Sunnudagsblaðið - 21.04.1957, Blaðsíða 7

SUNNUDAGSBLAÐIÐ
^eistarar, stúdentar, hermenn,
i*knar — gamlir og urigir. Sumir
^era þunga krossa, og nokkrir
'iraga á eftir sér hlekki. Einn af
einbaettismönnum borgarinnar sór
það við sóttarsæng konu sinnar,
ef konan kæmist til heilsu á
ný> skyldi hann sjö ár í röð taka
kátt í páskagöngunni berfættur og
*eð þungan kross á bakinu. Um
s'öustu páska stóð kona hans á
fíangstóttinni og benti hreykin á
J*ann, uni iejg 0g hann gekk fram-
ia undir hinum þunga krossi, sem
hann bar. Þetta hlýtur að haía
Vei'ið manni þessum mikil þrek-
raun, því að hann var kominn um
Se5£tUgt, og alls ekki vanur líkam-
^egri áreynslu.
t Barcelona bar það eitt sinn
Vl^ í páskaskrúðgöngu, að ölvað-
11 r rnaður henti flösku í helgi-
jr'ynd, svo að flýsaðist úr henni.
^ yfirbólar fyrir þessi helgi-
yms gekk maðurinn átta ár í röð
1 Paskaskrúðgöngunni og dró eftir
’ér þunga hlekki.
^áskagangan í Sevilla cr ekki
ein skrúðganga — heldur 48 —
, að svo eru bræðrafélögin mörg
1 ^orginni. Þessi bræðrafélög eiga
r^tur sínar að rekja til samtaka
undverksmanna á miðöldum, en
a tímum er aðalhlutverk þeirra
0J8ið í því að skipuleggja páska-
Skr&ðgöngr
Sér
rnrnar.
erstök nefnd sér um að allt sé
|lukvæmlega undirbúið og skipu-
kt. Fyrr á tímum voru miklar
‘ Ur um það hvenær og hvar hin-
'að ^r*1SU kræðrafélagsdeildir ættu
k°ma inn í skrúðgönguna, og
J Ur*Óum kom til blóðugra slags-
^ála út af þvf En nú eru öll deilu-
llív\ túkljáð í réttinum. Það eru
e^Sin verðlaun veitt fyrir feg-
k S, myndirnar eða líkönin, sem
s ln eru 1 skrúðgöngunni — ekki
, mikið sem viðurkenningar-
j einu bræðrafélaginu til
' _a fremur en öðru — en metn-
Ulinn er ekki minni fyrir því.
Hvert einasta iíkan, sem borið
er eftir götunum næturlangt, er
prýtt með gulli og eðalsteinum.
Ollum þessum dýrgripum og djásn
um er svo vandlega fvrir komið í
skrautklæðum og knipplingum
myndanna, að maður veitir þeim
oft ekki athygli strax í hinum
skæra bjarma kertaljósanna. Síð-
asta ár bar t.d. myna hinnar heil-
ögu jómfrúar skrautgripi að verð-
mæti um 90 milljónir króna.
í vörzlur bræðrafélaganna koma
árlega slíkar gersemar, að manni
gæti sundlað af því að horfa á þær.
Flestir skrautgripirnir eru gefnir
af meðlimunum sjálfum eða kon-
um þeirra, en þar með er þó ekki
sagan öll. Árlega senda bræðrafé-
lögin út ávarp til spanskra kvenna
þar sem skorað er á þær að lóna
Maríu mey skartgripi sína, og ekki
eiriungis á Spáni, heldur víðsveg-
ar um Suður-Ameríku taka kon-
unar fram skrautgripakassa sína,
þegar páskarnir nálgast. Hertoga-
frúin af Alba og hertogafrúin af
Osuna senda órlega mikið af skart-
gripum og' í mörgum borgum eru
konurnar í löngum biðröðum til
þess af afhenda eyrnalokka sína,
hálsfestar, armbönd og skrautnæl-
ur. Meira að segja þær fátækustu
láta eitthvað af hendi rakna, og
þær afhenda einasta skargripinn
sinn, svo sem giftingarhringinn
sinn. Þær trúa því, að skrautmun-
ir þeir, sem Hin heilaga jómfrú
hefur borið um páskana, hafi eftir
það náttúru, sem skapi eigendum
hlutarins hamingju, heilbrigði og
verndi þá frá ástarsorgum. Það er
ekki gefin nein viðurkenning l'yr-
ir móttöku dýrgripanna, en ekki
er vitað til þcss, að það hafi noklc-
urn tíma borið við, að skartgripir
iiafi misfarizt og ekki komið í
hendur hins rétta eiganda aftur.
Bræðrafélögin fórna um sextán
milljónum króna í skrúðgöngur
sínar og hátíðahöld; meðal annars
er brennt fimm tonnum af kert-
24?
um og keyptar eru fyrir skrúð-
göngurnar um tvær milljónir nell-
ikkur fyrir utan öll önnur blóm.
Það tekur um eitt ár, að sauma
klæðnað á eina líkansmynd af
Maríu mey, og með hinum íburð-
armiklu gullbróderingum getur
búningurinn koroizt upp í 250 þús-
undir króna. Hinir þungu pallar
eða fótstallar, sem myndirnar
standa á, eru skreyttir með breið-
unt borðum úr sifri, og standmynd
irnar sjálfar eru gerðar af mikl-
um íburði. Sumtsr þeirra eru orðn-
ar mörghundruð ára gamlar, og
hafa á sinni tíð verið gerðar af
frægum mvndhöggvurum.
Eftir því sem lcngra líður á
páskavikuna, hefjast skrúðgöng-
urnar sífellt síðar og síðar á kvöld-
in. Hin lengsta og skrautlegasta
leggur af stað klukkan tvö aðfara-
nótt föstudagsins langa, og þáð er
kominn bjartur morgun þegar hún
snýr við til kirkjunnar, sem hún
lagði af stað frá. Á þessum tíráa,
þ.egar fólk er vant að vera í fasta
svefni, eru allar götur troðfullar
af fólki. Frá hverjum húsasvölum
er skotið „söngvapílum“ og neðan
frá götunni er svarað á sama hátt.
Burðarmennirnir undir mvnda-
pöllunum hrífast með af stemmn-
ing'unni, og taka að stíga taktinn
með hina þungu byrði sína, í eins
konar helgidansi til dýrðar lausn-
aranum.
Sídegis á páskadaginn eru hinS-
vegar opnuð hlið hins veraldlega
leiksviðs Sevilla, og tími nauta-
atanna er hafinn. Tveim vikurii
síðar hefjast hinir stóru markaðir,
og þar með er lokið helgi og arid-
akt páskahátíðarinnar. Konurnar
klæðast stuttmöttlum sínum, og
karlmennirnir setja upp barða-
stóra hatta. Handskellurnar smella
og tatararnir dansa — og gleymd-
ar eru í bili páskaskrúðgöngurn-
ar, sem líða áfram um götur þús-
und borga og þorpa, berandi risa-
stórar helgimyndir.