Vikublaðið - 16.06.1994, Blaðsíða 2

2
VTKUBLAÐIÐ 16.JUNI 1994
BLAÐ SEM VI T E R (
Útgefandi: Alþýðubandalagið
Ritstjóri og ábm.: Hildur Jónsdóttir
Blaðamenn: Páll Vilhjálmsson, Friðrik Þór Guðmundsson
og Ólafur Þórðarson
Auglýsingasími: (91)-813200 - Fax: (91)-678461
Ritstjórn og afgreiðsla:
Laugavegur 3 (4. hæð) 101 Reykjavík
Sími á ritstjórn: (91)-17500 - Fax: 17599
.Útlit og umbrot: Leturval
Prentvinnsla: Frjáls Qölmiðlun hf.
Hvað verður
um sjálfstæðið?
Á fimmtíu ára afmæli íslenska lýðveldisins keppast
foringjar krata, íslenskra og norskra, við að sann-
færa Islendinga um að flytja eigi stjórnmálabaráttu
þjóðarinnar til Briissel. Norðmenn hafa þegar
samið við Evrópusambandið um að lúta fiskveiði-
stjórn þess og það þykir bæði norskum ráðherrum
og Jóni Baldvin Hannibalssyni vera góðir samning-
ar. Mikilvægi fiskveiða er staðbundið í Noregi en á
Islandi er um sjálfa lífshagsmuni þjóðarinnar að
ræða.
Flokksþing krata í Suðurnesjabæ var ekki svo að-
framkomið af sprengjuhótunum og átökum ráð-
herra að það léti utanríkisráðherra binda hendur
sínar í þessu rnáli. Aukalandsþing þarf til ef taka
ákvörðun um að Alþýðuflokkurinn krefjist þess að
Island sæki um aðild að Evrópusambandinu.
Samningar munu ekki hnika því atriði í stofn-
skrám Evrópusambandsins að auðæfi hafsins séu
undir sameiginlegri stjórn sambandsins. Það eru
hinsvegar rök kratahöfðingjanna að Norðmenn og
Islendingar muni verða fiskveiðistórveldi innan ES
og geta knúið fram breytingar á fiskveiðistefhu þess
þegar ffam líða stundir. Vel kann svo að fara að sig-
ur vinnist en hvað ef sú stjórnmálabarátta tapast?
Hvað verður þá um sjálfstæði íslensku þjóðarinnar
sem byggir tilveru sína á fiskveiðum, úrvinnslu og
sölu á sjávarafla?
Það duga engir orðaleikir eða sjónhverfmgar þeg-
ar verið er að ræða um sjálfstæði þjóðarinnar. Full
yfirráð yfir helstu auðlindum lands og lögsögu eru
óffávíkjanlegt skilyrði sem Islendingar setja í samn-
ingum við önnur ríki. Sé það fyrirsjáanlegt að þessu
skilyrði verði ekki hægt að fullnægja er tómt mál og
tilgangslaust að hefja samninga, tam. um aðild að
Evrópusambandinu.
Talsvert er rætt um að skilgreina þurfí upp á nýtt
hugtakið fullveldi þjóðar og að rómantískar 19. ald-
ar hugmyndir um þjóðríkið veiti litla stoð í alheims-
þorpi nútímans. Spurt er hvort ekki sé betra að hafa
einhver áhrif í alþjóðasamböndum heldur en að
vera einn að paufast eins og Bjartur í Sumarhúsum
og ráða þó ekki neinu um örlög sín.
Slíkar vangaveltur eiga rétt á sér en vert er að
minnast þess að enn er fyrst og fremst byggt á þjóð-
ríkishugmyndum í samskiptum þjóða, meira að
segja innan Evrópusambandsins. Islenska þjóðríkið
er ungt og stofnanir þess eru fýrst nú að öðlast festu
og form. Það væri mikið feigðarflan að semja undan
því tilverugrundvöllinn upp á hugsanlegan sigur í
stjórnmálabaráttu innan Evrópusambandsins. Við
skulum í staðinn strengja þess heit á 50 ára affnæl-
inu að ná tökum á stjórnun fiskveiða, hámarka af-
rakstur Islandsmiða til langframa og létta skulda-
klafa á börnum lýðveldisins.
Sjónarhorn
hvað nú?
það er vant að kjósa.
Eg er ekki að segja frá þessu til að
hreykja mér af því. Mitt framlag var
ekki stórt miðað við marga aðra. En
ég vildi að Reykjavíkurlistinn ynni og
mér fannst ég verða að gera allt sem
ég gæti til að svo mætti verða - þótt ég
væri ekki í neinum flokki. Mér finnst
ég eiga svolítinn part í þessum sigri.
Vinnufélagar mínir óskuðu mér til
hamingju eftir kosningarnar, og
spyrja svo: Hvað gerið þið nú? Eg er
orðin fulltrúi R-listans gagnvart þeim.
Og ég vil gjarnan vera það áfram.
Baráttunni er ekki lokið, hún er að
hefjast. Næstu fjögur ár verða enginn
dans á rósum fyrir nýja borgarstjórn-
armeirihlutann. Hann þarf að taka til
hendinni og þarf áfram á stuðningi
okkar að halda. Eg vil gera meira en
að sitja með hendur í skauti og fylgjast
með hvernig þeim reiðir af. Eg vil-
vera með og leggja það lið sem ég get.
Og ég vil fá einhvern vettvang fyrir
okkur, þessi óflokksbundnu, sem ger-
ir okkur kleift að taka þátt í því mikla
starfi sem framundan er. Ég geng í
einhvern flokkanna fjögurra, ef það er
eina leiðin til þess, en helst vil ég bara
ganga í Reykjavíkurlistann. Ef hann á
raunverulega að vera hreyfing fólksins
þá verður að vera til einhver vettvang-
ur, félag eða samtök, sem óflokks-
bundið fólk eins og ég getur gengið í,
sem og fólk sem einnig er í flokkunum
fjórum, og þar sem allir eru á jafnrétt-
isgrundvelli að vinna fyrir þann mál-
stað sem þeir trúa á.
Höfundur er verkfræðingur.
Samsæti til
Alþýðubandalagið í Reykjavík hélt Sigur-
jóni Péturssyni, borgarfulltrúa þess í aldar-
fjórðung, samsæti sl. laugardag í félags-
heimili Skagfirðingafélagsins. Garðar Mýr-
dal, formaður félagsins, stjórnaði samkom-
unni, Einar Gunnarsson söng nokkur lög,
Steinunn Jóhannesdóttir flutti sérvalin ljóð
til heiðurs Sigurjóni og ræður fluttu Guð-
rún Agústsdóttir borgarfulltrúi, Olafur
Ragnar Grímsson, formaður AJþýðubanda-
lagsins, Svavar Gestsson alþingismaður og
Sigurjón Pétursson. I ræðu formanns Al-
þýðubandalagsins líkti hann framgöngu
Sigurjóns og þýðingu í flokksstarfi við hlut
Eðvarðs Sigurðssonar forntanns Dagsbrún-
ar á sínum tíma.
heiðurs Sigurjóni
Hjónin Ragna Brynjarsdóttir og Signijón Pétnrsson ræða við Guðríínu
Þorbergsdóttur og Olaf Ragnar Grímsson. Ljósm. OÞ.
Reykjavíkurlistinn -
Eg er óflokksbundin og hafði til
skamms tíma aldrei tekið
neinn þátt í pólitík, nema í
kjörklefanum, en þar hef ég stundum
átt í mestu vandræðum með atkvæðið
mitt. Það er þó ekld þar með sagt að
ég hafi ekki haft skoðanir á pólitík, ég
hef bara átt í erfiðleikum með að finna
mér flokk. Eg var hins vegar ekki í
nokkrum vafa um að ég myndi kjósa
sameiginlegt ffamboð minnihluta-
flokkanna í borgarstjórn Reykjavíkur,
ef til slíks kæmi, og varð því all? hugar
fegin þegar það varð að veruleika nú á
útmánuðum.
Um páskana var ég að hugleiða
hvernig ég gæti lagt þessu ffamboði
lið, og datt helst í hug að hringja í
Ingibjörgu Sólrúnu, sem ég hafði
kynnst lítillega í Briissel í janúar sl., og
bjóða ffam krafta mína í þágu
Reykjavíkurlistans. Aður en til þess
kom hringdi í mig kunningjakona mín
sem starfar í Kvennalistanum og
spurði mig hvort ég vildi ekki fara inn
í atvinnumálahóp R-listans fyrir
Kvennalistann. Ég sagði eins og satt
var að ég hefði aldrei komið nálægt
Kvennalistanum og gæti ekki verið
fulltrúi hans, en hún sagði mér að fara
samt. Það varð úr að ég fór á fund hjá
atvinnumálahópnum. A fyrsta fundin-
um beið ég effir því að einhver spyrði
mig frá hvaða flokki'eg væri og kveið
því að þurfa að segja að ég væri nú eig-
inlega ekki í neinum floldti, því þá
gæti ég hugsanlega ekki verið með
lengur. En enginn spurði. Ég spurði
heldur engan og veit því ekki enn frá
hvaða flokkum fólkið þarna var, nema
ég vissi fyrir að einn var ffammari og
komst að því að annar var krati. En ég
gat aldrei heyrt það á fólkinu hvaða
flokki - ef nokkrum - það tilheyrði.
Ymsum hugmyndum var varpað fram
og þær ræddar en ekki eftir neinum
flokksiínum.
Þegar hópvinnunni lauk fannst mér
að ég þyrfti endilega að gera eitthvað
meira, enda búin að fá „blod pá
tanden" eins og Danir segja, svo ég
fór að selja happdrættismiða. Eg seldi
eina 75 miða. Svo fór ég að bera út
bæklinga og blöð. Eg bar út í allar
blokkirnar á Kleppsveginum. A
vinnustað mínum rak ég linnulausan
áróður fyrir R-listanum og fékk Ingi-
björgu Sólrúnu og Arna Þór Sigurðs-
son á vinnustaðafund. Eg las próförk
að bæklingi og var á styrktarauglýs-
ingu. En mér fannst ég ekki gera nóg,
svo ég fór að skrifa greinar í Mogg-
ann. En það var heldur ekki nóg, svo
að á kjördag var ég að keyra kjósendur
á kjörstað. Og þetta hafðist. Eg fór á
kosningahátíðina og þar var ég að
faðma og kyssa fólk sem ég hafði
starfað með í kosningabaráttunni en
hef ekki einusinni hugmynd um hvað
heitir, hvað þá að ég viti hvaða flokk