Sunnudagsblaðið - 21.04.1957, Page 11

S U JM N U DAGSBLAÐIÐ
251
8 Ijósum, og- var eitt bjartast;
eS athugaði nú Ijósin betur, og
sýndist mér mannsmynd í hverju
Ijósi; ég Sagði þá: — Guð hjálpi
niér, hvaö er þetta.
Eitt ljósið svaraði: — Móðir, þú
^ oss öll, vér höfum beðið herr-
ann Krist að lofa oss að hjálpa
^er> því nú er sá tími, sem börn
‘nega hjálpa foreldr um.
Eg sagði þá: — Iljálpið honum
ÍÖ®nr ykkir líka.
Ljósið svaraði: — Við gerum
bað, en þið getið líklega ekki orð-
lð samferða, því riú ber svo margt
sem þú ekki skilur, en átt að
lnuna. Nú er mér lofað að tala við
móðir, því ég hef ekki séð
^’nisins ljós fyrri, og þess vegna
er öíitt ljós skærast; einnig er mér
leýft að hjálpa þér og börnum þín-
lrn> og skulum vér því halda á
stað.
þóttist ég ætla út um það
lilið
er ég gekk inn um, en þá var
,ítl’ ófaert foræði, en hins vegar
V,ð það sá ég vart handabreiðan
sl|g, en mjallhvítan; ljósin lögðu
"u örmjóa strengi yfir foræðið,
gekk ég á þeim á stíginn og
Undraði mjög, að við öll gátum
lumazt á honum. Beggjavegna
sllgsins var eyða, eða tóm; lá hann
1 sólnanna, er ég nú sá aftur, og
Sa8ði ljósið, að það væru börn
'nin, sem á lífi væru, en stjörnurn-
j" hjá þeim væru hin fyrirhuguðu
01 n þeirra. Ég spurði, hví ein sól-
1 væri skærust, og segir þá ljósið:
" Það mun verða sól hins mál-
';Usa> er mest verður gladdur,
°g ég, en svo að þú skiljir,
hér ber fyrir þig, þá sjáðu,
, VaÖ þeim er fyrirhugað, sem lifa
1 réttri trú og von.
" þóttist ég sjá himinn, alsett-
solum og stjörnum; voru tvær
lr saman og smá stjörnur á
biilii
^etta er fyrirmynd hjóna og
senda, sem börn eiga, segir
úosið.
elsk<
Bað ég þá Ijósið að sýna mér
skyldmenni mín og kunningja, en
það taldist undan því, benti mér
þó á sólir systkina minna og á eina
sól með 11 stjörnum, og sagði:
— Ein þessara stjarna mún
hjálpa móður sinni og biðja fyrir
föður sínum.
Nú varð mér litið á hendi mína,
og sá ég þar tvær línur af á-um,
aðra um hnúana, en hina um úlf-
iðinn. Voru þau færri og óðum
hverfandi. Enn varð mér litið
fram fyrir mig, og sá ég bónda
minn og 2 börn mín, en hversu
sem ég reyndi gat ég ekki náð
þeim. Nú sá ég í fjarlægð veg
nokkurn miklu breiðari; þótti mér
hann liggja frá ræðusvæði hemp-
mannsins; á þeim vegi var fjöldi
manns, með ýmsum látum og at-
höfnum. Frá hinum breiða vegi
og á þann mjóa, lágu, að mér virt-
ist, ýmsir þræðir, sem margir
gengu eftir á hinn mjóa veg: kváðu
þeir botnlaus svikagöt vera á hin-
um breiða vegi, sem margir dyttu
ofan um, og lofuðu guð fyrir að
hafa leitt sig hingað, yfir þessa
menn sló ljómandi birtu, eins og
hina, sem á undan voru á hinum
mjóa vegi og þekkti ég suma, en
suina ekki. í þessum svifum þótt-
ist ég komin í dimmt land, svo að
ég sá ekkert, og bað ég þá Guð að
hjálpa mér; fannst mér þá sem ég
væri borin og var ég allt í einu
stödd hjá laug nokkurri, en þar
var sú ljómandi birta, er ég fæ
ekki með orðum lýst; bregður þá
eitt ljósið gleri, eður einhverju
þvílíku, fyrir augu mér, og eins
gerðu þau öll. Sá ég þá að þessi
hin skærasta birta var maður, en
andlit hans gat ég ekki séð vegna
ofbirtu, og þóttist ég vita að þetta
væri frelsarinn. Hann mælti við
þá, sem stóðu þar hjá honum:
— Þið eruð hér komin með sálu
og líkama, en engin ykkar getur
laugazt, nema hann kannist við
öll sín afbrot, sem hann veit, að
hann hefur ekki átt að drýgja, svo
eru og ykkar óafvitanleg afbrot,
sem ykkur verða til syndar reikn-
uð eins og hin. hvert ykkar, sern
sínar syndir viðurkennir, er minn
vinur, sem ég lauga og hreinsá. '
Mér fannst sem ég ætlaði að ör-
magnast af allri þessari sýn, en orð
hans voru svo mild og blíð, að ég
dirfðist að líta upp. Mér þótti
hann þá tala til mín og segja:
— Þú hefur nú fengið að iíta
alla þessa fyrirburði í því skyni,
að þú átt að opinbera það allt og
engu leyna, og ennfremur skalt
þú líta upp og sjá sýn.
Ég leit upp og sá himinn með
nokkrum sólum, sem allt í einu
urðu að'svörtum kringlum, og seg-
ir hann þá: — Þetta eru sáfir
þeirra, sem formyrkvast í dauðan-
um. nú er Islands þjóð að falla, og
ekki helft hennar sem á mig trúir,
enda þótt þjónar mínir vaki ýfir
henni dag og nótt; en fyrir því að
foreldrar þínir og börn biðja fyrir
þér og þínum, hefur þú fengið að
sjá þetta til að opinbei'a það, ag
skal ég nú ennfremur sýna þér
ættstofn þinn, iíttu því upp.
Ég þóttist þá líta upp og sjá hins
vegar laugarinnar dýrðlegan sal
opinn, og mikinn skara af englunv,
gekk þá fram faðir minn og móðir
og sögðu, nú þekkir þú okkur ekki.
Ég þekkti málróminn, þóttist ég
segja, og þekkti ég þar marga mína
frændur af málrómnum, en ekki
öðru; mikið má frelsari vor líða
vegna þess að ættingjar vorir á-
samt þjóðinni, ekki vilja á hann
trúa, segja foreldrar mínir. Þjóð-
in slær nú mörgu á frest, sem hún
ekki má. Meðal annara þóttist ég
þar þekkja á málrómnum Rós-
inkar sáluga frænda minn, sem
sagði: — Ó hvað ég er nú sæll, að
vera hér, í þeim unaði, sem engir
þeirra, er á jörðu búa, geta látið
sér í hug detta, því héi; er gleði
yfir öllu, nema syndinni. í Því
Gjörið svo vel að fletta á bls. 254.