Sunnudagsblaðið - 13.03.1960, Side 12

Sunnudagsblaðið - 13.03.1960, Side 12
WAGNER dvaldist um skeið í Berlín os bjó allan tímann á Hotel Bellevue á Potsdamer Platz. Dag nokkurn var hann á gönguferð um hverfið í ná- grenninu. Frá hliðárgötu heyrði hann spil í lírukassa, sem spilaði valsinn hans úr „Lohengrin“. Hann stanzaði og hlustaði á lagið sitt t:l enda. Því næst gekk hann í áttina að lírukassanum til þess að kvarta yfir hraðanum á laginu. Betlarinn hafði spil- að það allt of hratt. — Getið þér ekki sýnt mér. hvernig á að leika lagið? spurði betlarinn. — Jú, ég er höfundur verks ins og ætti þess vegna að vita, hve>-nig á að leika það, svaraði WagnA- og byrjaði að snóa kassagarminum. Betlarinn fvlgdist með af gthvgli og lofaði hátíðlega að l°ika lamð hér eftir með rétt- up hraða. Þepar Wawner var að ganga um sömu slóðir nokkrum dög- um síðar. heyrði hann aftur valsmn s'nn frá lírukassan- um. Hann fór sömu leið og ætlaði að heilsa upp á sinn gamla v>n, en hið fyrsta, sem liann rak auffun í. var skilti, sem hafði verið fest utan á lírukassanum og hljóðaði svo: NEMANDI RICHARD WA- GNER! • • CHOPINTÖNLEIKAR hafa verið haldnir um allan heim að undanförnu í tilefni af 150 ára fæðmgarafmæli hans. Hér er lítil saga af Chopin: Hann var eitt sinn í kvöld- verðarboði, og varla var mál- tíðin á enda, þegar frúin bað hann að leika svolítið á píanó- ið. Hann hataði þetta eilífa suð fólks um að spila, hvar sem hann kom. Þess vegna lék hann aðeins örstutta etýðu. — Hvers vegna svona lítið? spurði frúin elskulega. — Kæra frú, svaraði Chop- in í sama elskulega tóninum. — Ég hef borðað svo lítið hjá yður! ÞEGAR Marilyn Monroe kom til Englands 1956, urðu brezk- ir blaðamenn yfir sig hrifnir af henni, að minnsta kosti all- ir karlmennirnir í stéttinni. Ein blaðakona við News Chronicle var hins vegar á annarri skoðun. Hún kallaði hana „feita frú“ og hélt á- fram: „Hún virðist vekja at- hygli fyrir það að vera of feitlagin á vissum stöðum. Margar aðrar konur eru það líka, en þær reyna þara að ^kýla því. Það gerir Marilyn Monroe hins vegar ekki“. Þegar Marilyn Monroe var að bví spurð, hvað henni fyndist um umæli blaðakon- unnar. svaraði hún: — Kona, sem hugsar um að geðjast öðrum konum, þegar hún klæðir sig, sóar bara tíma sínum! • • í NÆSTUM heilan mannsald- ur var Clark Gable hetja og dýrlingur allra ungra stúlkna. Þær féllu í yfirlið, ef þær sáu hann og þar fram eftir göt- unum. Hann var ímynd hins fullkomna elskhuga, sem þær allar þráðu. Það kom þess vegna eins og reiðarslag yfir alla aðdá- endur hans, unga og gamla, þegar hann fvrir nokkrum árum síðan skýrði frá eftir- farandi í blaðav'ðtali: — Það gekk allt á afturfót- unum hjá mér, þegar ég átti að leika fyrsta elskhugahlut- verkið mitt. Leikstjórinn heimtaði, að ég væri gráðug- ur á svipinn og ég gerði mitt bezta, en allt koma fyrir ekki. Loks hugkvæmdist mér að í- mynda mér í hvert skipti, sem ég horfði á stúlkuna, sem ég átti að elska í myndinni, að hún væri orðin að risastóru, meiru og nýsteiktu buffi (bað er eftirlætisrétturinn minn). Nú gekk allt eins og í sögu og leikstjórinn var himinlif- andi. Síðan hef ég alltaf not- að þessa aðferð í öllum elsk- hugahlutverkum mínum! • • ÞÝZKA Ijóðskáldið Heine gekk dag nokkurn á götu í París ásamt starfsbróður sín- um, franska rithöfundinum' Honoré de Balzac. Framhjá þeim gekk fín dama og strax- og hún var komin framhjá, hrópaði Balzac: O, sástu hana? Hvílíkur limaburður! Hvílíkt göngu- lag! Svona nokkuð er ekkí hægt að læra, — þetta er með fætt. Ég þori að veðja við þig, að hún er hertogaynja. — Hertogaynja? svaraðí Heine tortrygginn. — Ég hélt að hún væri léttúðardrós. Þeir veðjuðu og rannsök- uðu málið. Þeir höfðu báðir á réttu að standa! * / A HNOTT H£í T- OR FUOL ÖLOMA 8ÓÐ * *AMÖ SPARA6 * ORSAkA BDR& fíOOOA- lEOI * AGO0- ANN SK ST ftEVNA v/eino ULF ■ ou o ftöQ rjoft- LAUS AO k MÓTI PA‘R Æ Krossgáta númer 10 FJÖLMARGAR ráðningar bárust við krossgátu númer sjö. — Verðlaunin hlýtur að þessu sinni: Björn Arason Hafnarstræti 92 Akureyri. Hér birtist verðlaunakross- gáta númer tíu. Eins. og áður eru veitt ein værðlaun, hundr- að krónur. Frestur til að skila lausnum er tvær.vikur.' Laush ir sendist í lokuðu umslagi og utanáskriftin er: Sunnudagsblaðið, Hverfisgötu 8—10, Reykjavík. Lausn á krossgátu númer 7: H V 1 L 0 • A • • • • • • • • 0 R A • 'A ft A • • • • • • A F • S P ft £ K • • • • • • S U * • • ft|/ ft • H • • • Ö • • • L £ / ö I • o p • H l ý fi 1 • V S A N • P Á L L • 6 ö T • M U N U £ P L 1 Ij • • M « 0 U L L M • • M • '0 F R I -0 A L £ & • • 1 • M R • • • u • A & A • • V A S 'A Þ J ó F U R • L SUNNUDAGSBLAÐIÐ. Fylgirit Alþýðublaðsins. Ritstjóri: Gylfi Gröndal. Prentun: Prentsmiðja Alþýðublaðsins. ðL2 Sunnudagsblaðið

x

Sunnudagsblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Sunnudagsblaðið
https://timarit.is/publication/302

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.