Morgunblaðið - 04.07.2004, Blaðsíða 6

6 | 4.7.2004
Ég fer stundum á veitingastað með minni heittelskuðueins og pör almennt gera. Kertaljós á borðum, prúð-búnir þjónar, voða „rómó“. Þar sem ég er mikið fyrir
það að skoða annað fólk þá virði ég iðulega vel fyrir mér aðra
gesti veitingahússins, sérstaklega önnur pör. Áhugaverðustu
pörin finnst mér þau sem þegja megnið af heimsókn sinni og
horfa ýmist á matinn, vínglasið, annað fólk eða út um gluggann.
Líta af og til hvort á annað til að athuga hvort hitt hafi eitthvað
að segja, bíða starandi í nokkrar sekúndur og halda svo áfram
að leiða hvort annað hjá sér. Ég fór á kvikmynd um daginn og
hló mikið að því þegar aðalkarlleikari myndarinnar hugsar
upphátt um slík pör og kallar þau „The Dining Dead“ eða
„Hin snæðandi dauðu“. Sjálfur situr hann á veitingastað með
kærustu sinni og þegir með henni, er snæðandi dauður án þess
að gera sér grein fyrir því.
Þegar ég sé hin snæðandi dauðu velti ég því fyrir mér á hvaða
stig samband þeirra sé komið. Ástarsambönd komast nefnilega
á ákveðin „stig“, samkvæmt minni eftirgrennslan. Þegar sam-
band er á frumstigi eða í fæðingu er þögnin afskaplega óþægi-
leg. Eftir nokkur stefnumót með tilheyrandi blaðri fer fólk að
átta sig á því að það sé komið í „fast“ samband. Þá hefur fólk að
öllu jöfnu stokkið í bólið saman (a.m.k. er það venjan á Íslandi)
og er farið að þekkja hvort annað vel. Þá fyrst verður það eðli-
legt að fara að þegja saman, „þagnarstiginu“ hefur verið náð.
Það er alls ekki sjálfgefið að þegja með öðru fólki. Maður
getur þagað með fjölskyldu, góðum vinum, maka sínum en
varla nokkrum öðrum. Hin snæðandi dauðu eru svo sann-
arlega komin á þagnarstigið og líklega enn
lengra. Þau geta horft á maka sinn með
augnaráði sem þýðir allt og ekkert. Augna-
ráði sem gæti t.d. þýtt: „Mikið andsk …
ertu leiðinleg/ur!“ eða „Gleymdi ég að
taka straujárnið úr sambandi áður en við
fórum út?“ Það gæti líka þýtt það að fólk
sé hreinlega hætt að sjá hvort annað. Að
makinn sé orðinn eins og gólfteppið heima, sé bara þarna án
þess að maður taki eftir honum. Kannski eru hin snæðandi
dauðu bara dauðþreytt, búin að vinna myrkranna á milli alla
vikuna og snúast í kringum börnin sín í frístundum. Búin að
missa málið vegna þreytu.
„Viðrekstrarstigið“ er annað sígilt stig og því ná flestir á
fyrstu mánuðum sambands. Viðrekstrarstigið felst í því að geta
leyst vind í návist makans. Í fyrstu skiptin er það ögn vand-
ræðalegt en verður síðan jafnhversdagslegt og uppvaskið. Í
öfgakenndustu tilfellum verður það að keppni, þá reynir hvor
um sig að slá hinn út hvað styrkleika og lengd vinds varðar. Ef
sambandið lifir viðrekstrarstigið af er miklu náð. Þá er orðið
ljóst að makinn leggur á sig þó nokkrar kvalir til þess að við-
halda ástarsambandinu. Samband er þó fyrst orðið alvarlegt
þegar „hugsanaflutningsstigið“ hefst. Þá fer fólk að lesa hugs-
anir hvort annars, getur botnað setningar hins. Dæmi: „Hvað
viltu …“ byrjar annað og hitt botnar „… borða í kvöld?“ Gam-
anið tekur loks að kárna þegar fólk fer að klæða sig eins, án
þess að taka eftir því, og fer út að skokka í samstæðum
krumpugöllum. Eins og ekkert sé eðlilegra.
Það er gaman að fylgjast með simpönsum og górillum í dýra-
görðum, þótt maður finni auðvitað til með þeim að vera inni-
lokuð. Sérstaklega er gaman að fylgjast með pörunum. Karlap-
arnir sitja fýlulegir, leyfa apynjunum að tína af sér lýs og flær og
gjalda þeim síðan greiðann. Væntumþykja í sinni einföldustu
mynd, ekki sykursæt heldur hundleiðinlega hversdagsleg án
kertaljóss og freyðibaða. Hversdagsleg eins og gamla peysan
sem maður vill ekki henda í ruslið, þrátt fyrir að hún sé löngu
komin úr tísku. Við erum bara apar. Apar sem kunna að þegja
saman. helgisnaer@mbl.is
Hin snæðandi dauðu
Helgi
Snær
Þá er orðið ljóst að
makinn leggur á sig
þó nokkrar kvalir til
þess að viðhalda
ástarsambandinu.
Þ
órhallur Helgi Sævarsson fæddist í
Reykjavík árið 1979 og gekk í
Menntaskólann við Hamrahlíð eft-
ir útskrift úr Tjarnarskóla.
Þórhallur fékk ungur sýn á hvað hann
vildi gera og er nú auglýsingaleikstjóri í
fullu starfi hjá breska fyrirtækinu Stink
Ltd sem hefur höfuðstöðvar í London en
starfar á alþjóðlegum vettvangi (http://
www.stink.tv) og fyrir Pegasus/Pan Arc-
tica á Íslandi. „Ég var heppinn, datt inn
sem hlaupari í auglýsingagerð 17 ára gam-
all hjá Saga Film og Pegasus,“ segir hann.
„Ég fann að þetta átti vel við mig, þannig
að ég vann mig fljótlega upp í starfi.“
Þórhallur fékk silfur- og áhorfendaverð-
launin á Nike-verðlaunahátíð ungra leik-
stjóra árið 2002, og hefur síðar gert auglýs-
ingar fyrir Nike-fyrirtækið. En það var
ekki heiglum hent að komast í þessa
keppni, því átján hundruð sendu handrit í
keppnina, og aðeins þrjú voru valin til
framleiðslu. Formaður dómnefndar var
Gurinder Chadha sem leikstýrði hinni
þekktu kvikmynd Bend it Like Beckham.
Á hátíðinni átti forstjóri Stink Ltd tal við
Þórhall og varð hann í kjölfarið einn af
leikstjórum fyrirtækisins, sem er eitt af tíu
stærstu í auglýsingagerð í heiminum. Þar
hefur Þórhallur, sem notar höfundarnafnið
Thor, m.a. unnið auglýsingar í nýju her-
ferðinni sem MacDonalds stendur fyrir:
„I’m Lovin’ it“, og auglýsingar fyrir Fuji,
Philips og UPC-breiðbandsfyrirtækið.
Þórhallur var valinn einn hæfileikarík-
asti nýi leikstjórinn á Cannes-auglýs-
ingahátíðinni 2003. Það var ein þekktasta
auglýsingastofa í heimi, Saatchi & Saatchi,
sem stóð fyrir því vali (New Directors
Showcase). Hann hefur einnig verið valinn
einn af tíu bestu nýju auglýsingaleikstjór-
unum af heimsþekktum fagtímaritunum
um auglýsingar. Þórhallur býr í Kaup-
mannahöfn með sambýliskonu sinni, Þor-
gerði Pálsdóttur, sem var að útskrifast sem
vélaverkfræðingur frá HÍ. guhe@mbl.is
Þórhallur Helgi Sævarsson
LOFAR GÓÐU
L
jó
sm
yn
di
r:
Á
rn
i S
æ
be
rg
Er auglýsingaleikstjóri á heimsmælikvarða