Frjáls þjóð - 17.12.1960, Blaðsíða 1

Jólablað
II
17. desemlier 1960
laugardagur
49. tölublað
9. árgangur
Séra Ingiberg J. Hannesson á Hvoli:
Hátíð Ijóss og friðar
4®

Enn á ný koma jói. Afiur skín uið oss birtct og gleöi
þeirrar hátíðar, sem huað sterkastan þátt á i hugurn og emi-
urminningum mannanna. Jólin vekja sifetlt með oss sér-
stæða tilfinningu, sem ekki verður auðueldlega skilgreiml,
en á þó djúpar rætur í hverjúm og einum.
En hvernig er luittað jólahaldinu i dag i landi voru?
Til hvers höldum vér jól hátíðleg, i hvaða tilgangi gleðj-
umst vér? Hvað er það, sem fær hjarta barnanna til að slá
hraðar, þegar /ninnzt er á jólin og hvernig stendur á þei/n
tilfinningum, sem bærast /neð mannssálinni gfirleitt, ein-
mitt þegar jólahátiðin er til umrœðu?
Vér vitum ölt, hvers vegna þessi hátið á svo mikil ítök
í hugúm vorum. Sá faghaðarboðskapur, sem oss er þá fluli-
ur, er oss Ufsnæring og lífshald á erfiðum tí/num, það hald-
reipi, sem vér getu/n gripið til í gleði og sorg. Það er auð-
vitað alkunna, að raunverulegur tilgangur jólahaldsins vill
off og tiðum hverfa i skuggann af alls kyns fánýtu prjáli og
glysi, sem ætlað er til að auka á yleði jólanna. Og mörguin
finnst sem undirbúningur jólanna einkennist oft frekar af
öðru en þeim sanná undirbúfiingi sálarinnar sem nauðsyn-
legur er til þess að vér getum eignazt sönn og raunverulcg
kristin jól. Þetta er sorgleg staðreynd og setur hvimleiða/i
ble.tt á þann sannleik,.sem liggur til grundvallar sö/mn jóla-
haldi og leitast oft og tiðum við að tortima honum og kæfa
í fánýti stundargæðu.
En jólin er/i annað og /neira e/i þetta. Þau eru stærsta
hátíð kristinna manna. Og þau minna oss stöðugt á þann
viðbnrð, er sá fæddist, er vér viljum leitast við að hafa að
leiðtoga lifs vors. Og minning þess heimssögulega atburðar
viðhelzt með því að halda jólin í anda hins sanna kristin-
dáms.
Oss er eðlilegt uð gleðjast á þessari l/átíð Ijóssins og
friðarins, vér viljum hafa bjart í kringum oss og leitast við
að gleðja aðra eftir beztu getu. Þannig öðlu/nst vér hina
sönnu jólagleði. En verum þess minnug, að stærsta jólagjöf-
in er sjálfur frelsarinn, Jesiís Kristur. Og til hans ber oss
að bei/m sjónum i auðmýkt og þökk fyrir allar gjafir hans
fátæku mannkyni til handa. Sií jólagleði, se/n sönnust e.r
og ráunverulegust, mótast af því hugarfari, sem vér sáum
hann bera til mannanna, hiigarfari kærleika og liknar, und-
irgefni og hlýðni við heilagan Guðs uilja. Ef vér höfum

það í huga, hvernig frelsari vor er til vor komi/m i hei/n-
inn, og hvers vegna, eignm vcr að falla fram i a/iðmýkt og
/x/kklæti gagnvart þcim hulda mæ.tti, sem öll/i ræður á
lzimni og jörðn. f
Jólin cru Ijójssins og friðarins hátið. Þá birtir í Jcring-
u/n oss, alis staðar mætir oss gleði og birta 'frá z/ngu/n og
öldnum og allir viljg lifa í friðsemd og bróðerni. Það and-
rúmsloft, sem þát rikir hvarvetna, er rau/werulega saínhljóða
ósk gjömalls mannkyns u/n frið og bróðerhi allra þjóða á.
öllum tím/im. Það er ckki næýUegt að slíðra sverðin um
sti/nd og setja t/pp svip vináttu óg bróðurþels, slikt þyrfti
að /Htra lcngzzr. Sá friðarboðskapur, sem oss er fluttur,
þarf að gegnsýra h/zgi manna og móta þá til belra lifs í sönn-
i/m bróðurkærleika og vináttu. Hinar himnesku hersvsitir
loft/ðu Guð negna fæðingar sonarins:
„Dýrð sé Guði í upphæðum og friður á jörðu með þeim
mön/u/m, se/n hann liefur veíþóknun á.“
Mætt/z þessi orð vera hugföst hvehjum og einúm á kom-
andi jó'lum, þan/xtg að allir minntust þess fagnaðarboðskap-
ur, se/n oss hefur verið fluttur af hæð/zm og haga jó/Iaháld-
inu i hans atula og honum til eflingar. Hver sá, sem veg-
samar Gnð og færir honum þakkir og bcyyir sig undir vilja
hans, kemst næst því að halda raunveruleg jól. Þannig tign-
iim vér þann Drottin, sem „var i jötu lagður lágl, en rikir
þó á himnum hátt.“ Gagnvart þeim boðskap fyllist hjarta
vort sannri jólagleði og friði og beinir sjónum vorum til
þrirra rannveri/legu gjafa, sem oss eru gefnar á hverjum
jólum.
Fegurri mynd, en brugðið er upp i jólaguðsþjallinu, [yr-
irfinnst l/vergi annars staðar. Lítið barn, nýfætt, liggjandi
í jötu, tindrandi stjarna á himinhvolfinu yfir höfði þess,
lofsöngur engla vegna fæðingar þess og gleði mannanna yfir
því að frelsari er fæddur i heiminn, friðarboði er kominn
öllu mannkyni til lausnar. Ljós og friður ríkir, meðal hjarð-
mannanna, eftir að á/stæðulaus ótti hefur verið kveðinn
niður. Nú er ölln ól/ætt, barn er oss fætt, sonnr er oss gef-
inn. Ljós er kviknað, sem lýsa skal öllum mönnum hina
réttu leið, leiðina til föðurins himneska. Gnð ge.fi, að kom-
andi jól megi verða oss táikn þessa sannleika og dýrmæt
GuðS gjöf.
G I e ð i l e g j ó l !