan í Finnlaug
Snorrason, sem var einn af
okkur „gömlu unglingunum",
nú búsettur í Reykjavík. og
■ Sigfús Jónsson.
bað hann að boða þetta á
nemendamótinu á Hótel Sögu,
sem hann og gerði. Allir þar
viðstaddir tóku þessu vel og
lögðu fram smáupphæð hver
og einn til kaupa á þessum
plöntum. Plönturnar pantaði
ég hjá ísleifi, skógarverði á
Vöglum.
Síðan héldum við nemenda-
mótið á Laugum 12. júní - í
norðan illviðri, „gömlu unglin-
garnir" víðsvegar að, þótt ekki
gætum við komið plöntunum
niður fyrr en nokkrum dögum
seinna þegar veðrið skánaði.
Allir sem mættu lögðu sinn
skerf í plöntusjóðinn.
En þegar ég fann þennan
eldlega áhuga hjá þessum
gömlu skólasystkinum mínum,
vaknaði þessi hugmynd: Að
gaman væri að koma upp svona
minningarlundum eða skrúð-
görðum við flesta eða alla
skóla landsins, þar sem að-
staða væri fyrir hendi. Öllum
viðstöddum fannst hugmyndin
frábær og þyrfti að koma henni
á framfæri sem fyrst.
Ég hreyfði svo þessu við
Hauk Jörundarson, fyrrv.
kennara á Hólum, og tók hann
mjög vel í að styðja að þessu
við Hvanneyrarskólann. Þá
hitti ég svo í fyrsta skipti
Bjarna Guðmundsson,
kennara á Hvanneyri, - nú
aðstoðarmann landbúnaðar-
ráðherra; hafði áður rætt við
hann í símann um þessa
hugmynd. Hann sagði mér nú,
að hann hefði þegar nefnt
þetta við Magnús skólastjóra
og einnig við Magnús Óskars-
son, kennara og þeir báðir
tekið hugmyndinni vel, svo ég
vona að þessir ágætu Hvann-
eyringar komi þessu á fastari
rekspöl, helst strax í vor.
Vonandi taka sem flestir
ráðmenn skólanna vítt og
breitt um landið þessa hug-
mynd til fyrirmyndar. Þá munu
nemendur, eldri og yngri, ekki
láta sitt eftir liggja af tryggð
við sinn skóla.
Ekkert mun verða fljótvirk-
ara og heppilegra til að klæða
ísland skógi frá fjöru til fjalls
en einmitt þessi aðferð.
Vilji er allt sem þarf.
Sigfús Jónsson,
Einarsstöðum
hulduverum, földum bak við dulnefni, að vera með
dylgjur um meint misferli annarra.
Undir stjórn þeirra hefði Morgunblaðið verið
syndlaust af öllu slíku, en þetta gilti hins vegar ekki
um önnur blöð. Þess vegna gætu þeir kastað steinum.
Það má vel ætla af nýlegum ummælum í Stakstein-
um, að Matthías sjái í anda þá sýn, að Kristur gæfi
honum og Styrmi þannig tækifæri til að sýna, að þeir
væru ekki breyskir eins og aðrir menn.
Hins vegar er ekki víst, að lesendur Morgunblaðs-
ins vildu taka undir þetta. Meira að segja ýmsir
Sjálfstæðisflokksmenn munu telja aðdróttanir Morg-
unblaðsins í garð Gunnars Thoroddsen meðan hann
var forsætisráðherra allt annað en heiðarlegar. Það
mátti ekki ósjaldan skilja, að Gunnar hefði bæði
brugðizt flokknum og þjóðinni, og viðhaft óverjandi
vinnubrögð.
Svo þessu sé haldið áfram er ekki úr vegi að minna
á, að ýmsar hulduverur einsog konan í vesturbænum,
hafa komið á framfæri í Velvakanda ýmsum miður
góðgjörnum aðdróttunum. Héfur t.d. ekki verið
gefið í skyn, að þeir sem þægju boð til Sovétríkjanna
væru mútuþegar?
Hverju hefur Morgunblaðið ekki dróttað að þeim
embættismönnum, sem hafa annast samninga við
Sovétríkin? Muna Matthías og Styrmir ekki eftir
slíkum skrifum?
Treystu þeir Matthías og Styrmir sér til að standa
við allar fullyrðingar Morgunblaðsins um samvinnu-
hreyfinguna?
Staðreyndin er sú, að öilum íslenzkum blöðum
hefur meira og minna orðið á sá fótaskortur að birta
greinar, sem hafa falið í sér vafasamar fullyrðingar
og dylgjur um menn og málefni. Morgunblaðið er
engin undantekning í þeim efnum.
Ritstjórar þess gera sér hins vegar ekki grein fyrir
því. Þeir berja sér á brjóst og segja: Við erum ekki
eins og aðrir menn. Það er ef til vill ekki góðverk að
svipta þá þessari ímyndun, því að sælir eru einfaldir.
Þeir hafa hins vegar gefið tilefni, sem ekki er rétt að
sniðganga.