Sunnudagsblaðið - 10.10.1965, Qupperneq 5

» WW "r'í • -rWflWi.'Wf.. ■*■,*<***/*?>,■%
fpt'i&'T.*'*,- $$$$$ :• <<■
.
/>;///.■•'

’:;■■■■ •;>:
>:>\r >■
■ -
jsgggg&'^
:::>■>■■■■■:
y'::':‘:'‘.
tfhiHfJpitr
■^' .gj '•*

í..:. ,-/ •■* < &
Dante og Virgill á strönd hreinsunareldsins. Báturihn með engil í skut flýtur sálir nýlátinna handan
um vcraldarhaflð. Mynd eftir Josef Anton Koch. _ ______
Við.vígsluna skuldbundu hjónin sig efeki einungis
til að elska iivort annað þar til dauðinn skildi þau
að; samband þeixra átti einnig að reyna að líkja
eftir sambandi Krists og kirikjunnar. Sá sem brýtur
Scgn þessu lielga sakramenti spiilir ekki bara sínu
cigin hjónabandi en rýfur sameining frelsarans og
kirkju hans. Fransiska átti að vísu kost á fyrir-
gefningu, — en hún dó iðrunarlaust. Þjóðsaga seg-
h- að hún hafi kastað sér fyrir rýtinginn sem Paoló
var ætlaður, svo hann nam stað í hennar eigin
órjósti; elskhuginn var henni ofai* i hug , en guð
siálfur -á dánarstundinni. Því er Fransiska réttilega
niðurkomin í víti þar sem hún er enn i dag sama
stolta konan og hún var á lífi.
En en'ginn sem les um Fransisku i kómediunni
®un fús að daema hana. Jafnvel þeir sem -iðhyllast
hlutlægar isiðaskoðanir og telja hjúskaparbrot svi-
virðileg í öllum tilvikum ihljóta að viðurkenna að
iiéi' veita allar aðstæður hmar giidustu afsakanir,
hún var nauðug gefin vansköpuðum manni. Þjóð-
sagan bætir þvi við áð Paoló hafi beðið FrahsiskU
fyrir hönd ibróður síns og ihún hafi haldið sig ætl-
aða honum sjálfum.
Eorothy Sayers sem þýddi Dante og var sjáif
frómur kaþólikki — fyrr á árum skrifaði hún lög-
rcglusögiu-, en heíur nú fyrir nokkrum árum hlot-
'ð þá himnavist sem hún efáðist ekki um, eða
^vo vonum vér — hún heldur þvi að visu fram að
í'ransiska hafi látxð alltof fúslega undan. Hun hafi
ekki getað sagt nei og, liún kenni alveg óhóflega í
brjósti um sjálfa siiír. Dn. í texta Dantcs íinn ég
engin minnstu rök fyrir þessum • kaerumálum sem
virðast ætluð til þess eins að réttlæta dóminn yfir
henni og koma okkur til að fallast á vist Fran-
sisfcu í víti. Tilraúnir í þessá áttina voru aítiðar i
fj'Tri Dántefræðum. En hefur ekki Fransiska góðar
'Og gégnar ástæður til að gráta, éða er það ótiihlýði-
lcgt að hún- þakkar þeim sém aumkar hana?' Eigi
að vera minnsta mark 'takandi á þeirri ákæru
Dorothý Sayers, að hun kynni ekki áð neltá, þá ér
sá' eihn sýkna saka sém a'ldrei hefur elskað sjálf-
ur. Finnist manni það réttvísi að skipa Fransisku
í 'viti vegna hjúskaparbrotsihs, hlýtur maður að
éamsinna miðaldaskáídinu sem 'isdgði að helvíti væri
cini staðurinn þar sem víst væri að 'hitta fyrir sæmi
legt fölk eftir dauðann,— þar á meðal þá göfugu
riddara og hefðarkonur sem létu líflð fyrir ást sina.
Það virðist líka liggja í augum uppi að pílagrimur-
inn Dante foi-dæmir ckki Fi-ansisku. Ekki nóg með
að liði yfir hami af mcðaumkun; hann cr bcinlinis
að dauða kominn.
Hváð skilur Fransisku frá öði-urn kónum sem urðix
ógæfusamar fyrir ást sína? Ófelía Shakespeares
syngur visuna sína í æðinu og týnir sér vcgna ástar.
- ísold 'elskar Tristran þött bún sé gefin Márk kon-
ungi, og höfxmdur sögunnar, minpsta kosti i gerð
Joseph Bédiehs, stendur alhuga með henni,, setur
ástina ofar viðteknum siðaskoðunum «g kröium.
AhÞÝÐtlBLAЩ - sUNNUDAGSBLAÖ 4gg
I