Vikublaðið - 16.06.1994, Blaðsíða 5

Lýðveldíð
DRÖG AÐ TÚRISTABÆKLINGI
Nú þegar 50 ár eru liðin frá því ísland varð lýðveldi er við hæfi að endurskoða
bæklinga þá og myndir sem haldið er að erlendum mönnum sem hingað glæpast
Hér yst við norðurhöf býr
dugmikil og sérstæð þjóð á
hrjóstrugu landi fárra nátt-
úraauðæfa. Einmitt þess vegna hefur
ætíð verið lögð á það mikil áhersla á
Islandi að vernda hina sérstæðu nátt-
úra landsins og miðanna. Því er aldrei
gengið til þess að útrýma mörgum
dýrategundum í einu. Síldin er klárað
áður en farið er að klára þorskinn. Og
þar sem údendingum er engan veginn
treystandi til að klára það sem byrjað
er á færam við út landhelgina á nokk-
urra ára írestí og höfum þá aðeins
stærra svæði til að hreinsa. En ekki era
útlendingarnir einir sökudólgar.
Hvalir éta fullt af fiski og því höfum
við lagt fram okkar skerf til að reyna
að klára þá en ekki fengið ráðið íyrir
grænfriðungahyski sem ekki þekkir
sundur kind og kú. Sama máli gegnir
um seli. Þeir éta alveg óhemju og eru
því réttdræpir hvar sem tíl þeirra
næst. Því era allar fjörar fullar af
dauðum sel, bömum og hröfnum að
leik. Og nú síðast hafa menn bent á að
laxinn eigi það til að éta þorskhrogn
og verði því að víkja. Draumsýn okkar
er hreint haf þar sem aðeins þorskur-
inn syndir og vér einir veiðum hann.
Og á þurra landi höfum við gætt
þess að spilla sem minnsm. Hálendið
okkar er allt ósnortíð og útlendingum
eftírsóknarvert. Þessu mun verða
fram haldið þannig að þegar raf-
magnslínurnar verða lagðar þar yfir
verða súlur og línur málaðar í nátt-
úralitum. Jafnvel hefur komið tíl tals
að fá bændur tíl að sldlja eftír bílflök,
hjólbarða, dráttarvélar og mykju-
hauga meðfram línustæðinu svo ekk-
ert þurfi að skyggja á þá þægilegu til-
finningu að vera staddur í hreinni og
ósnortínni náttúra.
Land tækifæranna
Island hefur alltaf verið land tæki-
færanna, land þeirra sem hafa kunnað
að bjarga sér. Hér hafa verið skráðar
sögur þeirra sem lauguðu sig í fé eitt
árið en átm ekki túskilding hið næsta.
Minna hefur þó verið gert að því að
J.S1AKÐ SOjíSLAND 50jfSlANO 50JÍSIAND 50
í dag verður starfrækt pósthús á
Þingvöllum og þar verður
Forsetamappan seld í fyrsta
sinn, enda er 17. júní útgáfu-
dagur á frímerkjaörkinni sem
ber myndir forseta lýðveldisins.
I möppunni eru m.a. tvö eintök
arkarinnar - annað óstimplað,
hitt stimplað á Þingvöllum í dag.
Frímerkjasalan,
Armúla 25,
Pósthólf 8445,
128 Reykjavík.
Pöntunarsímar:
636051
og 636052
Fax: 636059.
PÓSTUR OG SÍMI
skrá sögu þeirra sem ekki bröskuðu en
unnu hörðurn höndum öll árin, án
þess þó að eignast annað en börn. Er
það einnig lítt að skapi Islendinga að
halda slíku á lofti; frekar er minnst
þeira er hjuggu en hinna er græddu
sár.
Enn er íslar.d land tækifæranna því
hér er framkvæmd róttækasta jafnað-
arstefha sem um gemr í víðri veröld.
Hér gemr hver sem er orðið hvað sem
er án tillits tíl þekkingar, kunnáttu og
hæfileika. Ef eitthvað er þá er það
heldur tíl trafala að búa að einhverju
slíku enda augljóslega tíl vandræða ef
undirmaður skarar á einhvern hátt
ffarn úr yfirmanni sínum og velgjörð-
armanni. Ekki er því þó þannig varið
að stöðuveitíngar og mannaráðningar
séu hreint happdrættí heldur er þar
fylgt fornum gildum sem rekja má allt
aftur til fornbókmennta þjóðarinnar.
Þar er það ættgöfgi, auður og fylgi-
spekt við höfðingja og flokka sem
mestu ræður.
Hér má til sanns vegar færa að Is-
lendingar geti margt kennt nágranna-
þjóðum sínum. Hvaða réttlætí er til að
mynda í því að ráða kunnáttumann til
að veita forstöðu opinberum stofhun-
um þegar í boði era alkóhólistar og
vandræðamenn. Hæfileikamenn geta
alltaf fengið eitthvað að gera, þeir
geta tíl að mynda unnið hjá viðkom-
andi stofnun. Alkóhólistarnir eiga
hins vegar ætíð í vandræðum með að
fá almennilega vinnu og era því
stöðug byrði á samfélaginu. Fái þeir
aftur á mótí starf á toppi fyrirtækis eða
stofhunar er ekki annað eftír en að
ráða þeim þokkalega undirmenn og
þeir geta helgað sig áhugamáli sínu án
þess að valda samfélagslegum vand-
ræðum.
Menntun og menning
Islendingar slá vörð urn sína þjóð-
legu menningu á margan hátt. I land-
inu era reknar tvær sjónvarpsstöðvar
og hefur hvorag þeirra enn tekið upp
þann sið að senda alla dagskrá sína á
ensku. Þannig eru fféttamenn og þul-
ir undantekningarlítið mælandi á ís-
lenska tungu og það er ákaflega sjald-
gæft að nauðsyn beri tíl að texta veð-
urfréttir. Síðan er öll önnur dagskrá
textuð þannig að jafhvel frum-
byggjarnir í hinum dreifðu byggðunt
geta fýlgst með. Jafhan er lögð áhersla
á að sýna hið besta sem heimsmenn-
ingin hefur upp á að bjóða og í harðri
samkeppni stöðvanna reyna þær að
verða því sem næst eins og koma
þannig í veg fyrir að mismunandi
menningarnotkun verði klofnings-
þáttur í íslensku samfélagi.
Róttæka jafnaðarstefhan hefur
einnig átt góðu gengi að fagna innan
sjónvarps allra landsmanna. I árdaga
var hlutleysi sjónvrarps tryggt með því
að stjórnmálamenn og aðrir á svipuð-
um stigum mannfélagshallarinnar af-
hentu fféttamönnum lista yfir þær
spurningar sem þeir vildu fá og brill-
eruðu síðan franuni fyrir hrifnæmri
þjóð. Eftír að þessu gullna tímabili
lauk varð nokkurt millibilsástand sem
niðurrifsöfl notuðu tíl að reyna að
kasta rýrð á forystumenn þjóðarinnar.
I seinni tíð hefur verið sett undir
þennan leka með því að tryggja að
þeir einir stýri umræðuþáttum sem
öruggt er að vití ekkert um hvað mál-
ið snýst. A hinn bóginn er það skilyrði'
að stjórnendur fari reglulega í tásnyrt-
ingu, hafi fallið tvisv'ar í íslensku í
menntaskóla og hafi ekki þörf fyrir að
raka sig nerna einu sinni til tvisvar í
mánuði.
Hin þjóðlega menning Islendinga
hvílir ekki hvað síst á bókinni. Stór
hluti utanríkissamskipta þjóðarinnar
x