Sunnudagsblaðið - 31.03.1957, Side 6

198
SUNNUDAGSBLAÐ1Ð
Danir mesta eiturlyfjaþjóðin
EITULRYFJANOTKUN íer nú
mjög í vöxt á Norðurlöndum, og
líta menn það mjög alvarlegum
augum. Mest mun hún vera orðin
útbreidd í Danmörku, og hafði
Jögreglan þar 125 mál út ai' eitur-
lyfjanotkun til meðferðar síðast-
liðið ár, en frá árinu 1952 hefur
i'jöldi eiturlyíjaneytenda, sem lög-
reglan hefur skráð í bækur sínar
vaxið úr 300 til 700 manns.
Það var árið 1953, s- m danska
lögreglan lét fyrst al'.arlega til
skarar skríða í baráttunni gegn
eiturlyfjanotkuninni. Einkanlega
fór eituriyfjasalan frain í Nýhöfn-
inni og ýinsutn smákrám víðar í
K.liöfn. Samfara h'inni aultnu eit-
urlyfjanotkun, fóru aíbrot vax-
andi, einkaniega þjófnaðir í lyfja-
verzlunum. Lögreglan kynnti sér
gaumgæfilega alla máiavexti fvrst
og gerði svo útrás, og varð árang-
urinn einhver mestu réttarhöld,
sem orðið hafa út af eiturlyí'ja-
máluin í Skandinavíu, og var höi'ð
að mál g'egn um þao bil þrjátíu
manns.
Eiturlyfin eru harður húsbóndi,
þeim sem er þeirn ofurseldur.
Menn geta ekki losað sig við þenn-
an löst hjálparlaust, og veit lög-
reglan bezt dæmi þess, hve ofur-
selt fólk getur orðið eiíurlyfjun-
itm.
ekki raskð ró máfanna á siglu-
trjám bátanna.
„Já, á slíkum stundum er gam-
an að vera fisksali,“ segir Stein-
grímur, „og njóta unaðar morg-
unstundarinnar, en hafa um leið
í huga allar blessaðar húsmæð-
urnar í bænum, sem enn sofa
vært, en vakna bráðum til þess að
ná sér í ýsu eða lúðubita í pott-
inn.“ — I.K.
í fyrravor sat ungur maður í
réttarsalnum og skýrði frá því,
hvernig hann hefði orðið ofurseld-
ur eiturlyfjanautninni.
— Það voru eituriyfin, sem
gerðu mig að afbrotamanni, sagði
hann, og leysti svo frá skjóðunni
og sagði frá því, hvernig Nýhöfn-
in í Kaupmannahöfn, og ýmsar
smákrár á Vesturbrú væru mið-
stöð eiturlyfjaverzlunarinnar.
- Eg spilaði peningaspil í Ný-
hÖfninni, sagði hann, — en raun-
ar var ekki spilað upp á peninga,
heldur eiturlyf. Eitt kvöldið var
ég svo heppinn að vinna töluvert
magn af morfíni. Ég hafði aldrei
neytt þess fyrr sjálfur, en ég brá
mér inn á daunillt salerni og fékk
mér „einn skammt". Síðan hefi ég
ekki getað án þess verið, og þjófn-
aðir þeir, sem ég hefi nú framið
eru allir afleiðingar þess.
Lögreglan vissi að frásögn þessa
manns gaí skýra mynd aí ástand-
inu í eiturlyfjamáunum, og var
þetta einn liðurinn í hinni um-
fangsmiklu rannsókn, sem fram-
kvæmd var. Aðalmaðurinn í eit-
urlyfjaverzluninni, var ekki sjálf-
ur eiturlyfjaneytandi, en hann
náði fullkomnu valdi yfir fórnar-
dýrum sínum með því að halda
að þeim eiturlyfjum. Byrjunin
átti sér venjulega stað á einhverj-
um veitingastað í Nýhöfninni, þar
sem hann bauð upp á eina sprautu
af rnorfíni, aðeins til „hressingar"-
Þetta kostaöi ekki neitt, og' það
gerði það heldur ekki nokkur
næstu skiptin. En þegar í'órnar-
dýrið var komið á sporið og ítöng-
unin gerði vart við sig, var hinn
góði greiðvikni kunningi, allt i
einu orðinn liarðsoðinn prangari-
Eftir að l'yrsti dómtirinn var fall
inn höfðu eiturlyi'jasalarnír hJjótl
um sig fyrst í stað. Það varð erliH
fyrir þá, sem orðnir vorn háðir
eiturlyJjunum að útvega sér þau.
Þetta leiddi aftui- á móti til ör-
væntingarfullra tiltaékja, og lentu
þá enn fleiri í liöndum lögregl’unn-
ar.
En nú er eiturlyfjanotkunin á
hraðri leið upp á við á ný, og erfiU
er að fullnægja eftirspurninni á
svartamarkaðinum. Verðlag á eit-
urlyíjunum fer því hækkandi með
hverjum mánuðinum sem líður
og þeir sem gera sér það að at-
vinnu að lifa á ógæfu þessa ofur-
selda fólks, gera út sendimenn um
land allt til þess að reyna að koin-
ast yfir eituriyf fyrir hinn óþrjót-'
andi markað, sem virðist vera fyr'
ir þau í sjálfri Kaupmannahöfn.
Sá sem vanizt hefur eiturlyfj'
unum, reynir að útvega sér þau.
hvað sem það kostar, og það not-
færa hinir ósvifnu eiturlyfjasal-
ar sér. Á árunum eftir styrjöld-
ina var mikil ásókn á lækna eftir
lyfseðlum fyrir deyfilyfjum, «h
þeir eru rnjög varkárir orðnir 1
þeim efnum. Þá gripu menn til
íalsaðra lyfseðla, en einnig sá út-