Sunnudagsblaðið - 10.10.1965, Side 12

Kamencv
Cicerini, höfðu flutzt til Rúmen-
íu á 15. öld og sezt þar að, en
sumir af ættinni haldið siðan á-
fram alla leið til Rússlands og
orðið þar mikils metnir meðal
menntamanna þess tíma. Þeir eru
meðal annars sagðir hafa gerzt
lærisveinar Radstocks lávarðar,
sem boðaði heiðríkjutrú sína með-
al rússneskra aðalsmanna, sem
þrönghyggja hinna opinberu trú-
arbragða nægði ekki, unz keisar-
inn stöðvaði trúboö hans með því
að vísá honum úr landi. — Fjöl-
skylduóöalið var Karavol, reisu-
legur garður við Volgu skammt
frá Simbrisk, og um daga Georg-
is Vassilevitsj bjó þar föðurbróðir
hans, sem hafði verið nafnkunn-
ur prófessor í þjóðarétti við há-
skólann í Moskva.
Georgí Vassilevitsj stundaði
m. a. nám við háskólann í Bonn,
og þar var hann staddur, þegar
föðurbróðir hans, sem hann eriöi,
andaðist. Þegar félagar hans ósk-
uðu honum til hamingju með að
hafa eignazt auðinn, svaraði hann
því til, að hefði frændinn vitað
um sósialístískar skoðanir sinar
hefði hann ekki látið sig fá eínn
eyri. Þess vegna tæki hann ekki
við neinu af eignum frænda síns.
Enda skipti það engu máli, þvl að
innan tíðar væri Karavol og allt,
sem höfuðbólinu fylgdi, orðin eign
rússnesku þjóðarinnar. Sovét-
stjórnin hefur líka þjóðnýtt Kara-
vol og gert staðinn að minnismerki
um Tsjitsjerin.
Arið 1905 var Tsjitsjerin skip-
aður í undirtyllustarf við sendi-
ráð.if í Berlín. En hann lét fljót-
lega af störfum hjá utanríkisþjón-
ustu keisarastjórnarinnar og fór
að starfa við aðalskrifstofu sósíal-
ista í borginni. Hann sat um hríð
í fangelsi í Charlottenburg, en
fór frá Þýzkalandi til Parísar, og
þegar fyrri heimsstyrjöldin hófst
var hann í London. Þar komst
hann alvarlega í kast við lögin,
þegar hann sem var sannfærður
íriðarsinni var viðriðinn áróðurs-
herferð meðal sjómanna, Eftir frið-
arsamningana í Brest-Litovsk var
litið á Rússlandi sem óvinaland,
og í nóvember 1917 var hann
handtekinn og dæmdur. — Eftir
nokkra setu í Brixton-fangelsi var
honum vísað úr landi 3. janúar
1918. Snemma á sunnudagsmorgni
fékk lögregluþjónn einn þau fyrir-
mæli að fylgja honum til West
Ilartlepool, en þar átti hann að
stíga á skip, sem skyldi fara með
hann til hafnar við Eystrasalt. —
Lögregluþjónninn hafði ekki feng-
ið neinn morgunverð og átti ekki
grænan eyri, og hann var mjög
þakklátur, þegar Tsjitsjerín horg-
aði honum vel fyrir ómakið.
Byltingareldmóðm' hans og a£-
burða gáfur ollu því að hann var
íljótlega skipaður utanríkisráð-
herra á eftir Trotzky. Á hinn bóg-
inn var ætterni hans og tengsl
við aðalinn líkleg til að vekja
grunsemdir leyniþjónustunnar; og
þótt hann ætti sæti í miðstjórn
kommúnistaflokksins, var alltaf
maður frá leyniþjónustunni í ráðu
neytinu til að líta eftir gerðum
hans. Þaö væru ýkjur að segja,
að hann væri Englendingavinur,
aldagömul óvinátta Breta og Rússa
hafði haft of djúp áhrif á hann
til áð þau yröu afmáð í einu vet-
fangi. En hann var samt haldinn
einlægri löngun til aö koma á
samvinnu þessara tveggja landa
og hann var reiðubúinn að gefa
talsvert eftir til áð fá þvi fram-
gengt. Hann átti líka marga vini
í Englandi. En með tímanum
breyttust viðhorf hans. Sú vinátta,
sem þýzka stjórnin sýndi Rúss-
landi, þau áhrif sem Brockdorf-
Rantzau, sendiherra Þjóðverja í
Moskva, hafði á hann og vonbrigði
hans með árangurinn af ráðstefn-
unni í Genua, allt hafði þetta á-
hrif á skapgerð hans. Það var
þannig að frumkvæði hans, a®
Rapallo-sáttmálinn var gerður, cn
í honum fólst náin samvinna
Þýzkalands og Rússlands, án ÞesS
að Bretar væru hafðir með.
Ráðstefnan í Genua, sem val’
íyrst og fremst haldin vegna ÞesS
að Lloyd George vildi halda til
streitu stefnu sinni gagnvart
Rússlandi, hófst 10. apríl 1922. E11
hann beitti málsnilld sinni þar til
einskis. Hann lýsti því yfir,
Sovétstjórninni stæði full viður-
kenning til boða, ef hún hætti að
reka áróður erlendis og virti eign'
ir útlendinga i Rússlandi. Sendí-
nefndir Frakklands og BelglU
neituðu hins vegar að eiga neí11
samskipti við Sovétstjórnina, nema
hún viðurkenndi skuldir frá Þvl
fyrir styrjöldina, en það harðneit-
aði hún að gera. Tsjitsjerín, se)'1
ásamt Rakovskí, eftirmanni Ki'aSS'
Litviuov, utanríkisráðherra á e^íf
Tsjitsjeríin
492 SUNNUDAGSBLAS - ALÞÝDUBLAÐI0