Frjáls þjóð - 16.12.1961, Blaðsíða 7

Framh. af 12. síðu.
einum. Það vcrður að vekja
áhuga hjá fólkinu. Fá það til
þess að líta á efnahagsmálin
í heild og endurskipuleggja
stóra liluta þeirrá, ef með þarf.
að vœri ókleift fyrir einka-
fjármagn að gera allt, sem
gera þarf. Með einkaframtaki
er ekki unnt að byggj-a vegi,
járnbrautir eða stór áveitu-
kerfi. En þegar þessar undir-
stöður eru fyrir liendi, þá
getur það tekið við.
Ég viðurkenni, að þróunin
meðal fátœkra þjóða gengur
of lnegt, en ég endurtek það,
sem ég sagði áðan, að hún
verður ekki örvuð með pen-
ingagjöfum einum saman. Við
reynum fyrst og fremst að
örva vöxt, þrautseigju og
frelsi, og til þess að ná því
marki verðum við að skipu-
leggja störf okkar nákvæm-
lega. Við gefum þeim von, og
i þessu efni er það vonin, sem
mestu fær áorkað. Ég er bjart-
sýnn á samkeppni okkar við
Sovétrikin, Rússarnir hafa al-
veg sömu vandamál við að
stríða og við. Það cr líka eitt
af því, sem fólk virðist ekki
liafa skilið nógu vel.
Ég er i vafa um ágæti liins
rússneska hjálparkerfis. Það
e« rétt, að Rússar taka lægri
vexti — 2‘/ó prósent á móti
5%%, en þótt skritið kunni að
virðast, vilja mörg lönd alveg
eins þorga hærri véxtina. —
Rússnesku lánin cru ekki eins
vel skipulögð. Ég liugsa meira
að segja, að vafasamt sé, hvort
Rússar vilji i raun og veru, að
framkvæmdir, sem þeir styðja,
heppnist. Ef þær heppnuðusl,
myndi hagur fólksins batua og
fólkið yrði ekki eins ginn-
keypt fyrir kommúnismanum.
Ef einliver segir við mig:
„Rússnesku lánin binda okkar
mcnn engum böndum,“ þá segi
ég: „En köðlum kannski?“
„Við verðum að viður-
kenna,“ sagði fulltrúi nokkur
hjá SÞ. einu sinni, „að hin
feimna ungmey alþjóðlegra
fjármála beygir sig undir vilja
Blacks.“ Halda mætti, að það
starf að stjórna einni af
stærstu og jafnframt nýstár-
lcgustu fjármálastofnAinum
heimsins, krefðist sérstaklega

!
l^mboðwmenn imt land allt.
Reykjavík:
Gólfteppageröin Skúlag. 51.
Kjörbúð SÍS, Austurstr. 10.
Markaðuririn, híbýladeild,
Hafnarstræti 5.
Akranesi:
Haraldur Böövarsson & Co.
Húsgagnaverzl. Vesturg, 46.
Borgarnesi:
Kaupfélag Borgfiröirtga
Patreksfirði:
Verzlun A.B. Olsen.
Bolungarvík:
Verzl. Einars Guðfinnssonar.
ísafirði:
Húsgagnaverzlun ísafjarðar
Verzl Helgu Ebenzerdóttur
Blönducsi:
Kaupfélag Húnvetninga
(Ásgeir Asgsirsson)
Sauðárkróki:
Árni Daníelssbn
Ólafsfirði:
Brynjólfur Sveinsson
Siglufjörður:
Dívanavinnustofa
Siglufjarðar
Akureyri:
Vefnaðarvörudeild KÉA
Kristján Aðalsteinsson
Húsavík:
Kaupfélag Þingeyinga
Kópaskeri:
Kaupfélag N.-Þingeyinga
Norðfirði:
Kaupfélagið Fram
Seyðisfirði:
Kaupfélag' Austfjarða
(Ingimundur Hjálmars-
spn)
Egilsstaðakauptún:
Kaupfélag Héraðsbúa
Eskifirði:
Kaupfélagið Björk
Vestmannaeyjum
Marinó Guðmundsson
Keflavík:
Verzlunin Kyndill.
E F A
Verksmiðjan Kljásteini, Mosf^Ilssveit.
Skrifstofa Einholti, Keykjavík.
Pósthólfi 4!)1 — Reykjavík —Sími 14700.

fjölhrcyttrar mcnntunar. Ég
spurði Btack, ltver hefði vcrið
menhtun lians.
„Tja,“ sagði ltanu og hrosti,
„það kom herna einu sinni ná-
ungi og vildi fá vinnu, og ég
spurði hanri, hvaða menntun
hann hefði. Verkfræðingur?
Hagfræðingur? Bankamaður
með reynslu í ulþjóðaviðskipt-
um? Náunginn bara hristi
höfuðið. Því miður varð ég að
segja við hann: „Þú ert i sarna
háti og ég. Þess vegna verð ég
að hafa sérfræðinga mér við
hlið’. Það gengur ekki að
blindur leiði blindan!“
j raun réttri hafði Black þó
staðgóða reynslu, sent
banleamaður, en reynsla haiis
á sviði alþjóðaviðskipta var
mjög takinöi'kuð. Margir eru
þeir, sein enn í dag undrast
yfir því, hve miklu hann hef-
ur afkastað, og eins hinit, live
ntaðurinn hefur sjálfur vaxið
með vanda hverjum.
Árið 1947 var bankinn til-
búinn vi ð setja sin fyrstu
skuldabréf á markaðinn, og
Black, sem hafði getið sér ein.
stakt orð við sölu skulrlabréfa,
hæði við Chase Manhattan-
bankann í New York og víðar,
var kallaður til Wasliington
og gerður að bankastjóra Al-
þjóðabankans. í fyrstu átti
hann í ýmsum erfiðleikum. Á
árunum cftir 1930,höfðu marg-
ir farið flatt á viðskiptum með
alþjóð-askuldabréf.og lög höfðuB
verið sett, sem bönnuðu að fé5
væri lagt í slíkt. Lögunt þess-1
nni þurfti að fá breytt, og
Black tókst á liendur ferð um
þver og endilöng Bandaríkin,
til þess að vinna málstað
bankans íylgi. í þessari ferð
Itéll ltann sinar fyrstu ræður
fyrir almerining og deildi við
stjórnmálamenn. í einu riki
átti liann í höggi við sérlega
staðfastan pólitikus, og sýndi
þá, að hann gat liku unnið bak
við tjöidin, með góðum ár-
angri. Maðurinn var að hald-a
ræðu á þingi ríkisins og deildi
fast á Alþjóðabankann, þegar
simskeyti kom til ltans frá ein-
uin af valdainestu stjórnmála-
möntnim ríkisins i Washing-
ton. Hann gerði ltié á ræðu
sinni til þess að lesa skeytið,
en svigði siðan: Þetta voru
röksctndir gegu bankanum. En
með honum ...
Black hefur að nokkru leyti
fært starfsemi bankans inn á
nýtt svið, sem kalla mætti
„fjármála-diplómatí“, og svo
getur l'arið, að hans verði cin-
mitt minnzt vegna fram-
kvæmda á þeim vettvangi, þeg-
ar öll lönd hafa fengið nýja
vegi og lán til einstakra landa
eru gieymd.
j september síðastliðnum und-
irrituðu Indland og Pakist-
an samning um sameiginlega
nýtingu vatnasvæðis Indus-
fljótsins samkvæmt áætlun
sem Alþjóðabankinn hefur
gert. Indusáætlunin, sem taka
mun 10 ár að framkvæma og
mun tengja saman sex fljót
með stíflugörðum og skurðum,
mun fullbúin kosta um þúsund
milljónir dala. Fyrir það að
koma á samkomuíagi um hana
hlotnuðust Btack þrjár heið-
ursdoktorsnafnbætur, og liann
varð einn þeirra, sem nefndir
eru i stunbandi við friðarverð-
laun Nóbels.
Ég spurði Black,' livernig
Indusáætlunin liafi orðið til.
Hann kvaðst liafa lesið blaða-
grein, þar scm stungið var
upp á þvi, að löndin tvö kæmu
sér saman um að liagnýta sex
fljót, sem renni i gegn um
löndin bæði, i stað þess -að láta
það renna ónotað til sjávar.
„Það var rétt eftir aðskilnað
landanna,“ sagði Black, ,vog
það ríkti mjög mikil spenna.
Bæði löndin grðu kröfu til
vatnsins og lítið hefði til
þurft, að upp úr syði. Ég hafði
verið þar á ferð og vissi, að
vatnið var lífsskilyrði, spurn-
ing um líf eða dauða. Meðan
á samningunum stóð kom fólk
til mín hundruðum saman, reif
í klæði min og hrópaði: Vatn,
vatn, vatn“.
Black skrifaði bréf til Nehru
og Liaquat Ali Klian, þáver-
andi forsætisráðheri'a Pakist-
an og bauðst til þess að semja
miðlunartillögii, sem miðaði
að þvi að skipuleggja Indus-
svæðið.
„Ég liélt að við gætuin kom.
izt að samkomulagi á tækni-
legum grundvelli og gleymt
öllum þjóðernismetingi. En ég
var of einfaldur að halda, að
ég gæti bægt burtu fjandskap
þeirra.“ Það tók Black og að-
stoðarinenn lians, Sir William
Iliff, meira en átta ár að koma
á samkomul-agi.
„Það var mikið að gera. Svo
varð ég að fara til Bandaríkj-
anna, Bretlands, Kanada,
Ástralíu og Þýzkalands tii jiess
að lierja út pcninga (Nýja Sjá-
land tagði fram peninga ólil-
kvatt). Vinna er þegar hafin,
þetta verður cin af stærstu
framkvæmdum veraldarsög-
unnar“í
Framh. á 2. síðu
VANDID VALID MED FYRSTU FÆÐUNA
OG GEFID BARNINU SCOTT’S
BARNAMJÖL.
TVÆR SJALFSTÆDAR TEGUNDIR í SAMA
PAKKANUM, HVER MEÐ SÉRSTÖKU
BRAGDI, HVER KJARNGÓD MÁLTiD.
Heildsölubirgðír: Kr.Ó. Skagfjörð I
NYJAR BÆKUR
FRÁ ÍSAFOLD
Saga bóndans
í Hrauni
eftir GuSmund L.
Fnðfmsson.
Endurminningar Jónasar
bónda Jónssonar í Hrauni í
Öxnadal speglast í skáld-
legri meðferð Guðmundar á
Egilsá. Þetta er saga hins
dugmikla íslenzka bóndá á
fyrri hluta tuttugustu aldar.
Börn eru
bezta fólk
eftir Stefán Jónsson
Fáir barna- og unglingabóka»
höfundar hér á landi eiga
jafn miklum og almennum
vinsældum að fagna og Stef-
án Jónsson. Frægastur er
Stefán af Hjalta-bókunum“.
„Börn eru bezta fólk“ er
Reykjavíkursaga, sem gerist
í barnaskóla og í skólaum-
hverfi.
Næturgestir
eftir
Sigurð A. Magnússon
Fyrsta skáldsaga Sigurðar,
■ en hann er áður þjóðkunnur
m. a. af blaöagreinum sínum
og bókinni „Grískir reisudag-
ar“. — Verð kr. 160,—
Íi Skuggsjá
Reykjavíkur
eftir Árna Öia
Á meir en 40 ára blaða-
mannaferli sínum hefur Árni
Óla bókstaflega „andað að
sér“ Reykjavík og sögu.
Reykjavíkur. — Verð kr. 248.
Bókaverzlun
Ísafoldar
.! 1
Frjáls þjóð — Laug'ardaginn 16. des. 1961