Sunnudagsblaðið - 10.05.1964, Blaðsíða 11

ay Bradbury:
vandrœðum. Hann kom ekki upp
nokkru orði.
Hann hafði komið til leiguhýsis
frú O’Brien fyrir meira en tveim
ur árum og búið þar æ síðan. Hann
hafði komið með áætlunarbifreið
frá Mexico City til San Diego og
svo haldið þaðan til Los Angeles.
Þar hafði hann svo fengið þetta
litla, vistlega herbergi með bláa
litnum og öllum myndunum og
fallega dagntalinu ú blómskrýdd-
um veggjum. Og þá hafði frú O'
Brien gerzt hans strangi en jafn-
framt vingjarni leigusali. Allan
tímann hafði liann svo unnið fyrir
sér í flugvélaverksmiðju og smíð
að hluti í flugvélar, scm fíugu um
víða veröld, og jafnvel núna, að
stríðinu loknu, vann liann þar
cnnþá. Hann hafði frá upphafi
þénað vel. Og hluta launanna lagði
hann fyrir, og vei ti sér þann
cina munað að drekka sig full-
an einu sinni í viku, — munað,
sem frú O.Brien taldi hverjum erf
iðismanni nauðsynlegan.
f eldhúsi frú OBrien var verið
að brúna baunir. Og innan skamms
myndu baunirnar fá á sig sama
lit og hr. Ramirez, — brúnan og
gljáand' og mjúkan. Hvílík angan.
Lögreg uþjónarnir hölluðu sér Ift
ið eitt fram á við til anda að sér
Ijúfum ilminum. En hr. Ramirez
horfði stöðugt niður fyrir fætur
sér eins og hann væri í lireinustu
vandræðum með hvað til bragðs
shyldi taka.
i.Hvað er á seyði, hr. Ramirez",
spurði frú O'Brien.
^egar lir. Ramirez lyfti höfði
Sat ekki hjá því farið að hann sæi
°ttar krásirnar á eldhúsborðinu
hjá frú 0‘Brien. Hann sá langt
dúklagt borðið með skínandi hrein
um matarílátum, vatnskönnu með
ffjótandi ísmolum, skál með nýrri
kartöflustöppu og sykraða banana
°6 appelsínur. Og við borðið sátu
hörn frú O'Brien, þrír uppkomnir
synir og tvær dætur, og úðuðu í
sig góðgætinu með beztu lyst.
,,Ég hef vcrið hér í tvö og hálft
ár“, sagði hr. Ramirez dapur í
bragði og horfði á liandarbökin
á frú O'Brien.
„Það er hálfu ári of mikið“,
sagði annar lögreglumaðurinn.
„Hann hafði tímabundna vega-
bréfsáritun. Og við erum búnir
að leita hans um alla borgina”.
Skömmu eftir komu sína liafði
hr. Ramirez keypt sér lítið ú.varps
tæki. Á kvöldin hafði hann kveikt
á því og hlýtt á dagskrána. Og
hann hafði í fyrsta sklpti á æv-
inni fest kaup á armbandsúri. Og
mörg kvöldin hafði hann reikað
um stræti borgarinnar og skoðað
öll fallegu fötin, sem sýnd voru
í biiðagluggunum, og sum þeirra
hafði liann keypt sér, og hann
hafði skoðað alla skartgripina,
sem stillt var út, og suma þeirra
hafði hann keypt handa vinkonum
sínum. Og hann hafði farið á bíó
Hmm kvöld í viku, og kvöld eftlr
kvöld liafði hann rúntað um í
strætisvögnum og leigubílum og
horft liugfanginn á það, sem fyr
ir augu bar.' Auk þess hafði hann
stundum farið í stóru, fínu veit-
ingahúsin og fengið margréttaðar
máltiðir og hann hafði farið í ó-
peruna og leikhúsið. Og hann hafði
jafnvel keypt sér bíl en orðið að
sjá honum á bak, þar sem hann
gat ekki staðið í skilum við bíla-
Salann. Já, hann hafði séð og
reynt alla heimsins dýrð.
„Og þá er ég hingað kominn",
sagði hr. Ramirez, „til að láta
yður vita, að nú verð ég að fara
úr herberginu yðar, frú 0‘Brien.
Ég var að enda við að sækja far-
angurinn minn, og nú verð ég að
fara með þessum mönnum.“
„Aftur til Mexico?“
„Já, til Lagos. Það er lftil borg
norður af Mexico City”.
„Mér þykir þetta ákaflega l.eitt,
lrr. Ramirez.“
„U-humm“, sagði hr. Ramirez
og ræskti sig um leið og hann
deplaði svörtu augunum og neri
vandræðalcga hendurnar. Lög-
reglumennirnir snertu ekki við
honum. Það var líka hreinasti ó-
þarfi.
„Hér er Iykillinn að herberg-
inu frú 0‘Brien" sagði hr. Ram-
irez. „Ég er búinn að taka þaðan
allt dóti.ð mitt“.
Frú 0‘Brien tók nú eftir tösku,
sem stóð fyrir aftan hann.
Hr. Ramirez leit aftur inn í
eldhúsið, á si’furlituð hnífapörin
og unga fólkið, sem notaði þau til
að raða í sig góðgætinu. Og liann
sneri sér við og horfði lengi á
íbúðarhúsið við hlið'na, sem
gnæfði þarna þrjár hæðir í loft
upp, vistlegt og glæsilegt á að
líta. Ilann horfði á sv.alirnar og
brunastigana og stigana á bak-
hliðinni og aðdáunarstuna leið um
varir lians.
„Þér hafið verið góður leigj-
andi,,‘ sagði frú O'Brien.
„Þakka yður fyrir, frú O'Brien",
sagði hr. Ramirez og tár komu
fram í augu hans.
Ffú 0‘Brien slóð í gættinni og
hélt hurðinni opinni í liálfa gátt.
Einn sona hennar kallaði innan
úr eldhúsinu, að maturinn hennar
færi að kólna cn hún skeytti því
engu heldur snéri sér að hr. Rami-
rez. Nú minntist hún allt í einu
Framh. á bls. 354.
AUÞÝÐUBLAÐIÐ - SUNNUDAGSBLAÐ 347