NT - 15.08.1984, Qupperneq 8

Myndlist
Miðvikudagur 15. ágúst 1984 8
konur á Kjarvalsstöðum
■ Um þessar mundir er ekki
hægt að kvarta yfir því aö
ungar myndlistarkonur læðist
með veggjum. Af fjórtán ung-
um myndlistarmönnum sem
sýna núna á Kjarvalsstöðum
cru þrettán konur. Níu þeirra
sýna saman í vestursalnum.
Þær hafa upp til hópa verið við
nám í hinum og þessum út-
löndum undanfarin ár eftir að
hafa stundað myndlistarnám
hér heima. Rétt fyrir síðustu
helgi voru þær að koma verk-
unum sínum fyrir í salnum,
allar nema Guðný Björk Ric-
liard sem var á íerðalagi með
Svörtu og sykurlausu og Erla
Þórarinsdóttir sem býr í Stokk-
hólmi.
Steinunn Þórarinsdóttir
stundaði nám í Englandi og á
Ítalíu og er með tvo skúlptúra
á sýningunni unna í járn, tré
og svolítið af stcinsteypu.
Þessir tveir skúlptúrar eru
ekki eins efniskenndir og þeir
sem þú varst með á sýningunni
þinni í Listmunahúsinu í vor.
Ertu á leið út úr efninu nú
þegar allir aðrir einbeita sér að
því?
Það hefur veriö viss léttir
fyrir mig að vinna með járn að
undanförnu því ég get unnið
hraðar í það en til dæmis leir
eða gler. Vinnuferlið í leirnum
er miklu flóknara en í járninu.
Járnið er efni sem ég er að
bæta við mig, en ekki til þess
að afskrifa þau efni sem ég hef
unnið með áður, heldur til að
hafa möguleika á sem fjöl-
breyttastri tækni.
Eru þessir járnskúlptúrar
einfaldari útfærslur á skissun-
um þínum en fyrri verk þín?
Yfirleitt skissa ég einungis
með línum þannig að að þv feyti
standa þessir skúlptúrar mjög
nálægt skissunum mínum, en
ég hugsaði þá ekki upphaflega
sem beina útfærslu á skissun-
um mínuni í járn.
Björg Örvar nam tvo síðast-
liðna vetur myndlist í
Kaliforníu og sýnir málverk
sem öll eru máluð á þessu ári.
Eru þcssar myndir málaðar
í Kaliforníunni sem aldrei rign-
ir í?
Þær eru málaðar frá í febrú-
ar og þar til nú bæði úti og hér
heima. Ég vann aðallega í
skólanum við að gera mónó-
þrykk, málaði á sinkplötursem
ég setti svo gegnum pressu.
Þegar heim kom fór ég að mála
stærri myndir og nota litina á
annan hátt. Þaðersvodýrðlegt
að upplifa íslenska náttúru eft-
ir að hafa verið lengi erlendis.
Sérlega ef maður hefur veriö
hálf frá af heimþrá eins og ég
var.
Á stærstu myndinni þinni er
risavaxin manneskja með
höfuðið í lúkunum og hjá
henni syndir marbcndill. Er
þetta myndefni úr þjóðsög-
unum?
Myndin heitir Marbendill í
sjávarháska. Þótt marbendlar
séu að sjálfsögðu úr þjóð-
sögum þá held ég að sjálft
landið hafi meiri áhrif á hvað
ég mála en þjóðsögur.
Ferðu aftur út í haust?
Nei. Hér verð ég sko um alla
framtíð!
Sóley Eiríksdóttir sýnirþað
scm kallast mundi á cinföldu
alþýðumáli Leirhausar, en fag-
idíótar nefna keramík skúlp-
túra. Þetta eru hausar sem eru
stærri en hausar gerast og
ganga á lifandi fólki og eru allt
frá því að vera harðlínu geóm-
etría til þess að vera fantasíu-
fullir hausar með mjúkum
formum.
Er þetta fólk sem þú þckkir?
Grunnhugmyndin að hverj-
um haus er kannski visst and-
rúmsloft umhverfis fólk scm er
í kringunt mig, en þeir eru ekki
byggðir á andlitsfalli eins eða
neins. Þetta er fólk sem ég
skemmti mér við að skapa og
ég hlæ oft dátt inn í mér yfir
því hvernig ég fer nteð það.
Sérðu þessa konu með sveigða
krókinn yfir höfðinu? Mér
fannst hún bara taka sig mjög
vel út með krókinn en svo
kemur fólk og segir „Er þetta
kona á skautbúningi?" og ég
verð heldur betur hissa því sú
hugmynd var fjarri mér. En
það er öllum frjálst að lesa það
sem þeir vilja inn í hausana
mína.
Nú eru vissir hlutir í verkun-
um þínum algengir sem tákn,
til dæmis píramítinn sem þú
gerir að haus þannig að ofar-
lega er alltaf augal Er þetta hið
alvitra og alsjáandi auga?
Nei, þessir hausar eru þrí-
víðar útfærslur á myndunum
sem ég málaði áður á keramík-
skálar og það að augað sé
svona staðsett á þessum haus
er meira tilviljun en að ég sé að
nota það sem tákn.
Harpa Björnsdóttir stundaði
nám á íslandi og bjó um tíma
í Danmörku og á írlandi. Hún
er með myndir sem málaðar
eru með silkiþrykkslitum og
bleki á pappír, allar á þessu ári.
Hvernig vinnur þú þessar
myndir?
Ég byrjaði með því að setja
litinn tilviljunarkennt á papp-
írinn og bæði málaði með hon-
um og skóf. Síðan fór ég að
leita að mynd í litunum og
teiknaði þá með bleki það sem
mér fannst ég sjá í litunum.
Er þetta leið til að virkja
dulvitundina?
Ætli ég sé ekki meira að
reyna að nota tilviljunina sem
ráðandi þátt í myndgerðinni.
Eru þessi forskrifuðu
vinnubrögð arfur frá þeim tíma
sem þú vannst mest í hug-
myndalist?
Nei, ég held ekki. Þegar
svona vinnubrögð eru notuð er
lokapunkturinn að velja og
hafna miklu mikilvægari en ef
ég mundi nota yfirvegaðri
vinnumáta frá byrjun. Þessar
myndir hér á sýningunni eru
þær sem mér finnast bestar af
því sem ég hef gert á þessu ári.
Sumar myndanna hafa veru-
lega goðsögulegt yfirbragð.
Þarna er maður með reður
sem líkist engu meira en svans-
höfði. Er Leda einhvers staðar
nálæg?
Upphaflega gerði ég þessa
mynd undir áhrifum af ljóði
sem ég las eftir Snorra Hjartar-
son. Eg hef notað svanshöfuð-
ið víðar í öðrum myndum.
Jóhanna Kristín Yngvadótt-
ir nam í fjögur ár í Hollandi og
er með málverk á sýningunni.
Olboðslcga eru þetta dökk-
ar myndir! Þarna er svart-
klæddur maður með höfuðið í
drungalegum skýjum.
Hann er ekkert með höfuðið
í skýjunum, hann situr í for-
sælu!
Þegar betur er að gáð er eins
og þú hafir sumsstaðar málað
yfír skærari liti, þarna glittir í
rautt og órans eins og glóðir
undir ösku.
Það getur vel verið.
Málar þú aldrei bjartari
myndir?
Jú en þær seljast alltaf strax.
Nú verður þiú á suður Ítalíu
i vetur. Heldur þú að myndirn-
ar þínar verði þá ekki bjartar?
Nei því stemmningin í
myndunum mínum fer ein-
göngu eftir mér en ekki um-
hverfinu.
* Ásta Ríkharðsdóttir stund-
aði nám í Hollandi og núna
seinustu árin í New York
borg og þangað fer hún aftur í
haust. Hún er með fimm mál-
verk ásýningunni. öll fráþessu
ári.
Á stærstu myndinni þinni er
hópur fólks og virðast þrjár
manneskjur á góðri leið með
að breytast í hesta og naut.
Finnst þér fólk svona dýrslegt
eða ertu undir áhrifum frá
félaga Jung?
Ég er nú ekki mjög meðvit-
uð um arkitýpísk fyrirbæri.
Þessir hausar komu bara hjá
mér í vinnunni.
Hvernig fínnst þér að stunda
myndlistarnám í New York
borg?
Æðislegt. Myndlistarnám
felst ekki minnst í því að
skoða myndir eftir aðra og það
er alltaf ofboðslegt framboð á
góðum myndum til að skoða í
New York. Ekki bara myndir
eftir Bandaríkjamenn heldur
heimslistin eins og hún leggur
sig.
Ragna Steinunn Ingadóttir
hefur stundað nám seinustu
þrjú árin á ftalíu og sýnir
málverk og teikningar á
pappír.
Myndirnar eru allar af nöktu
fólki í frekar kynæsandi stell-
ingum. Eru þessar myndir
hugsaðar sem erótískar?
Myndir sem eru gerðar til að
vera erótískar eru það
sjaldnast.
Hvernig var að vera á Ítalíu?
Gott. Það er svo mikið að
sjá því þarna er göntul menn-
ingarhefð sem er áhugavekj-
andi og líka mikið um að vera
‘í samtímalist. Ég mála aðal-
lega mannslíkamann og þegar
ég kom fyrst til Ítalíu var ég
mest í að mála karlmenn.
Eru ítalarnir svona sjarmer-
andi?
Já til að byrja með. Þeir
dekra við konur, opna hurðir
og slá gullhamra í gríð og erg.
En þegar kemur að nánari
kynnum þá vilja þau fara fyrir
lítið.
Eiga þeir ekki konur að
félögum?
Nei, ítalskir karlmenn eiga
sko ekki konur sem félaga því
þeir líta á konur sem sér óæðri
og eru jafnvel hræddir við þær.
Ætli það sé ekki kaþólskunni
að kenna?
Vafalaust. Karlar byggja
veldi sitt í samfélaginu mikið á
veldi kirkjunnar. Konur eru
hvergi ofarlega í valdapíra-
míta kaþósku kirkjunnar.
Gerðu ítalskir karlmenn þig
að feminista?
Ég hef alltaf verið feministi.
Eru ekki allir ítalskir mynd-
listarnemar að kópíera Sandro
Chia, Clemente eða Cucchi
núna?
Nei, C-in þrjú eru mest lítið
á Ítalíu. Chia og Clemente búa
löngum á Manhattan. Það sem
hæst ber í Róm núna er hópur
málara sem hafa breytt pasta-
fabrikku í vinnustofur og nefn-
ist staðurinn San Lorenzo. Þótt
Róm sé stór þá er myndlistar-
heimurinn þar ekki víðfemari
en svo að það er möguleiki að
kynnast fíestum myndlistar-
mönnurn þar. Ég kom þarna í
San Lorenzo og fannst inspír-
erandi að sjá hvað var að
gerast þar.
Svala Sigurleifsdóttir